به گزارش خبرنگار ایمنا، در روزی که به نام «روز ملی فناوری هسته‌ای» نام‌گذاری شده است باید از شهدایی نام ببریم که چرخیدن صدها سانتریفوژ در سرزمین ایران اسلامی و دستیابی به فناوری هسته‌ای که کشور را در جایگاه ویژه‌ای در منطقه خاورمیانه قرار داده است، مدیون زحمات و تلاش‌های آن‌هاست، بزرگ‌مردانی که با قدم گذاشتن در عرصه علم، تابلوهای اقتدار نظام اسلامی ایران زمین را بر افراشتند.
در فرایند هسته‌ای شدن ایران، خون دانشمندانی بر زمین ریخته شد که شعار ما می‌توانیم جوانان ایرانی را تحقق بخشیدند و جهادگر میدان دانش شدند.
رژیم صهیونیستی که هیچ‌گاه نتوانسته قدرت ایران اسلامی و فرزندان برومند این سرزمین را برتابد، در سالیان اخیر دست به ترور تعدادی از دانشمندان هسته‌ای ایران زده است تا دل مردم در سوگ هرکدام از این قهرمانان ملی مالامال درد شود. در این گزارش به اختصار از شهدایی نام می بریم که در راه هسته‌ای شدن این سرزمین آسمانی شدند.
محسن فخری‌زاده، آخرین دانشمند ایرانی در عرصه فناوری هسته‌ای بود که هفتم آذرماه سال ۱۳۹۹ ترور شد. او که از پایه‌گذاران برنامه هسته‌ای ایران در مقیاس صنعتی بود، دست کم به مدت دو دهه، هدف ترور سیا و موساد بود، چراکه هر خدمتش، شتاب تازه‌ای به حرکت کاروان اقتدار و پیشرفت ایران می‌داد.
مصطفی احمدی‌روشن، اهل روستای سنگستان همدان دانش‌آموخته رشته پلیمر از دانشگاه صنعتی‌شریف، دارای چندین مقاله در isi به زبان‌های انگلیسی و فارسی و پروژه ساخت غشاهای پلیمری برای آزاد سازی گازها و برای نخستین بار در ایران بود که مسئولیت بازرگانی سایت نطنز را نیز برعهده داشت. وی که از شاگردان استاد اخلاق آیت‌الله خوشوقت بود سرانجام در بیست‌ویکم دی‌ماه سال ۱۳۹۰ هنگام خروج از منزل با انفجار بمب مغناطیسی به شهادت رسید.
مجید شهریاری، یکی دیگر از دانشمندان هسته‌ای ایران است که تحصیلات خود را با کسب رتبه اول در دانشگاه صنعتی‌شریف در رشته مهندسی هسته‌ای ادامه داد و با تألیف چهار کتاب، چندین مقاله بین‌المللی و برگزاری کارگاه‌های آشنایی با کدهای محاسباتی راکتورهای هسته‌ای که در محافل بین‌المللی بازتاب زیادی داشت، خدمات شایانی در راه پیشرفت علوم هسته‌ای انجام داد و سرانجام این دانشمند هسته‌ای در آذرماه سال ۱۳۸۹ در بلوار ارتش توسط دشمنان این آب و خاک در خون خود غلتید.
مسعود علی‌محمدی نیز از نخستین دانشجویان دوره دکترای فیزیک در ایران بود که در زمینه ذرات بنیادی ده‌ها مقاله در isi از وی به چاپ رسید بود، او بیست‌ودوم دی‌ماه سال ۱۳۸۸ در قیطریه با بمب شهید شد.
داریوش رضایی‌نژاد، یکی دیگر از دانشمندان هسته‌ای ایران بود که درحالی این دانشمند به شهادت رسید که طفل خردسالش در دامان مادر زخمی، چنان فریاد می‌زد که ذهن هر انسان مسلمان را راهی نینوا و دیدن گریه کودکان در زیر خیمه‌های آتش گرفته می‌کرد.
در کنار این شهیدان باید از شهدای دیگری همچون پرویز منشادی، سیدعلی موسوی، رمضان رستمی، پرویز احمدی، عنایت‌الله امینی، علی‌اصغر حسین‌زاده احمدی، محمدعلی مهدوی و سیداحمد طیب‌زاده‌دزفولی نیز نام برد که تیم دانشمندان هسته‌ای ایران زمین را برای فتح قله اقتدار همراهی کردند.
در سالروز اعلام دستیابی ایران به فناوری غنی‌سازی اورانیوم و راه‌اندازی یک زنجیره کامل غنی سازی در نطنز که به نام روز ملی فناوری هسته‌ای نام گذاری شده است، باید به احترام مجاهدت این قهرمانان ملی که لحظه‌ای از تلاش برای سربلندی این مرزوبوم دست برنداشتند بایستیم تا فراموش نکنیم اقتدار امروز حاصل ریختن چه خون‌هایی است.
نظر شما