به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، شهرسازی تاکتیکی و طب سوزنی شهری دو رویکرد شبیه به هم محسوب می‌شود که طی چند دهه اخیر به محبوبیت زیادی نه‌تنها در میان مدیران، بلکه در بین ساکنان شهری دست یافته است. شهرسازی تاکتیکی مداخلاتی کوچک و کم‌هزینه را در بر می‌گیرد که اغلب در خیابان‌های شهری به وسیله مردم یا مدیران به‌طور موقت پیاده می‌شود، با این حال اثرات بسیار مثبت آن‌ها می‌تواند منجر به تحولات دائمی در شهرها شود. از سوی دیگر، در مفهوم طب سوزنی شهری که از طب سوزنی چینی گرفته شده است، یک شهر مانند بدن انسان در نظر گرفته می‌شود که مملو از دردها است (در این‌جا منظور فرسودگی زیرساخت‌ها و سایر مشکلات شهری است) که برای حل آن‌ها می‌توان اقداماتی اثربخش و کوچک در منطقه مورد نظر خود درد پیاده کرد.
شهرسازی تاکتیکی اغلب شامل فرآیندهایی برای ایجاد تغییر در معابر شهری مانند ایجاد پارکلت‌ها، زیباسازی فضاهای مقابل منازل و فروشگاه‌ها، توسعه پارک‌های جیبی، تغییر طراحی خطوط عابر پیاده و سایر موارد مشابه می‌شود که هر یک می‌تواند نقش مهمی در بهبود کیفیت زندگی شهروندان ایفا کند. همچنین این استراتژی می‌تواند احیای فضاهای مرده شهر یا تبدیل فضاهای کمتر مورد استفاده شهری به مکان‌هایی پرشور را در بر گیرد و به فرایندی دائمی تبدیل شود تا نیازهای ساکنان نسل امروز و فردای شهرها را به بهترین شکل ممکن برآورده کند.
طب سوزنی از سوی دیگر، اغلب به رفع مشکلات مناطق با هدف افزایش نشاط شهروندی اشاره دارد که می‌تواند در قالب مداخله‌های مختلف مانند نصب یک ایستگاه اتوبوس در خیابانی با کمترین دسترسی مردم به وسیله‌های عمومی، بازسازی سینمایی که برای مدت طولانی تعطیل بوده است، احیای بخشی از یک رودخانه برای افزایش دسترسی مردم به تفریحگاه‌های ساحلی و حتی افزودن قسمت جدیدی به یک موزه برای قرار دادن آثار هنری جدید انجام شود.
در شهرسازی تاکتیکی، ایده‌ها یا پروژه‌های شهری ابتدا به‌طور آزمایشی پیاده می‌شود که به دنبال میزان اثربخشی آن‌ها بر کیفیت زندگی شهری، امکان پایان یا تداوم پیاده‌سازی استراتژی‌های مربوطه در یک شهر وجود دارد. این در حالی است که در طب سوزنی، یک منطقه یا خیابان به‌طور آزمایشی متحمل تغییر نمی‌شود، بلکه مدیران ابتدا به شناسایی مشکلات موجود در هر منطقه می‌پردازند و سپس ایده‌هایی برای رفع دائمی آن‌ها ارائه می‌دهند.
نقش شهرسازی تاکتیکی و طب سوزنی شهری در افزایش برابری
امروزه، به ویژه پس از انتشار ویروس کرونا، بسیاری از خیابان‌های سراسر شهرهای جهان به طور موقت به روی خودروها بسته شده است تا مردم با امنیت خاطر بیشتر به عبور و مرور بپردازند. بدیهی است که تغییر کاربری به این شیوه، نوعی از رویکردهای شهرسازی تاکتیکی به‌شمار می‌رود که می‌تواند به افزایش برابری میان شهروندان منجر شود. در واقع، فراهم آوردن قابلیت پیاده‌روی برای شهروندان از طریق تغییر کاربری خیابان‌ها می‌تواند بسیاری از مردم را، دست‌کم برای حفظ سلامت خود به اتخاذ تردد سبز و جلوگیری از عبور و مرور به وسیله خودروهای شخصی سوق دهد که این امر به سهم خود می‌تواند حس برابری را میان شهروندان افزایش دهد.
در طب سوزنی نیز که بر بهبود مشکلات موجود در شهرها تمرکز می‌شود و اولویت با حل آن‌ها در طراحی شهری است، وضعیتی به‌وجود می‌آید که در آن تمام مناطق از نظر کیفیت زندگی به سطحی نسبتاً نزدیک به هم برسد که همین امر منجر به ایجاد برابری میان شهروندان می‌شود
کیپ‌تاون، نمونه‌ای مهم برای پیاده‌سازی پروه‌های تاکتیکی و طب سوزنی
تاکنون بسیاری از شهرهای جهان تغییرات قابل‌توجهی را به دنبال پروژه‌های تاکتیکی یا طب سوزنی متحمل شده‌اند، با این حال محققان بر این باور هستند که طب سوزنی و شهرسازی تاکتیکی می‌تواند بیشترین اثربخشی را در بهبود کیفیت زندگی شهروندان کیپ‌تاون، پایتخت آفریقای جنوبی، داشته باشد. کیپ‌تاون اگرچه هوشمندترین شهر آفریقا به‌شمار می‌رود، اما نابرابری اجتماعی و مالی میان مردم آن، به‌ویژه به علت تبعیض نژادی، به میزان چشمگیری مشهود است. به همین دلیل، شهرسازی تاکتیکی و طب سوزنی می‌تواند به بهترین شکل ممکن این بحران را در پایتخت آفریقا کاهش دهد. در واقع، طراحان شهری می‌توانند از طریق ایجاد تغییرات کوچک در معابر شهری (شهرسازی تاکتیکی) به افزایش نشاط شهروندان در مناطق مختلف آن کمک کنند، ضمن این‌که رفع مشکلات موجود در مناطق فقیرنشین و افزایش دسترسی آن‌ها به خدمات بهداشتی (طب سوزنی)، در افزایش برابری و بهبود کیفیت زندگی نقش مهمی ایفا خواهد کرد.
طبق ادعای بسیاری از متخصصان شهری، طب سوزنی می‌تواند بسیاری از مشکلات مهاجرت شهروندان را نیز حل کند؛ برای مثال امروزه بسیاری از ساکنان مناطق فقیرنشین پایتخت آفریقای جنوبی به علت نبود امکانات کافی یا دسترسی به آب پاکیزه در محل سکونت خود تصمیم می‌گیرند به سایر نقاط شهر یا حتی کشور مهاجرت کنند که همین امر، بسیاری از سکونتگاه‌های شهر را به مناطق ارواح تبدیل کرده است. مدیران می‌توانند از طریق نوسازی سازه‌های قدیمی یا افزایش امکانات در آن‌ها، که هر دو بخش‌هایی از طب سوزنی محسوب می‌شود، شرایط مساعدی برای سکونت شهروندان به‌وجود بیاورند و مانع از مهاجرات آن‌ها شوند. پیاده‌سازی این اقدامات می‌تواند از طریق سهیم‌سازی افراد ذی‌نفع بیشترین اثربخشی را به دنبال داشته باشد و در واقع، به ایجاد خانه‌هایی مقرون‌به‌صرفه در محل سکونت کنونی آن‌ها منجر شود.
به طور کلی، شهرسازی تاکتیکی و طب سوزنی شهری دو رویکرد کم‌هزینه با تغییرات ظاهراً کوچک در فضاهای عمومی و زیرساخت‌های شهری به حساب می‌آید که می‌تواند بیشترین تأثیر را در بهبود کیفیت زندگی شهری به دنبال داشته باشد و در نهایت، نشاط و برابری شهروندی را افزایش دهد.
نظر شما