زینب حسینی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، اظهار کرد: اوقات فراغت در شهر با توجه به ماهیت و محتوایی که دارد، یکی از مهمترین سازه‌های اجتماعی است که بر تمام ابعاد حیات اجتماعی جوانان تأثیر می‌گذارد.
وی افزود: تأثیر این سازه اجتماعی را علاوه بر سطح خرد، می‌توان در سطح کلان و در ابعاد مختلف اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی جست‌وجو کرد؛ فضای اجتماعی شهر تأثیر مثبت و معناداری بر سبک گذران فراغت شهروندان به عنوان یکی از مهمترین شاخصه‌های ارتقای کیفیت اجتماعی زندگی شهری دارد.
این کارشناس شهرسازی خاطرنشان کرد: بی‌توجهی به شهرسازی اسلامی سبب تنزل کیفیت سکونت در شهرسازی طی سال‌های اخیر شده است که از آن جمله می‌توان به کمرنگ شدن اصالت و احساس تعلق به خانه و محله، بی‌توجهی به مفهوم حریم در سکونت، تضعیف امنیت در محلات و نبود آرامش روحی در مسکن اشاره کرد.
حسینی ادامه داد: با آغاز دوران پس از اسلام شاکله شهرهای ایران از شهرسازی ویژه این دوران متأثر شد و آثار به جای مانده در شهرها گویای راه و رسم ویژه‌ای در این سرزمین بوده است تا خانه، آبادی و شهر را بسازد و این راه و رسم اگرچه در دوران مدرن از طریق هجوم بی‌رویه شهرسازی متناسب با ابزارهای مدرن دستخوش تغییر شده است.
وی اضافه کرد: شهرهای امروزی بافت مدرن خود را در بستری جای داده که شهر اسلامی از گذشته برایش ایجاد کرده است.
این کارشناس شهرسازی با بیان اینکه توسعه پایدار به عنوان یکی از نظریات مطرح در شهرسازی اسلامی مورد توجه قرار گرفته است، تصریح کرد: شهرهای بیابانی ایران یکی از بارزترین ساخته‌های دست انسان، ضمن تاثیرپذیری از جهان‌بینی اسلامی پاسخگوی اصول توسعه پایدار نیز بوده است.
حسینی تاکید کرد: نگاهی به بافت‌های تاریخی و معماری شهرهای بیابانی ایران نشان می‌دهد که ساکنان این مناطق یکی از بارزترین وجوه شناسایی قوانین حاکم بر عالم وجود و طبیعت را منبعث از جهان‌بینی اسلامی، جهت ایجاد محیطی پایدار و مناسب برای زندگی انسان، تجلی کالبدی بخشیده‌اند.
وی ادامه داد: اصول شکل دهنده این شهرها نه تنها پاسخگوی نیازهای انسان است، بلکه فراتر از آن بسترهای رشد و تعالی انسان را نیز فراهم می‌کند.
این کارشناس شهرسازی گفت: اتکا به تجربیات ساکنان شهرهای بیابانی ایران و شناسایی اصولی که از فرهنگ و باورهای مردم نشئت گرفته است در راستای تجلی توسعه پایدار در شهرهای امروزی ضروری است.
نظر شما