به گزارش خبرنگار ایمنا، بی‌شک کشورمان با تمدن و تاریخی کهن، دائره‌المعارفی از فرهنگ، رسوم و آئین‌های مختلف است که در کنار گستره جغرافیایی و تنوع فصول، این کشور را به یکی از متنوع‌ترین کشورها ازلحاظ گردشگری تبدیل کرده است.
هرچند این ظرفیت آن‌طور که باید، تاکنون شکوفا نشده اما بی‌شک تنوع مناطق گردشگری کشورمان نه‌تنها برای ما بلکه در بین گردشگران خارجی نیز زبانزد است، اما نکته‌ای که نیاز دارد بیش‌ازپیش روی آن تمرکز شود، معرفی هر چه بیشتر این جاذبه‌ها به گردشگران است.
خبرگزاری ایمنا در ایام نوروز، به معرفی جاذبه‌های گردشگری، صنایع‌دستی و خوراک محلی استان‌های کشور پرداخته است. در این مطلب به معرفی جاذبه‌های بکر گردشگری «استان مرکزی» پرداخته‌ایم.
تجربه سفر به روستای باستانی خورهه
مصطفی مرزبان، مدیرکل میراث‌فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان مرکزی در گفت و گو با خبرنگار ایمنا، اظهار کرد: روستای خورهه، روستای باستانی از توابع شهرستان محلات و واقع در استان مرکزی است.
وی افزود: این روستا در ۴۲ کیلومتری شمال شرق محلات قرار گرفته‌است که از غرب به کوه لوراخ گاو و از جنوب به کوه خور زرین محدود می‌شود.
مدیرکل میراث‌فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان مرکزی اظهار کرد: روستای خورهه هنوز بافت قدیمی و سنتی خود را حفظ کرده است و خانه‌هایی در آن با گل و چوب وجود دارند.
وی تصریح کرد: در این منطقه گیاهانی چون گل گاوزبان، پونه، شاتره، آویشن، خاکشیره بومادران، اسپند، خارشتر و گون می رویند که مصارف غذایی و دارویی دارند و انواع جانوران و پرندگان مانند شغال، گرگ، روباه، خرگوش، کبک و تیهو در پیرامون این روستا زندگی می‌کنند.
مرزبان خاطرنشان کرد: غار شاه بلبل که در کوه‌های بین خورهه و دلیجان واقع شده و غار تاریخی لوراخ گاو از جاذبه‌های طبیعی و تاریخی روستای خورهه است که در انتهای آن نیز چشمه کم آبی جریان دارد.
وی گفت: چشمه وزوان (چشمه شوره) که در شمال معبد سلوکی این روستا واقع شده و آب آن سنگ ساز و غیر قابل شرب است در این روستا جریان دارد.
مدیرکل میراث‌فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان مرکزی ادامه داد: سوغات این روستا کرس بافی است و انواع قالی و قالیچه‌های کوچک در طرح‌های روستایی و انواع جوراب‌های پشمی و کرباس بافی از سوغات آن محسوب می‌شود.
وی اظهار کرد: نان شاته، نان معروف روستا است که با سبزیجات معطر خاصی پخته می‌شود. فتیر شیری و آش جو، آش بی بی سه‌شنبه، آش دوغ، آش شیر یا ترخینه شیر و غذاهایی مثل آبگوشت، کالجوش، اشکنه، خورشت‌کرفس، خورشت‌کنگر و بامیه، خشکبار، انگور و انواع لبنیات از خوراکی‌ها و غذاهای خورهه است.
مرزبان با اشاره به معبد تاریخی خورهه تصریح کرد: معبد خورهه از دوران پادشاهی اشکانیان و دارای دو ستون سنگی و بلند به ارتفاع حدود هشت متر است که در ساخت ستون‌های خورهه، سنگ‌هایی معدنی از معدن سنگی که در شمال غرب آن و در فاصله ۵۰۰ متری قرار دارد، استفاده شده است.
وی اضافه کرد: جنس این ستون‌ها از سنگ تراورتن است و به صورت شش قطعه روی هم سواره شده‌اند. فضاها، اتاق‌ها، راهروها و ایوان به‌همراه ۱۲ ستون بخش‌های مختلف معبد را تشکیل می‌دادند که از این ستون‌ها همین دو ستون باقی مانده است.
مدیرکل میراث‌فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان اصفهان خاطرنشان کرد: در زمان ساسانیان نیز این بنا همچنان مورد استفاده قرار گرفت و در آن ساخت و سازهایی انجام شد و در دوره اسلامی و در ایلخانان نیز گورستان بوده است.
وی ادامه داد: شرق معبد خورهه بنای امامزاده خورهه قرار دارد و در اطراف آن سنگ‌ها و قبور فراوانی موجود است که از جمله دو سنگ قبر برجسته مکعب مستطیل با تصویر سرو بلند و کتیبه‌هایی در طرفین آن، مربوط به سال ۱۰۳۱ و ۱۰۳۴ هجری قمری است که این امامزاده گنبدی مخروطی دارد و سقف آن تیرپوش است.
روستای باستانی جیریا
مرزبان افزود: روستای جیریا یکی از روستاهای استان مرکزی است که در ۶۷ کیلومتری شهر اراک و ۳۵ کیلومتری شهرستان کمیجان و هشت کیلومتری شهرستان ساروق واقع شده است.
وی اظهار کرد: این روستا در منطقه‌ای کوهستانی واقع شده است و دارای آب و هوایی معتدل و کوهستانی می‌باشد.
مدیرکل میراث‌فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان مرکزی تصریح کرد: این روستا قبل از ظهور اسلام با نام‌های گبریا و بعد با نام گیریا خوانده می شده که بعد از حمله اعراب به ایران به نام جیریا معروف شد.
وی خاطرنشان کرد: جیریا دارای حفره‌های زیرزمینی است که گفته می‌شود قلعه‌ای در گذشته بوده است که به زیر زمین نفوذ پیدا کرده و همچنین دارای سه امامزاده است که از اماکن مذهبی آن هستند.
مرزبان ادامه داد: قالی‌های جیریا از شهرت بسیاری برخوردار هستند و قالیبافی این روستا در دنیا بی نظیر است و هنرمندان بسیاری در این خطه به شغل قالی بافی مشغول هستند.
وی گفت: سنگ‌نگاره های قشلاق‌های جیریا یکی از آثار ملی ثبت شده ایران در اراک است که در سال ۸۷ به شماره ثبت ۲۵۳۸۲ در مجموعه آثار تاریخی ایران ثبت شده است.
مدیرکل میراث‌فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان مرکزی اضافه کرد: گویش مردم جیریا به زبان فارسی با لهجه خاص منطقه است که شباهت نزدیکی به لهجه ساروق دارد.
وی اظهار کرد: از دیگر جاذبه‌های گردشگری جیریا می‌توان به قله بهمه، قنات و باغات آبخوران (آخوران) اشاره کرد.
مرزبان تصریح کرد: امام زاده یحیی (ع) در قسمت جنوب جیریا واقع شده و فاصله این امام زاده تا روستا حدود سه کیلومتر است.
روستای ۳ هزارساله وفس
وی اضافه کرد: روستای وفس در شهرستان کمیجان استان مرکزی واقع شده که از شمال به ساوه، از جنوب به کمیجان، از غرب به همدان و از طرف شرق به تفرش محدود است.
مدیر کل میراث‌فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان مرکزی با بیان اینکه مساحت روستای وفس حدود ۲۰ کیلومتر مربع است، اظهار کرد: روستای وفس از لحاظ ارتباطی در یک موقعیت بن بست واقع شده و تنها جاده ارتباطی مهم آن، جاده‌ای آسفالت به طول ۱۸ کیلومتر است که وفس را به کمیجان و از آن جا به دیگر نقاط متصل می‌کند.
وی با بیان اینکه روستای وفس قدمت سه هزارساله دارد و از منطقه‌های قدیمی و سکونت گاه‌های مادها بوده است، خاطرنشان کرد: این روستا به دلیل برخورداری از آب و هوای مطبوع، وجود باغ‌های میوه، زمین‌های زراعی و چشم اندازهای دست نخورده و خانه‌های پلکانی به ماسوله استان مرکزی معروف است.
مرزبان ادامه داد: این روستا دارای جاذبه‌های گردشگری طبیعی، تاریخی و مذهبی بسیاری همچون مسجد جامع با سابقه تاریخی هفت قرن است.
وی اظهار کرد: وفس از لحاظ معماری جهت ساخت منازل و بناهای مذهبی زیبا و جذاب بوده، همچنین ساختار خانه‌ها در این روستا به شکل پلکانی است که در دامنه کوه استقرار یافته است.
مدیرکل میراث‌فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان مرکزی اضافه کرد: در وفس علاوه بر مساجد، آرامگاه امامزاده اسماعیل، آرامگاه امامزاده حسین (حاج رضوان)، امامزاده یحیی نیز وجود دارد.
وی گفت: مردم در این منطقه به زبان تاتی، یکی از کهن‌ترین زبان‌ها حرف می‌زنند.
مرزبان با اشاره به صنایع دستی و سوغات روستای وفس، تصریح کرد: یکی از هنرهای اهالی روستای وفس که از قدمت بالایی برخوردار است، گیوه بافی و تهیه تخته گیوه می‌باشد، همچنین دستکش بافی، بافتن جوراب‌های پشمی، سبد بافی، نمد مالی، سوزن دوزی، جاجیم بافی از صنایع دستی و سوغات این منطقه می‌باشند.
وی خاطرنشان کرد: زراعت در این روستا موجب شده تا انواع خشکبار و میوه‌های فرآوری شده، کشمش و لبنیات طبیعی و شیره انگور از سوغاتی‌های آن تلقی شوند.
نظر شما