نرجس عباسی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، اظهار کرد: ورود معماری جدید به ایران با تکیه بر دانش و تئوری غربی یک تقلید کورکورانه و ناشیانه سیمای شهرها را نازیبا کرد و نگرش زیبایی‌شناختی جدید در غرب که ناشی از فلسفه جدید صنعت و فناوری نوین بود در معماری معاصر ایران به طور ظاهری و بدون زیربنای علمی و فرهنگی بر پایه مد و خوشایند ظاهری شکل گرفت.
وی افزود: معماری امروز به خودنمایی پرجاذبه ساختمان‌ها تبدیل و طی آن آزادی آشوب گونه‌ای بر ساختمان‌سازی چیره شده است در حالی که از دیدگاه حقوقی وجه بیرونی ساختمان‌ها جزو حقوق اجتماعی شهر است.
این کارشناس شهرسازی خاطرنشان کرد: آنچه از معماری شهرهای امروزی در ذهن تداعی می‌شود مجموعه‌ای از ناهماهنگی‌ها میان ابعاد و ارتفاع ساختمان‌ها، الگوهای طراحی، رنگ‌ها، مصالح، فرم‌های متفاوت و ناهمگون در عناصر دخیل در سیمای شهر، نماهای ساختمانی مخدوش و ناهمخوان با یکدیگر است که بدون هیچ محتوایی نازیبایی و ناهنجاری را با چشم و ذهن شهروندان عجین کرده است.
عباسی ادامه داد: این ناهنجاری‌ها نتیجه افول ارزش‌های زیبایی‌شناسی و نمایش خارجی کمبودهای فرهنگی و اخلاقی است.
وی تصریح کرد: تاریخ علاوه بر نشان دادن گذشته راه امروز و حتی آینده ملت‌ها را نیز تعیین می‌کند، از این رو بیشتر متفکران بهترین راه دستیابی به واقعیت امروز را مطالعه تاریخ دانسته‌اند و امکان کسب تجربه از تاریخ را یک فرصت می‌دانند.
این کارشناس شهرسازی تاکید کرد: تداوم تاریخی و ارتباط با گذشته به عنوان یک منبع شناخت، اصلاح راه و انتخاب مسیر درست، یکی از عوامل مهم در معماری سنتی بوده است، با نگاهی به تاریخ معماری ایران می‌توان نوعی پیوستگی و تعامل میان جریان‌های فکری و گرایش‌های مهم تاریخی و اجتماعی و به دنبال آن سبک‌های مختلف معماری اسلامی ایران از شیوه خراسانی تا اصفهانی مشاهده کرد.
نظر شما