به گزارش خبرنگار ایمنا، مراسم طَشت‌گذاری که از دوران صفویه در اردبیل برگزار شده است، قدمتی چند صد ساله دارد. این مراسم ریشه در اعتقادات و آداب و رسوم استان دارد که به یاد تشنگی حماسه‌سازان واقعه عاشورا برگزار می‌شود.
در این مراسم پس از عزاداری دسته‌های سینه‌زنی و زنجیرزنی و مرثیه‌خوانی مفصل حسینیان با خواندن رَجَزهای مختلف طشت‌های برنجی و مسی گرد و مُنقش به نقوش مذهبی را در محل مخصوص قرار می‌دهند و در میان حزن و اندوه حاضران آب‌های مخصوص چشمه‌ها از کوزه‌هایی درون طشت‌ها ریخته و دعای مخصوص خوانده می‌شود. عزاداران از آب طَشت به عنوان تَبرک می‌نوشند یا آن را با خود می‌برند.
دیار دارالارشاد و دارالایمان اردبیل که محل زندگانی شیوخ، عرفا و فضلایی همچون شیخ صفی‌الدین اردبیلی و مقدس اردبیلی بوده و در استقرار حکومت یکپارچه شیعی به همت صفویان نقش مهمی داشته است، ماه محرم را با آئین‌ها و برنامه‌های خاص گرامی می‌دارد.
شکوهمندی این برنامه‌ها به حدی است که اردبیل، به عنوان قطب عزاداری‌های ماه محرم، الگویی برای سایر مناطق کشور محسوب می‌شود.
در ارتباط با علل برگزاری مراسم طشت‌گذاری نظرات و احتمالات مختلفی وجود دارد، اکثراً اعتقاد بر این است که با انجام این مراسم، اهمیت آب و جایگاه آن در حادثه کربلا مورد توجه قرار می‌گیرد. براساس روایت‌های تاریخی، در مسیر راه کاروان کربلا قبل از رسیدن به دشت نینوا، سربازان حر بن یزید ریاحی در منطقه‌ای به نام «زباله» راه بر کاروان بسته و حرکت آن را متوقف ساخته‌اند.
در این محل، حسین بن علی علی‌رغم کمبود آب دستور می‌دهند طشت‌ها توسط آب‌های موجود در مشک‌ها پر شود که هم یاران حسین و هم سربازان حر از آن استفاده کنند و نیز احشام موجود در هر دو کاروان نیز سیراب شوند.
نظر شما