فرزاد مؤمنی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، اظهار کرد: مفهوم سرعت ۳۰ در شهرها به منظور توجه ویژه به عابر پیاده یا تفکر توسعه شهر بر مبنای پیاده‌مداری مطرح شده است.
وی افزود: سیاست‌های متنوعی در راستای کاهش سرعت اتومبیل‌ها تا سر حد ۳۰ کیلومتر در ساعت وجود دارد.
این کارشناس شهرسازی خاطرنشان کرد: مدیران و سیاست‌گذاران طراحی شهری تلاش دارند با خارج کردن مسیر حرکت اتومبیل از حالت مستقیم به مارپیچ سرعت تردد خودروها را کاهش دهند.
مؤمنی اضافه کرد: کاهش عرض حرکت سواره، افزایش عرض پیاده‌روها و تغییر مصالح کف خیابان نیز بر کاهش سرعت خودروهای شهری مؤثر است.
وی تصریح کرد: یکی دیگر از روش‌هایی که در بسیاری از معابر درون‌شهری و برون‌شهری از آن استفاده می‌شود، ایجاد سرعت‌گیر است، این روش به صورت شش‌نقطه‌ای و در مقطع خاصی از مسیر، حرکت سواره را کند می‌کند.
این کارشناس ارشد شهرسازی تاکید کرد: لازم است به دلیل ترمزهای شدید اتومبیل‌ها و احتمال وارد آمدن خسارت به خودروها در مرحله نخست نصب سرعت‌گیرها به صورت تدریجی در فواصل ۱۰۰ و ۲۰۰ متری قبل از مقطع خیابان مورد نظر انجام و تابلوهای هشدار نصب شود.
مؤمنی گفت: در کشورهای پیشرفته به جای استفاده از سرعت‌گیرهای ثابت از سرعت‌گیرهای متحرک به صورت پمپی استفاده می‌شود و در صورتی که سرعت خودروها بیشتر از ۳۰ کیلومتر بر ساعت باشد، سرعت‌گیر جلوی حرکت سریع خودرو را می‌گیرد.
وی افزود: چنانچه سرعت اتومبیل کمتر از ۳۰ کیلومتر بر ساعت باشد، سرعت‌گیر با سطح خیابان همسطح می‌شود و هیچ آسیبی به اتومبیل وارد نمی‌شود.
نظر شما