احسان کاظمی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، اظهار کرد: بر اساس مقالات ترجمه شده، تشخیص و دریافت درمان مناسب می‌تواند به افراد مبتلا به اختلال دوقطبی کمک کند تا زندگی سالم و فعالی داشته باشند. صحبت با یک متخصص روانشناس اولین گام تشخیص و درمان است؛ چراکه او می‌تواند ارزیابی سلامت روان از فرد داشته باشد یا در صورت نیاز برای درمان دارویی فرد را به روان‌پزشک ارجاع دهد.
وی افزود: به طور معمول متخصصان روانشناس اختلال دوقطبی را بر اساس علائم، شرایط زندگی، تجربیات و در بعضی موارد سابقه خانوادگی تشخیص می‌دهند؛ باید در نظر داشته باشیم که تشخیص دقیق این اختلال در دوران جوانی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
این روان درمانگر با بیان اینکه محققان در حال بررسی علل احتمالی ابتلاء به اختلال دوقطبی هستند، تصریح کرد: بیشتر محققان اعتقاد دارند که عوامل بسیاری در احتمال ابتلای فرد به این اختلال نقش دارند. بعضی مطالعات نشان می‌دهد که مغز افراد مبتلا به اختلال دوقطبی از جهات خاصی با مغز افرادی که اختلال دوقطبی یا هر اختلال روانی دیگری ندارند، متفاوت است.
وی ادامه داد: تحقیقات بیشتر در خصوص تفاوت‌های مغزی افراد ممکن است به دانشمندان کمک کند تا اختلال دوقطبی را درک و تعیین کنند که کدام درمان بهترین کارکرد را دارد. اکنون متخصصان روان‌پزشک به جای تصویربرداری مغزی یا انجام سایر آزمایش‌های تشخیصی، تشخیص و درمان را بر اساس علائم و سابقه فرد پیش می‌برند.
چه افرادی در معرض ابتلاء به اختلال دوقطبی هستند؟
کاظمی با بیان اینکه بعضی تحقیقات نشان می‌دهد که احتمال ابتلاء به اختلال دوقطبی در افراد دارای ژن‌های خاص بیشتر است، گفت: بر اساس تحقیقات انجام شده، افرادی که والدین، خواهر یا برادر آنها درگیر اختلال دوقطبی هستند، شانس بیشتری برای ابتلاء به این اختلال دارند.
وی با بیان اینکه انجام تحقیقات بیشتر در خصوص نقش ژن‌ها در اختلال دوقطبی، ممکن است به محققان در کشف و به‌کارگیری درمان‌های جدید کمک کننده باشد، اضافه کرد: به طور معمول، علائم اختلال دوقطبی با درمان بهبود می‌یابد و دارو، سنگ بنای درمان اختلال دوقطبی است.
این روانشناس اجتماعی تصریح کرد: گفتار درمانی (روان درمانی) می‌تواند به بسیاری از بیماران کمک کند تا در خصوص بیماری خود آگاهی بیشتری کسب کنند، به داروها پایبند باشند و از اپیزودهای خلقی آینده جلوگیری کند. داروهایی که تحت عنوان «تثبیت‌کننده‌های خلق و خو» شناخته می‌شوند، رایج‌ترین نوع داروهای تجویز شده برای اختلال دوقطبی هستند.
وی خاطرنشان کرد: اعتقاد بر این است که این داروها سیگنال‌های مغزی نامتعادل را اصلاح می‌کنند. از آنجایی که اختلال دوقطبی یک بیماری مزمن محسوب می‌شود که در آن، دوره‌های خلقی به طور معمول عود می‌کنند، درمان پیشگیرانه به صورت مداوم توصیه می‌شود. درمان اختلال دوقطبی، فردی است و افراد مبتلا به اختلال دوقطبی ممکن است نیاز داشته باشند قبل از یافتن بهترین داروها، داروهای مختلفی را امتحان کنند.
نظر شما