به گزارش خبرنگار ایمنا، بار دیگر محرم‌الحرام، ماه خون بر شمشیر، ماه حق علیه باطل، ماه دینداری، مروت و آزادمنشی، فرا رسید. ماهی که با عاشقانه‌هایی همچون دلدادگی دختر با پدر، شیدایی مادر با فرزند، همراهی زن با شوهر در کارزار، آزادگی غلام از بردگی و نقش مادری خواهر برای برادر، واقعه مهمی را در تاریخ اسلام به ثبت رساند. با آمدن ماه محرم‌الحرام، طایفه‌های آملی با برپایی موکب، دسته‌روی و تعزیه‌خوانی به شیدایی با پسر فاطمه الزهرا (س)، حسین بن علی (ع) می‌پردازند.
کرب و بلا در سرزمینی به نام نینوا با سرهای بر نیزه کشیدن، جامه دریدن زنان، آتش کشیدن چادرها، آب بر روی کودکان بستن، بریدن دست‌های صاحب مشک پر آب تشنه لب، طفل شش ماهه بریده بر گلو، سیلی بر صورت دختر سه ساله دلتنگ پدر اتفاق افتاد و امروز با گذشت پانزده قرن و پس از نقل اولین راوی کرب و بلا، عاشقان حسین بن علی (ع) و یارانش فقط گوشه‌ای از آن بزرگترین حماسه تاریخ اسلام می‌شنوند اشک بر دیدگانشان جمع می‌شود.
طایفه‌های آملی در آستانه فرارسیدن ماه محرم بیرق‌های سیاه، قرمز و سبز بر سر در تکایا و حسینیه‌هایشان برافراشتند و پس از دو سال صبوری و وقفه در برگزاری دسته‌روی عزاداری به دلیل شیوع بیماری کرونا، امسال مشتاقانه سنج، طبل، فولاد، سرنا و سنگ‌های کرب زنی را درآوردند تا جانانه برای آقایشان سردار بی سر امام حسین (ع) نوحه بخوانند و عزاداری کنند.
طایفه‌های نیاکی، اسکی، ایرایی، لاسمی، مشایی، بهرستاقی، دلارستاقی، نمارستاقی مطرح و شناخته شده مردم آمل بوده که هر یک از آنها دارای تکایا و حسینیه هستند. طایفه‌هایی که هریک سبک خاصی برای عزاداری دارند، اسکی‌ها با لباس سفید و حاشیه سبز و مشکی، نیاکی‌های ساداتی سبز پوش و لاسمی و آملی‌های با لباس مشکی به استقبال محرم می‌روند.
در کنار اینکه شهرهای رینه و روستای آب اسک در بخش لاریجان آمل، سال‌های سال بر برگزاری تعزیه‌خوانی آئین‌های ویژه‌ای را به اجرا در می‌آورند و هر سال با شروع ماه محرم شیفتگان بسیاری را در ییلاق رینه و اسک جمع می‌کند، طوایف آنها در شهر نیز بخشی از این آئین‌ها را میزبانی می‌کنند.
آئین دیگری که قدمت آن را ۶۰۰ ساله و جزو ثبت میراث ملی معنوی است، نخل گردانی طایفه نوای است که در روز هفتم محرم در روستا نوا به اجرا درمی‌آید. اطعام و شام دهی هر یک از این طایفه‌ها رسم دیرینه‌ای است که نه تنها به پذیرایی طایفه‌های خود می‌پردازند، بلکه پذیرای مهمانان بسیاری از نقاط مختلف شهرستان نیز می‌شوند، به این اعتقاد که هر فردی مهمان آقا اباعبدالله الحسین (ع) هست و برکت برای آنها به ارمغان می‌آورد.
در کنار این رسم‌ها و آئین‌ها که هریک قدمت چندین ساله دارد، سبک عزاداری طایفه‌های آملی نیز متفاوت است. اسکی‌ها در میدانگاه تکیه‌شان دسته عزاداری شأن زنجیروار برپا می‌کنند و دور هم به شکل سینه‌زنی سه ضرب به عزاداری می‌پردازند. نیاکی‌ها با سینه‌زنی تک ضرب و دو ضرب و سنگچالی ها با کرب زنی سه ضرب به استقبال عزاداری سیدالشهدا و یارانش می‌روند.
این طایفه‌ها علاوه بر برگزاری مراسم متعدد در تکایا و حسینیه‌ها در شهر آمل، ایام آخر هفته با رفتن به ییلاقات خود دست از برگزاری این مراسم دست بر نمی‌دارند و با پخت غذای نذری در منازل ییلاقی به پذیرایی از مهمانان و مسافران می‌پردازند.
نظر شما