فرصت‌ها و فرصت‌سوزی‌های ورزش اصفهان!

ورزش اصفهان نیاز به توجه ویژه‌ای از سوی مسئولان دارد تا در رشته‌هایی به غیر از فوتبال نیز همچون گذشته سرآمد باشد.

به گزارش خبرنگار ایمنا، در سال‌های گذشته ورزش اصفهان با آنکه از سوی شرکت‌های صنعتی حمایت شده اما همچنان در بسیاری از رشته‌ها نیازهایی احساس می‌شود؛ از سوی دیگر فوتبال به عنوان یک رشته پرطرفدار تیمی، روزبه‌روز گردش مالی بالایی دارد و ارقام نجومی را در حیطه خود رقم می‌زند. این مبالغ از سوی باشگاه‌ها درحالی به بازیکنان پرداخت می‌شود که درصد بسیار کمی از این هزینه‌ها می‌تواند چرخه فعالیت یک رشته غیرفوتبالی را برای مدتی فعال نگه‌دارد اما از سوی مدیران ورزشی روزبه‌روز بیشتر مورد غفلت قرار می‌گیرد.

مهدی طغیانی نماینده اصفهان در مجلس شورای اسلامی در گفت‌وگو با ایمنا اظهار کرد: اقتصادهای مضاف که معمولاً ترکیب اضافی اقتصاد و موضوعات متفاوتی است، بخش‌های مختلفی را شامل می‌شود؛ به‌طورمثال اقتصاد هنر، اقتصاد فرهنگ، اقتصاد سینما و درنهایت اقتصاد ورزش. این حوزه‌ها اگرچه ممکن است آغشته به هنر، فرهنگ یا ورزش باشند اما با مفاهیم و ادبیات اقتصادی سر و کار دارند. مسائلی همچون گردش مالی و بودجه، تخصیص اعتبار، توسعه زیرساخت همگی با این موضوعات در ارتباط هستند.

وی ادامه داد: ورزش قطعاً یکی از حوزه‌هایی است که باید در زمینه‌های اقتصادی دسته‌بندی شود، به ویژه آنکه ورزش حرفه‌ای‌تر شده و به عنوان یک شغل برای افراد شناخته می‌شود قطعاً به گردش مالی و حقوق و درآمد نیاز دارد. علاوه بر این موارد وقتی قصد داریم زیرساخت آن مثل ورزشگاه یا ابزار را فراهم کنیم این موارد به منابع مالی نیاز دارند.

به دلایل مختلف کمتر به اقتصاد ورزش توجه کرده‌ایم

نماینده مردم اصفهان در مجلس شورای اسلامی تصریح کرد: گاهی گفته می‌شود فلان تیم ورزشی وقتی نتوانست زیرساخت یا ابزار حضور در رقابتی را فراهم کند از شرکت در آن مسابقه باز ماند. به طور مثال رشته‌هایی مانند دوچرخه‌سواری یا شمشیربازی نیاز به ابزار خاصی برای شرکت در مسابقه دارند. این یعنی منابع مالی به اندازه‌ای مهم است که حتی می‌تواند ادامه فعالیت ورزشی را متوقف و مشروط به خودش کند.

واقعیت این است که به دلایل مختلف، کمتر به اقتصاد ورزش توجه کرده‌ایم. این حوزه می‌تواند ما را زمین‌گیر کرده یا به قله‌های بلند پرتاب کند. استعداد همیشه در جوامع به ویژه استان اصفهان فراوان است اما اینکه بتوانیم استعدادهای ورزشی را در رشته‌های مختلف رشد دهیم، مشروط به این است که زیرساخت و گردش مالی مناسب در آن رشته‌ها ایجاد کنیم که تازه نقطه شروع اقتصاد ورزش در شهر و استان ما می‌شود.

فرصت‌ها و فرصت سوزی‌های ورزش اصفهان!

وی با اشاره به زیرساخت‌های ورزشی افزود: زمانی زیرساخت‌های ورزشی را دولت تأمین می‌کرد. در کشور ما چندسالی است که دولت این توان را ندارد و درواقع نمی‌تواند در این حوزه خرج کند؛ به غیر از فضاهایی که موظف است به موجب قانون در مناطق محروم زیرساختی فراهم سازد. در شهر اصفهان طی دهه ۷۰ شمسی و در منطقه شمال اصفهان طرح بزرگی به نام «دهکده المپیک اصفهان» جانمایی می‌شود که حدود هزار و صد هکتار در شمال اصفهان را دربرمی‌گیرد و قطعه کوچکی از آن «ورزشگاه نقش» نام می‌گیرد. کل این مساحت بزرگ که یک طرف آن به جاده مسیر کمربندی، یک طرف دولت‌آباد و یک طرف جاده خورزوق است مستطیل بزرگی را تشکیل می‌دهد که براساس برنامه‌ریزی قرار بوده است این محل دهکده المپیک شده و حتی میزبان مسابقات بزرگ باشد.

در اقتصاد تأمین زیرساخت‌ها لازم است نگاه متفاوتی داشته باشیم

طغیانی خاطرنشان کرد: فراز و نشیب در این ۳۰ سال خیلی به وجود آمده و این پروژه به زمان ما می‌رسد. تنها چیزی که از آن زمان درحال حاضر در اختیار داریم ورزشگاه نیمه‌تمام نقش جهان بود و دیگری سالن سرپوشیده ۲۵ آبان است؛ درنهایت یک استخر نیمه‌ساز نیز جانمایی شده و حتی محلی برای دوچرخه‌سواری و موتورسواری نیز پیش‌بینی شده است. متأسفانه توانایی دولت‌ها برای تکمیل این پروژه‌ها کفایت نکرده، درنهایت توافقی با باشگاه سپاهان انجام شده تا ورزشگاه تکمیل شود؛ اما پروژه زمین استخر تا این لحظه نیمه‌تمام بوده است. حتی در بازدیدی که اخیراً داشتم منابع قابل استفاده آن بعضاً سرقت شده است.

وی گفت: این نشان می‌دهد متأسفانه نه تنها دولت و شرکت توسعه و تجهیز اماکن ورزشی نتوانسته این پروژه را به اتمام برساند بلکه حتی نتوانسته آن را حفظ کند. از وزیر ورزش و جوانان پیگیری‌های لازم را انجام داده‌ام که تکمیل این پروژه را در دستور کار داشته باشیم یا اینکه اگر نمی‌توانند تأمین هزینه شود به بخش خصوصی علاقه‌مند به فعالیت در این حوزه، سپرده شود تا استخر هم به نوعی تکمیل شود.

درواقع در مدیریت دولتی از پروژه‌ای به وسعت دهکده المپیک به چند پروژه رسیده‌ایم که حتی در تکمیل کردن آن‌ها نیز ناتوان بوده است. این نشان دهنده آن است در اقتصاد تأمین زیرساخت‌ها لازم است نگاه متفاوتی داشته باشیم و به گونه‌ای با بخش خصوصی پیش برویم.

کل هزینه برخی تیم‌های ورزشی برای یک‌سال حدود یک دهم مطالبات یک بازیکن فوتبال است!

نماینده مجلس شورای اسلامی درخصوص بخش خصوصی خاطرنشان کرد: چندسالی است تأمین هزینه‌های باشگاه‌ها به ویژه در رشته فوتبال را شرکت‌های صنعتی برعهده می‌گیرند. از قدیم‌الایام در اصفهان شرکت‌های صنعتی قدری در استان وجود داشته است؛ از پلی‌اکریل، ذوب‌آهن و سیمان سپاهان گرفته تا فولاد مبارکه و اخیراً شرکت‌هایی همچون گیتی‌پسند یا باریج اسانس کاشان همگی نشان می‌دهد این ظرفیت در اصفهان کمک شایانی به رشته‌های مختلف ورزشی به ویژه رشته‌های پرطرفدار است.

نکته این است که میزان هزینه‌ای که باشگاه‌ها به ویژه باشگاه‌های بزرگ در رشته‌های ورزشی انجام می‌داده‌اند، متناسب با فشار افکار عمومی، رسانه‌ها و مطالبه آن‌ها بوده است. لذا مشاهده می‌شود که هزینه‌های زیادی در رشته فوتبال می‌شود و حتی شرکت‌هایی که دچار مشکل می‌شوند حاضر نیستند فوتبال را کنار بگذارند؛ چرا که نمی‌توانند پاسخ‌گوی افکار عمومی باشند اما سایر رشته‌ها را به راحتی منحل یا حذف می‌کنند.

درواقع کل هزینه برخی تیم‌های ورزشی برای یک‌سال حدود یک دهم مطالبات یک بازیکن فوتبال است اما متأسفانه وقتی باشگاه قصد صرفه‌جویی در هزینه‌ها را دارد، اقدام به حذف رشته‌های غیرفوتبالی می‌کند؛ درحالی که می‌توان در همان فوتبال صرفه‌جویی کرده یا به جای آن در رده پایه فعالیت کند.

وی افزود: همیشه به مدیران باشگاه‌های ورزشی اصفهان در جلسات متعدد گوشزد کرده‌ام که موفقیت شما منوط به استعدادیابی در استان اصفهان است تا با هزینه کمتر و همت بیشتر، تیم‌های موفقی راهی مسابقات کنند؛ اما متأسفانه به سراغ بازیکنان یا مربیان گران‌قیمتی می‌روند که چیزی به فوتبال ما اضافه نکرده‌اند. با همه این احوال باز هم مدیران ورزشی حاضر نبوده‌اند در رشته‌های غیرفوتبالی هزینه‌ای داشته باشند.

بعضاً دیده می‌شود رشته‌هایی با زیرساخت‌های متوسط فعالیت می‌کنند که جمع تمام هزینه‌های آن رشته ورزشی که در تمام رده‌های سنی فعالیت کند و مردان و زنان را نیز دربر بگیرد، یک چهارم قرارداد یک بازیکن فوتبال می‌شود؛ همین مبلغ را نیز باشگاه‌ها نمی‌پردازند؛ درحالی که حاضرند چندصد میلیارد در بازار نقل و انتقالاتی خرج کند اما ۵۰ میلیارد در همه رشته‌های غیرفوتبالی خرج نکنند!

افت مقطعی تیم‌ها من و همکارانم را با سیل پیام‌های هواداران مواجه می‌کند!

طغیانی گفت: به نظر می‌رسد این موارد کم‌کاری باشگاه‌های ما است که در نتیجه آن، استعدادها و توانمندی‌های ورزش استان اصفهان دیده نمی‌شود یا رشته‌هایی که دارای استعداد بالایی در اصفهان هستند به طور کل منحل می‌شوند. این ظلمی است که به رشته‌های کم‌طرفدار می‌شود.

واقعیت این است که تلاش خود را در این زمینه داشته‌ام و بازهم ادامه می‌دهم تا هماهنگی درستی بین اداره کل ورزش و جوانان استان و باشگاه‌های ورزشی صورت گیرد تا رشته‌هایی که اصفهان حرفی برای گفتن دارد، مورد توجه قرار گیرد و به گونه‌ای رشد پیدا کند. ضمناً در رشته فوتبال نیز افت مقطعی تیم‌ها، من و همکارانم را با سیل پیام‌های هواداران مواجه می‌کند که آن‌ها نیز باید مورد توجه قرار بگیرند؛ این توضیحات به این معنی نیست که رشته پرطرفدار فوتبال برای مدیران بی‌اهمیت باشد.

فرصت‌ها و فرصت سوزی‌های ورزش اصفهان!

میانگین پرداختی‌ها به بازیکن فوتبال ماهی یک میلیارد تومان است

وی خاطرنشان کرد: فوتبال در همه جای دنیا رشته پرطرفداری است، نه به این معنا که دیگر رشته‌ها فراموش شوند. درست است که فوتبال علاقه‌مندان زیادی دارد و قراردادهای بازیکنان در همه جای دنیا ارقام سنگین و بالایی است، اما در دیگر رشته‌ها هم رقم‌های خوبی را شاهد هستیم؛ اما در فوتبال دچار پرداخت‌های نجومی و آن‌چنانی هستیم. همین امسال شنیدم که میانگین پرداختی‌ها به بازیکن فوتبال ماهی یک میلیارد تومان است؛ یعنی سالانه یک بازیکن فوتبال حدود ۱۲ میلیارد تومان درآمد دارد و این رقم بسیار بالایی است و قطعاً در بین تیم‌ها متفاوت است.

اما باید بدانید کل هزینه‌های رشته دومیدانی در باشگاه ذوب‌آهن در سال گذشته به یک میلیارد هم نرسیده است! این یعنی ۱۲ برابر کل علاقه‌مندان رشته دوومیدانی در یک باشگاه با حق‌الزحمه یک بازیکن فوتبال برابری می‌کند. نکته بعدی این است که متأسفانه برخی باشگاه‌های ما به این ارقام نجومی دامن می‌زنند. از مدیرعامل یک باشگاه فوتبال لیگ برتری شنیدم، بازیکنی که سال گذشته در اصفهان بازی می‌کرده یکی از تیم‌های پایتخت دو برابر به آن بازیکن پیشنهاد مالی داده است یا حضور بازیکن خارجی در لیگ ایران ارزان‌تر از بازیکن داخلی برآورد می‌شود. این یعنی عملاً تیم‌های بزرگ در کشور درحال رقابت برای پرداخت دستمزد عجیب و غریب هستند که این موارد هرگز قابل قبول نیست.

نماینده مجلس شورای اسلامی تصریح کرد: بنده عضو هیئت عالی واگذاری باشگاه‌های سرخابی به بخش خصوصی هستم. از ابتدای کار در این دو سال تذکراتی را در جلسات داده‌ام که اگر مردم حاضر هستند این مبالغ را بدهند اشکالی ندارد اما اگر دولت این قصد را داشته باشد، فاجعه است. حتی درخصوص پرداخت این مبالغ عنوان شده است مقداری را باشگاه پرداخت می‌کند و بخش دیگر بدون آنکه در قرارداد او قید شود از سوی فلان شخص ساکن در دبی یا دیگر شهرهای جهان پرداخت می‌شود.

از کارشناسان در گوشه و کنار می‌شنوم فضاهای بسیار مسمومی در رشته‌های پرطرفدار به ویژه فوتبال حاکم است. نتیجه این می‌شود که دلالان فوتبالی درآمد بسیار بالایی نسبت به هزینه‌های برخی دیگر رشته‌های غیرفوتبالی دارند. درخصوص قانون حمایت از رشته‌های ورزشی باید اضافه کنم که در بحث قانون الحاق دولت موظف کرده است که یک درصد از بودجه دستگاه‌های دولتی به ورزش اختصاص پیدا کند. این مربوط به دستگاه‌ها و شرکت‌های دولتی است؛ اما این مرتبط با شرکت‌های خصوصی نیست.

درواقع دولت نمی‌تواند برای بخش خصوصی تصمیم بگیرد. این مبالغی که در باشگاه‌های ما خرج می‌شود مصوبه هیئت مدیره است. هیئت مدیره در کارخانه با اختیاراتی که از مجمع خود می‌گیرد اجازه دارد در ورزش نیز هزینه کند؛ این هزینه می‌تواند کمتر از یک درصد یا بیشتر از یک درصد باشد و مرز مشخصی ندارد.

بخش خصوصی بیشتر وارد ورزش شود

وی ادامه داد: درخصوص صنایع آلاینده که استان را تحت تأثیر قرار می‌دهد و پیشنهاد شده که این صنایع در ورزش هزینه کنند، قانونی نداریم و پیشنهاد می‌شود در برنامه هفتم توسعه وارد شود. راه دیگر اینکه می‌توان برای شرکت‌ها مشوق گذاشت؛ یعنی اگر شرکتی در ورزش فعالیت کرد مشمول معافیت مالیاتی می‌شود. براساس برنامه ششم توسعه و ماده هفتم آن، اگر اشخاص حقیقی و حقوقی به منظور احداث، تکمیل و تجهیز فضاها، اماکن و توسعه ورزش همگانی یا به عنوان کمک به وزارت ورزش و جوانان پرداختی بگیرند، این پرداختی با تأیید وزارت مذکور به عنوان هزینه‌های قابل قبول مالیاتی درنظر گرفته می‌شود. این انگیزه البته کافی نیست.

در سال جاری قانون پرداخت ۹ درصد مالیات ارزش افزوده روی اجناس پیش‌بینی شد که البته مقداری سهم شهرداری و دولت می‌شود. در مجلس این نیز پیش‌بینی شد که یک سوم یک درصد سهم ورزش باشد و عدد هشت هزار میلیارد تومان برآورد می‌شود. این نیز ناکافی بوده و دولتی است؛ نیاز داریم بخش خصوصی نیز در این حوزه فعالیت بیشتری داشته باشد.

فرصت‌ها و فرصت سوزی‌های ورزش اصفهان!

طغیانی بیان کرد: اگر به دنبال ایجاد عدالت در ورزش هستیم، هیچ تردیدی نیست که خود مردم ورزش کنند و ورزشکار باشند که همگی نیاز به فراهم‌سازی زمینه آن دارد؛ گام بعدی ایجاد عدالت بین رشته‌های ورزشی است. قطعاً منکر پرطرفدار بودن برخی رشته‌ها همچون فوتبال، والیبال و بسکتبال نیستم اما معتقدم ایجاد عدالت باید به نحوی باشد که در ایجاد زیرساخت و استعدادیابی جوانان کشور ما اثر داشته باشد و آنان بتوانند رشد کنند و تیم‌های پایه قوی داشته باشند.

این نماینده مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه در این خصوص مطالبه‌ای را از طرف اداره ورزش و جوانان و مدیران عامل باشگاه‌های اصفهانی داشته‌ام که درخصوص هزینه‌ها در رشته‌های فوتبالی و غیرفوتبالی شفاف‌سازی کنند و مخارج تک‌تک آن‌ها مشخص شود تا برنامه‌ریزی درستی درخصوص فعالیت همه تدوین شود، افزود: همکاران ما در دانشگاه و مراکز علمی باید تشخیص دهند که در استان اصفهان بیشتر در چه رشته‌هایی تمرکز کنند؛ چه بسا در استان‌های شمالی رشته کشتی یکی از مهم‌ترین رشته‌های غیرفوتبالی است که علاقه‌مندان زیادی در آن منطقه دارد. این نیاز به سند مدون دارد که درخصوص زیرساخت‌ها و امکانات آن نیز باید تصمیم‌گیری شود.

البته به مطالبه جمعی هم نیاز دارد تا به نتیجه برسد. به طور مثال تکواندو یکی از این رشته‌هاست که مدیران هیئت آن مطرح کردند اگر اندک هزینه‌ای در این رشته انجام شود می‌توانند نفرات تیم ملی را با ورزشکاران اصفهانی تأمین کنند. این ادعای بسیار بزرگی است اما اگر به نتیجه برسد خدمت بزرگی به ورزش کشور خواهد بود. از مدیران باشگاه‌های ورزشی تقاضا دارم در حوزه رشته‌های منهای فوتبال مقداری مسئولانه‌تر و با دغدغه بیشتری فعالیت کنند.

نبود پخش زنده جذابیت‌های رشته‌های غیرفوتبالی و مطالبه افکار عمومی را کم می‌کند

محمدرضا صفدریان در گفت‌وگو با ایمنا اظهار کرد: مطالبه افکارعمومی برای هزینه در هر رشته ورزشی ناشی از دیده شدن آن رشته است. چرا که مسابقات آن از سوی رسانه ضبط و پخش می‌شود. در اصل با این رویه طرفداران به سوی این ورزش جذب شده‌اند و مطالبات شکل گرفته‌اند. سوال اینجاست که چرا رشته‌های منهای فوتبال در کشور دیده نمی‌شود و به نوعی توجه به آن کم است. قطعاً پوشش مسابقات به صورت پخش زنده می‌تواند زیبایی‌ها و هیجان را به مخاطب منتقل کند. درواقع یکی از دلایل گمنام ماندن همین است. قطعاً فوتبال در کل دنیا پرطرفدار است اما رشته‌های دیگری نیز هستند که علاقمندان خاص خود را دارند. دراصل درصد طرفداران بالاتری را به خود جذب کرده‌اند. به طورمثال دو صد متریکی از همین رشته‌هاست یا سنگ نوردی سرعت جزو جذاب‌ترین رشته‌هاست که در محل مسابقات حدود ۴ یا ۵ هزار نفر از نزدیک نظاره‌گر آن هستند.

وی ادامه داد: متأسفانه در کشور ما اگر پخش زنده‌ای هم برای این رشته‌های ورزشی وجود داشته باشد احتمالاً این موضوع به ساعات بامداد هر روز منتقل می‌شود. دومین موضوع دیده نشدن برخی رشته‌ها در کل ایران است. در واقع مناطق دور دست و محروم هرگز خبر ندارند مسابقاتی در قالب رشته‌ها برگزار می‌شود و این امکان وجود دارد استعدادهای زیادی دیده نشوند. یکی دیگر از نبود حمایت از سوی افکار عمومی به سمت برخی رشته‌های غیر فوتبالی همین است.

فرصت‌ها و فرصت سوزی‌های ورزش اصفهان!

لزوم تشکیل جلسات مداوم مدیران اصفهان با نخبگان ورزشی برای شنیدن دغدغه‌های ورزشکاران

قهرمان سنگ‌نوردی تصریح کرد: باید پرسید که قانونی در مجلس شورای اسلامی به تصویب رسیده است که کسری از درصد منابع مالی کارخانه‌ها به رشته‌های ورزشی اختصاص پیدا کند؟ این را اطمینان دارم که به طور مثال اگر کارخانه فولاد مبارکه کسری از درصد مربوط به مسئولیت‌های اجتماعی را در اختیار رشته‌های منهای فوتبال قرار دهد، این رشته‌ها دچار تحولات گسترده‌ای می‌شوند. اکثر شهرهای کشور کارخانه‌هایی در آن مستقر است که می‌توانند در این زمینه فعالیت کنند و هزینه‌های خود را تنها به رشته‌های توپی و به ویژه فوتبال اختصاص ندهند.

صفدریان خاطرنشان کرد: انگیزه‌های ورزشکاران فعال در رشته‌های غیرتوپی به خصوص انفرادی به دلیل نداشتن لیگ مسابقات پویا کم شده است. تلاش این ورزشکاران آن است در مسابقات کشوری و بین‌المللی صاحب عنوان شوند. همین ورزشکاران بین ۷ تا ۱۰ سال تلاش مداوم می‌کنند تا این زحمات را به نتیجه برسانند.

بعد از کسب مدال انتظارهایی از اعطای پاداش مصوب هیئت دولت داریم که آن نیز چندین سال است به حاشیه رفته و به آن عمل نمی‌شود؛ درحالی که در رشته‌های توپی حتی صعود به مراحل بالاتر شامل پاداش می‌شود و حمایت خوبی از آنان صورت می‌گیرد. طی پنج سال اخیر، شرکت‌های خصوصی هزینه‌هایی در ورزش داشته‌اند و به گونه‌ای بوده که مشمول معافیت‌های مالیاتی نشده و به نظر می‌رسد نیاز به پیگیری بیشتری از سوی قانون‌گذاران و اطلاع‌رسانی از طرف رسانه‌ها دارد.

پیشنهادی که به مدیران ورزشی اصفهان دارم این است که سلسله جلساتی با این حضور آن‌ها و نخبه‌های ورزشی اصفهان برگزار شود تا مشکلات ورزشکاران حل و فصل شود. درواقع با این هم‌فکری‌ها این امکان وجود دارد که با کمترین هزینه‌ها و صرفاً با طرح مباحث مسائل پیش آمده مرتفع شود.

گزارش از: امیر شمس_ سرویس ورزش ایمنا

کد خبر 593649

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.