زینب حسینی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، اظهار کرد: مفهوم رضایت‌مندی بر دامنه گسترده‌ای از تمایلات و مطلوبیت‌ها جهت رفع نیازهای پایه و متعالی انسان اشاره دارد.
وی افزود: هرچند که این رضایت‌مندی طیف مختلفی را پوشش دهد تردیدی نیست که نیازها و حتی آرمان‌های احساس شده از طرف یک فرد، مجموعه‌ای از هر دو ویژگی‌های فردی همچون طبقه اجتماعی، مرحله زندگی و معیارهای فرهنگی تأثیرگذار بر او است.
این کارشناس شهرسازی خاطرنشان کرد: رضایت‌مندی به عوامل زیادی بستگی دارد که شامل عواملی از قبیل امکانات و خدمات تفریحی و رفاهی، فرهنگی، آموزشی، امنیت و آرامش و وجود فضای تعاملات اجتماعی است.
حسینی تصریح کرد: اگرچه توجه به نقش و ارتقای وضعیت فضاهای عمومی شهری از بدو پیدایش شهرها و به ویژه در طول بیش از یک سده گذشته همواره وجود داشته است، اما نگاه صاحب‌نظران به این موضوع از روندی یکنواخت و ثابت برخوردار نبوده و در دوران‌های مختلف متفاوت بوده است.
وی اضافه کرد: مهم‌ترین رویکردهای معاصر در ارتباط با فضاهای عمومی شهری را می‌توان بر مبنای گرایش غالب در سه دوره اصلی شامل پس از انقلاب صنعتی تا سال ۱۹۶۰، از سال ۱۹۶۰ تا ۱۹۹۰ و از ۱۹۹۰ تاکنون دسته‌بندی کرد.
این کارشناس شهرسازی ادامه داد: بر همین اساس مشخص می‌شود که در دوره نخست تاکید اصلی بیشتر بر ادراک فضایی و بصری و در دوره دوم بر تقویت تعاملات اجتماعی، گسترش پیاده‌مداری و تأثیرات محیطی- رفتاری فضاهای شهری بوده است در حالی که در دوران اخیر با تثبیت نقش کالبدی و اجتماعی فضاهای شهری بیشترین فعالیت‌های مدیران و برنامه‌ریزان و نظریه‌های شهرسازی مبتنی بر ملاحظات زیست‌محیطی-پایداری و ایجاد امنیت و انسان مداری در قلمروهای عمومی است.
حسینی گفت: بررسی روند تحول نظریه‌ها و رویکردهای غالب در این سه دوره بیانگر آن است که با گذشت زمان به حضور انسان به عنوان عامل اصلی ایجاد پویایی و سرزندگی در فضای شهری توجه بیشتری شده و تمرکز از ویژگی‌های کمی همچون جاذبه‌های بصری به شاخصه‌های کیفی از جمله ایجاد امنیت و پایداری محیطی تغییر کرده است.
وی افزود: امروزه کیفیت محیط و مبلمان شهری وضعیت مطلوب و مناسبی ندارد و رضایت بسیار کم است در حالی که عناصر مبلمان شهری می‌تواند محیط‌های کار و فضاهای شهری با کیفیت‌تری خلق کند.
نظر شما