سید محسن طباطبایی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا با اشاره به رویکرد "مدیریت شهر بر اساس رویکردهای اقتصاد خلاق"، اظهار کرد: ابتکار و تحول‌آفرینی در شهرها مستلزم شناخت جامعه از شهر است. همانطور که مهم است نرخ زیست پذیری شهرهای مختلف رشد پیدا کند، نرخ رفاه شهری، ساخت‌وساز و سایر نرخ‌ها باید ارتقا یابد، لذا در اقتصاد شهری خلاق ما به دنبال مطالعه اقتصادی مناطق شهری با بهره‌گیری از شیوه‌های نوین اقتصادی و مدیریتی هستیم. یعنی شهرها با روش‌های نوین اقتصادی اداره شود و تأمین مالی نوین صورت پذیرد.
وی با بیان اینکه در رویکرد تأمین مالی با رویکرد اقتصاد شهری، با بهترین و کم‌هزینه‌ترین روش‌ها می‌توان شهرها را اداره کرد، افزود: در حال حاضر اداره شهرها با روش‌های ناپایدار و فروش تراکم صورت می‌گیرد که باعث بروز معضلات اجتماعی، اقتصادی و غیره می‌شود.
دبیر کل انجمن اقتصاد شهری ایران با بیان اینکه تئوری توسعه پایدار به فکر نسل‌های آینده است، ادامه داد: به‌طور مثال بلندمرتبه سازی برای شهرها و شهروندان هزینه‌های زیادی مانند ترافیک، آلودگی هوا و غیره را ایجاد می‌کند؛ به همین جهت یکی از اتفاقات مهم در اقتصاد شهر خلاق این است که با روش‌های نوین درآمدی و تأمین مالی، به توسعه پایدار دست پیدا کنیم.
طباطبایی با بیان اینکه باید شهر را طوری بسازیم که در افق ۲۰ یا ۵۰ و حتی ۱۰۰ سال آینده نیز معضلات عمیق نداشته باشد و به راحتی بتوان مشکلات آن را حل کرد، خاطرنشان کرد: در وضعیت فعلی که اقتصاد شهری خیلی مورد توجه نیست و از روش‌های مبتکرانه، خلاقانه و تحول آفرین استفاده نمی‌شود قطعاً اداره شهرها با مشکل مواجه شده است، به طور مثال کلان‌شهرهایی مثل تهران در طول روز جمعیتی بالغ بر ۱۲ میلیون دارد در حالی که جمعیت شب و ثابت آن حدود ۹ میلیون نفر است.
وی ادامه داد: در ایام پیک سال این جمعیت به دو برابر هم افزایش پیدا می‌کند و جمعیت مهاجر شهر در ساعات روز بیشتر می‌شود و باعث می‌شود شهر در ترافیک قفل شود، آلودگی جاده به وجود بیاید و معضلات مختلف اجتماعی و فرهنگی نیز به همراه داشته باشد، در واقع انضباط شهری را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد.
دبیر کل انجمن علمی اقتصاد شهری ایران تصریح کرد: در اقتصاد شهری خلاق، درآمدهای مبتکرانه پرداخت می‌شود تا بتوان شهر را به نحوی اداره کرد که شهروندان اصیل از حداکثر رفاه برخوردار باشند و مهاجران نیز هزینه‌های استفاده از ظرفیت‌های شهر را بیشتر از هزینه شهروندان ثابت پرداخت کنند. متأسفانه این موضوع با واقعیت فاصله دارد و شهرها به‌گونه‌ای اداره می‌شوند که بی‌عدالتی بین شهروند اصیل و مردم مهاجر به وجود می‌آید یا عملاً هزینه‌های اصلی شهر مانند عوارض نوسازی، پسماند و سایر عوارض‌ها توسط شهروندان پرداخت می‌شود اما استفاده از امکانات شهر مانند اتوبوس، مترو، پارک، سینما و سایر خدمات روبنایی بیشتر توسط جمعیت مهاجر صورت می‌پذیرد. این موضوع نشان دهنده این است که ما در بحث عدالت شهری نیاز به بازنگری داریم و یکی از روش‌های آن توجه ویژه به برنامه‌ریزی عملیاتی توسعه شهر بر مبنای اقتصاد شهری خلاق و مبتکرانه است.
نظر شما