سارا بهزاد در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، با اشاره به تأثیرات مثبت و منفی بازی‌های رایانه‌ای بر کودکان، اظهار کرد: اگر بازی متناسب با سن کودک و نوجوان انتخاب شود، بازی کردن هیچ اشکال و تهدیدی ندارد، اما متأسفانه بسیاری از والدین بدون اینکه این تناسب را در نظر بگیرند، برای فرزندان خود بازی خریداری می‌کنند، این تناسب سنی در انتخاب بازی‌های رایانه‌ای مسئله بسیار مهمی است که والدین باید به آن توجه داشته باشند.
لزوم توجه به تناسب سنی بازی رایانه‌ای
وی افزود: در کنار بررسی تناسب سنی بازی، باید بررسی دقیقی نسبت به بازی توسط والدین صورت گیرد برخی بازی‌ها در مراحل بالاتر آن، دارای صحنه‌ها و تصاویری هستند که خارج از شناخت کودک و نوجوان است و منجر به آسیب و تهدیدهای فراوانی همچون بلوغ زودرس و استرس برای کودکان می‌شود.
این روانشناس بالینی تصریح کرد: مسئله دیگر که والدین متأسفانه از آن غافل هستند میزان زمانی است که فرزندشان برای بازی‌های رایانه‌ای صرف می‌کند که باید برای کودکان و نوجوان ساعت مشخص و دقیقی برای انجام این بازی‌ها درنظر گرفته شود و آنچه مسلم است نباید این نوع بازی‌ها کل ساعات زندگی کودک و نوجوان را تحت تأثیر خود قرار دهد.
وی اضافه کرد: ابتدا باید بپذیریم که بازی همان طور که از اسمش مشخص است، همراه خود نشاط و تفریح خوشایند به همراه می‌آورد، اما برای بازی کودکان حد و حدودی وجود دارد پس جنبه تفریحی آن را نمی‌توانیم درنظر نگیریم. البته بسیاری از خانواده‌ها از معایب و آسیب‌های بازی‌های رایانه‌ای حرف می‌زنند، در صورتی که جنبه مثبت بازی‌های رایانه‌ای که همان تفریح است را مورد توجه قرار نمی‌دهند.
بهزاد ادامه داد: والدین مادام کودکان خود را از بازی‌های رایانه‌ای به دلیل آسیب‌ها احتمالی آن منع می‌کنند، اما جایگزینی برای بازی‌های رایانه‌ای برای کودکان و نوجوانان خود مشخص نمی‌کنند و نبود جایگزین باعث آسیب‌های بیشتری برای کودک و نوجوان می‌شود. به عنوان نمونه اگر کودک قرار است بازی رایانه‌ای انجام ندهد، اما بخواهد سریال ماهواره‌ای مخصوص بزرگترها را مشاهده کند، قطعاً بازی‌های رایانه‌ای آسیب کمتری نسبت به تماشای سریال ماهواره‌ای دارد. این مسئله مهمی است که باید به بازی‌های رایانه‌ای به عنوان تفریح و خوش‌گذارانی آن توجه شود و باید بررسی کنیم این تفریح و خوش‌گذرانی چه میزان زمان کودک و نوجوان را دربرگیرد.
اهمیت مشارکت والدین در بازی کودکان
وی تاکید کرد: ما در بازی‌های غیررایانه‌ای عنوان می‌کنیم که بازی‌ها دارای کارکرد هستند و روی هوش، مشارکت کودک یا نوجوان تأثیر می‌گذارند، به عنوان نمونه کارکرد بازی «لِی لِی» در هماهنگی مهارت‌های حسی و حرکتی است. والدین با مشارکت خود در بازی‌های رایانه‌ای می‌توانند کارکرد مشارکتی بازی‌های رایانه‌ای را برای کودکان و نوجوانان خود ارتقا دهند، یعنی والدین با مشارکت خود در بازی‌های رایانه‌ای می‌توانند فضای بازی را به فضای مشارکتی تبدیل کنند.
این روانشناس بالینی گفت: بازی‌های امروز با بازی‌های دهه‌های گذشته مقداری تغییر کرده و دارای چالش‌های بیشتر است، در بازی‌های رایانه‌ای گذشته، فرد باید بررسی و فکر می‌کرد تا می‌توانست به مرحله بعدی برود، اما هم اکنون امکانی به نام gem play وجود دارد که بچه‌ها نحوه به اتمام رسیدن مراحل هر بازی را از آنجا فرا می‌گیرند و سپس آن را در بازی خود به کار می‌برند و سریع‌تر از زمان معمول بازی به اتمام می‌رسد.
وی ادامه داد: همین اتمام زودهنگام بازی‌های رایانه‌ای علاوه بر اینکه هزینه بالایی برای خرید بازی بعدی بر دوش والدین می‌گذارد، باعث می‌شود که کودک یا نوجوان برای خرید یا حتی کرایه بازی جدید در محیطی ناامن که متناسب با سن او نیست، قرار گیرد و متأسفانه برخی از والدین از قرار گرفتن فرزند خود در فضای خرید و کرایه بازی رایانه‌ای غافل هستند.
پرهیز از سیاه‌نگری به بازی‌های رایانه‌ای
بهزاد تاکید کرد: نباید به بازی رایانه‌ای نگاهی سیاه داشت و درعین‌حال اگر کودکان و نوجوانان از این gem play استفاده نکند، باعث می‌شود درباره آن بازی فکر و خلاقیت بیشتری داشته باشند.
وی گفت: متأسفانه مشکل جامعه این است که بسیاری از افراد چیزهایی که به نظر به نفع‌شان نیست را حذف می‌کنند و مایل هستند به شیوه سنتی از آن استفاده کنند که در سال‌های اخیر این امر برای بازی‌های رایانه‌ای اتفاق افتاده است.
این روانشناس بالینی تاکید کرد: والدین باید بپذیرند که بازی‌های رایانه‌ای بخشی از زندگی و نیازهای نوین کودک و نوجوانان عصر حاضر است و نمی‌توانند این ابزار را از آن‌ها بگیرند بلکه می‌توانند همچون ابزارهای تکنولوژی آن را مدیریت و نقاط ضعفش را تبدیل به قوت کنند.
نظر شما