عرفان تمنده در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا با بیان اینکه در اوایل قرن ۱۹ میلادی موتورهای بخار نقش ویژه‌ای در صنعت و به‌خصوص خودروسازی داشت، اظهار کرد: در همان زمان مهندسی فرانسوی به نام سعدی کارنو کتابی را تحت عنوان «اندیشه‌هایی در مورد نیروی محرکه گرما» منتشر کرد.
وی افزود: این کتاب پیرامون موتورهای حرارتی و مدل‌های ایده‌آل آن‌ها نظریه‌هایی ارائه داد که یکی از نظریه‌های اصلی امروزه تحت عنوان «کارنو» شناخته می‌شود و برای بررسی آن ابتدا باید قانون دوم ترمودینامیک را در مورد توجه قرار دهیم.
این کارشناس ارشد فیزیک پلاسما ادامه داد: طبق قانون دوم ترمودینامیک در هر فرآیند طبیعی ترمودینامیک جمع آنتروپی سیستم‌های موجود در فرآیند، طی گذشت زمان افزایش می‌یابد.
وی تاکید کرد: طبق قانون دوم ترمودینامیک آنتروپی همیشه با گذشت زمان افزایش می‌یابد، اما اگر شرایط ایده‌آلی داشته‌باشیم، امکان دارد که گذشت زمان موجب افزایش آنتروپی نشود که برای ایجاد چنین شرایطی به فرآیند برگشت پذیر نیاز داریم.
تمنده در رابطه با ارتباط چرخه کارنو با قانون دوم ترمودینامیک گفت: نظریه کارنو باعث شد که قانون ترمودینامیک توسعه پیدا کند و به همین دلیل این نظریه تحت عنوان پدر علم ترمودینامیک نیز شناخته می‌شود.
وی تصریح کرد: چرخه کارنو از چهار فرآیند برگشت‌پذیر تشکیل شده است که شامل انبساط هم‌دما، انبساط بی‌درو، تراکم هم‌دما و تراکم بی‌درو می‌شود.
این کارشناس ارشد فیزیک پلاسما اشاره کرد: نکته قابل توجه این است که در فرآیندهای ترمودینامیکی همیشه به‌دنبال روشی هستیم که بتوانیم با کم‌ترین میزان مصرف گرما، بیش‌ترین کار را انجام دهیم و عملاً به بازده نظریه صددرصد دست‌یابیم.
وی افزود: این اتفاق از نظری علمی ممکن نیست، اما همیشه سعی بر این بوده که بالاترین میزان بازده لازم را پیدا کرده و روش ایجاد آن را مشخص کنیم همچنین چرخه کارنو دستگاهی است که توانسته بالاترین راندمان را ارائه دهد.
تمنده ادامه داد: طبق نظریه چرخه کارنو بازده تمام ماشین‌های برگشت‌پذیری که بین دماهای یکسان فعالیت می‌کند با یکدیگر برابر بوده و بازده هیچ ماشین برگشت‌ناپذیری که بین دو دمای متفاوت فعالیت می‌کند، نمی‌تواند بیشتر از بازده چرخه کارنو باشد.
نظر شما