به گزارش خبرنگار ایمنا، در نودوچهارمین جلسه از پاتوق فیلم کوتاه انجمن سینمای جوان اصفهان که با حضور فریبرز آهنین، کارشناس و سوگل اباذری، کارگردان فیلم «خانه دکتر کی»، برگزار شد، چهار فیلم به نام‌های «سری شوک» ساخته صمد قربان‌زاده، «the missing trait» (ویژگی گمشده) ساخته Riccardo.roan، «فلوکستین» ساخته علی نریمانی و مسعود نخستین و «خانه دکتر کِی» ساخته سوگل اباذری به نمایش درآمد.
فیلم‌های ایرانی از روی فیلم‌های خارجی کپی می‌شوند!
فریبرز آهنین، کارشناس جلسه اظهار کرد: در هر کدام از فیلم‌هایی که دیدیم ساختار و فرم اهمیت زیادی در سیر داستان داشت، به‌طوری که می‌توان ویژگی فرم را در آنها به عنوان یک شخصیت جدا محسوب کرد. با این حال به‌تازگی شاهد این هستیم که فیلم‌های کوتاه و بلند ایرانی بسیار زیاد شبیه فیلم‌های خارجی شده است. به‌طوری که در آنها به رنگ، نور، موسیقی و طراحی صحنه توجه زیادی نشان داده شده است. به اصطلاح فیلم‌ها، دچار «فریبندگی فرم» شده‌اند. باید به این موضوع توجه داشته باشیم که جدای از فرم، ساختارها و پایه‌های اساسی فیلم دچار آسیب نشوند. پدید آوردن فرم در یک فیلم مانند هزار تویی است که شروع آن با شروع فیلم و پایان آن با پایان فیلم همراه است. به این ترتیب باید به مراحل پیشروی در این هزارتو توجه کرد.
فریبندگی فرم، فدای پایه‌های اساسی فیلمنامه
وی درباره فیلم «سری شوک» افزود: در فرهنگ غنی ایرانی رفتن سراغ کهن الگوها و فیلم ساختن درباره آنها، شجاعت زیادی می‌خواهد. فیلمساز سعی کرده است با طراحی صحنه متفاوت داستان پردازی کند اما به نظر می‌رسد جایی به مشکل برمی‌خورد و خیلی سطحی سعی می‌کند فقط فیلم را جمع کند! اگر دقت کرده باشید فیلم به زبان ترکی بود. به علت اینکه خودم اصالتاً ترک هستم، متوجه شدم که دیالوگ‌های آن به زبان ترکی اصلاً درست ادا نمی‌شود و جای پرداخت بیشتری دارند. در سینما هر چقدر هم که به فرم و ساختار و جزئیات گوناگون اهمیت دهیم اگر فیلمنامه دارای ظرفیت قابل قبولی نباشد، فیلم دچار آسیب خواهد شد.
کارشناس ششمین جلسه از فصل جدید پاتوق فیلم کوتاه انجمن سینمای جوان اصفهان درباره فیلم «فلوکستین» تصریح کرد: تا اواسط این فیلم، شاهد یک روند تصویری یکنواخت و ساده هستیم به‌گونه‌ای که رنگ‌ها همه در یک طیف هستند و قاب‌های تصویر با یکدیگر هماهنگی کافی دارند اما یک‌دفعه فیلم دچار تغییر ناگهانی در ساختارمی شود، مانند سکانس‌هایی که نور قرمز تصویر را در بر می‌گیرد. به نظرم در فیلم فلوکستین فیلمساز بینش و برنامه‌ریزی درستی برای تصویر برداری داشته است اما نتوانسته است به صورت بهینه از صحنه‌سازی‌های مد نظر خود استفاده کند. با این حال می‌توان انتخاب بازیگر را یکی از ویژگی‌های مثبت این فیلم دانست.
وقتی فیلمساز برای صرفه‌جویی، کار خود را سخت‌تر می‌کند!
وی درباره فیلم «ویژگی گمشده» اظهار کرد: از بین فیلم‌های امشب، این فیلم را بیشتر پسندیدم. نه فقط برای اینکه یک فیلم خارجی بود بلکه به این دلیل که به اصطلاح سینمایی از «تمامیت فرمی» بیشتری برخوردار بود. در طراحی صحنه فیلم اشیا زیادی گنجانده شده است که هر کدامشان تلاش می‌کنند بخشی از داستان را برای مخاطب بازگو کنند.
آهنین گفت: سینمای امروز به سمت مینیمالیزه شدن پیش می‌رود که در این فیلم هم قابل مشاهده است. با این حال باید به این موضوع توجه داشته باشیم که شاید ساده انگاری و مینیمالیسم در فیلم برای کمتر کردن زحمت و هزینه طراحی صحنه به کمک کارگردان بیاید اما اتفاقاً کار او را سخت‌تر هم می‌کند، چرا که هرچه تعداد اشیای داخل صحنه کمتر باشد، توجه مخاطب به اشیای موجود بیشتر می‌شود. این‌گونه باید اشیایی که برای حضور در تصویر انتخاب می‌شوند، با ظرافت و دقت بیشتری جای بگیرند و احتمال خطای فیلمساز بالاتر می‌رود.
خشونت خانگی، این بار در دنیای سورئالیسم
سوگل اباذری، کارگردان فیلم «خانه دکتر کی» درباره فیلم خود گفت: قبل از ساخت این فیلم، یک فیلم تجربی و تئاتر تصویری کار کرده بودم. برای همین، ناخودآگاه لحن فیلم به تئاتر شباهت زیادی دارد. خشونت خانگی مقابل زنان مسئله‌ای است که در همه دنیا به ویژه در ایران فراگیر است. البته فیلم‌های زیادی هم در این رابطه ساخته شده است. این فیلم‌ها که نحوه ساختشان هم کار آسانی نیست و دردسرهای زیادی برای گرفتن مجوز دارد اکثراً سعی می‌کنند هم‌ذات‌پنداری مخاطب را با دلسوزی جلب کنند و در انتها او را به اندوه و غم فرومی‌برند. در فیلم «خانه دکتر کی» می‌خواستم مخاطب را از این مرحله عبور دهم؛ از واقعیت فراتر روم و او را به نقطه‌ای برسانم که با بینشی جدید، روند داستان را بررسی کند.
این کارگردان درباره فیلم خود افزود: به نظرم حرف زدن فیلمساز درباره فیلم خود، خیلی درست نیست. زیرا مخاطبان می‌توانند با توجه به تجربه‌های زیسته خود هر کدام برداشت‌های متفاوتی از فیلم داشته باشند. این موضوع در فیلم کوتاه تأثیر بیشتری دارد. در فیلم کوتاه اکثراً آخر قصه برای مخاطب گنگ است. برای همین سعی کردم نتیجه‌گیری منسجمی در انتهای فیلم داشته باشم تا مخاطب دچار سردرگمی ساختاری نشود.
وی ادامه داد: فیلم من به غیر از سبک رئالیسم، یک تریلر روانشناختی است. نوشتن و ساختن فیلم کوتاه به دلیل اینکه دست فیلمساز برای پردازش داستان زیاد باز نیست، بسیار سخت است. جدا از این، به‌طور قطع هر فیلمسازی هر بار که فیلم خود را می‌بیند، متوجه ضعف‌های جدیدی در آن می‌شود و به این فکر می‌کند که اگر طور دیگری فیلم خود را می‌ساخت بهتر بود. خودم هم به این نتیجه رسیده‌ام.
هرچه درک مخاطب کمتر، فیلم جذاب‌تر!
آهنین، کارشناس این جلسه با اشاره به صحبت یکی از تماشاگران گفت: به نظرم فیلم «خانه دکتر کی» را نمی‌توان با قطعیت متعلق به فضای سورئال دانست، چرا که در فیلم، اتفاقات بر اساس منطق طبیعی پیش می‌رود. در صورتی که فیلم‌های سورئال کاملاً از منطق‌های انسانی عبور می‌کنند. درباره اینکه فیلم‌های کوتاه پایان گنگی دارند نیز می‌توان گفت فیلم کوتاه مخاطب خاصی دارد. این مخاطب خود از درک سینمایی بیشتری برخوردار و به دنبال کشف حقیقت است، بنابراین هرچه درک مخاطب کمتر باشد، فیلم جذاب‌تر است!
وی با تأیید صحبت یکی از تماشاگران تاکید کرد: فیلم «ویژگی گمشده» محصول کشور ایتالیا بود. در جای‌جای فیلم استفاده فیلمساز از فرهنگ و ادبیات کشور خود به چشم می‌خورد و این استفاده زیرکانه، به فیلم عمق و زیبایی خاصی بخشیده بود. ایران از فرهنگ و ادبیات معاصر و کلاسیک غنی برخوردار است. سینماگران، به‌خصوص فیلم سازان فیلم کوتاه می‌توانند از این ظرفیت بالقوه استفاده زیادی داشته باشند تا شاهد پیشرفت چشمگیری در فیلم کوتاه ایرانی باشیم.
به گزارش ایمنا، پاتوق فیلم کوتاه انجمن سینمای جوان اصفهان به مدت سه ماه در سالن شماره شش پردیس سینمایی سیتی‌سنتر اصفهان برگزار می‌شود. علاقه‌مندان به کسب اطلاعات بیشتر، می‌توانند به صفحه مجازی پاتوق در اینستاگرام به نشانی esfahanshortfilmclub مراجعه کنند، همچنین مخاطبان می‌توانند با استفاده از کد تخفیف PATOQ40 از ۴۰ درصد تخفیف اسنپ برای شش بار رفت و آمد به پاتوق فیلم کوتاه انجمن سینمای جوان اصفهان بهره‌مند شوند.
نظر شما