به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، اغلب مالکان و سرمایه‌گذاران از وجود استراتژی‌های بی‌شمار برای به حداقل رساندن مصرف انرژی در سازه‌ها آگاه نیستند یا باور دارند که پیاده‌سازی تدابیر پایدار برای سازه‌ها هزینه‌های زیادی را در بر دارد. با وجود این باورها و ناآگاهی‌ها، محققان استدلال می‌کنند که صرف هزینه‌های زیاد برای تأمین انرژی تجدیدپذیر می‌تواند تبعات مثبتی را در پی داشته باشد و در مدت زمانی کوتاه، از طریق کاهش مصرف انرژی و ذخیره منابع مالی ناشی از آن، به جبران هزینه‌های صرف شده منجر شود.
امروزه در بسیاری از شهرهای جهان، سازه‌های پایداری وجود دارد که نیروی خود را به طور صددرصد از انرژی تجدیدپذیر تأمین می‌کند که این ویژگی نه‌تنها به کاهش مصرف انرژی و منابع مالی منجر می‌شود، بلکه به حداقل رسیدن اثرات جزایر کربن را نیز در پی دارد. آگاهی از وجود چنین سازه‌هایی می‌تواند مالکان و معماران را به احداث نمونه‌های مشابه سوق دهد تا در نهایت، تغییرات اقلیمی ناشی از انتشار کربن در سازه‌های شهری را به حداقل برساند.
محققان بر این باور هستند که استفاده از تکنولوژی برای کاهش تغییرات اقلیمی در شهرها ضروری است چراکه به ایجاد سازه‌های خودکارآمد منجر می‌شود. از سوی دیگر، کاهش مصرف انرژی در پی تأمین نیروی خودکارآمد می‌تواند هزینه‌های شهری را تا حد زیادی کاهش دهد و مدیران را در استفاده از منابع مالی برای پیاده‌سازی تدابیر پایدار یاری کند. برای تحقق این هدف، اعمال اقدامات ویژه‌ای ضروری است که در ادامه به معرفی آن‌ها پرداخته می‌شود.
بهره‌گیری از تکنولوژی برای ایجاد سازه‌های پایدار در شهرها
بهره‌گیری از تکنولوژی در سازه‌های موجود یا ساختمان‌هایی که از این پس احداث می‌شود، می‌تواند به ایجاد فضاهای پایدار در شهرها منجر شود و از این طریق به کاهش چشمگیر مصرف انرژی کمک کند. اگرچه استفاده از تکنولوژی مستلزم صرفه هزینه‌های بالا است، با این حال سود حاصل از آن‌ها طی سه تا پنج سال پس از احداث سازه‌ها جبران می‌شود و پس از آن نیز، زمان بهره‌وری و کاهش قابل توجه هزینه‌ها است. البته مزایای احداث سازه‌های خودکارآمد با کمترین میزان انتشار کربن تنها به جنبه مالی مربوط نمی‌شود، بلکه کارآفرینی، بهبود سلامت و رفاه را نیز برای شهروندان در پی دارد.
آگاه‌سازی مالکان و سرمایه‌گذاران از قابلیت‌های سازه‌های سبز در شهرها
امروزه بسیاری از مالکان، سرمایه‌گذاران و توسعه‌دهندگان سازه‌های شهری از مزایای مالی احداث ساختمان‌هایی با انرژی صدردصد کارآمد بی‌خبر هستند. این در حالی است که شواهد حاکی است سرمایه‌گذاری برای ایجاد چنین سازه‌هایی هر چند زیاد، طی تنها چند سال جبران می‌شود، زیرا از یک‌سو تأمین نیرو از طریق انرژی تجدیدپذیر در این سازه‌ها، هزینه‌های گزاف مصرف انرژی شهری را به صفر می‌رساند و از سوی دیگر، مزایای سلامت آن‌ها برای ساکنان نیاز به صرف هزینه برای درمان بیماری‌های مربوطه را به حداقل می‌رساند.
در این راستا، مجمع اقتصاد جهانی دستورالعمل جدیدی به نام "چهارچوب ارزش سازه‌ها" را توسعه داده است تا از طریق آن، آگاهی مردم و به ویژه توسعه‌دهندگان را از قابلیت‌های سازه‌های پایدار در شهرها افزایش دهد و آن‌ها را به احداث چنین ساختمان‌هایی تشویق کند.
ترویج هدف صفر انتشار کربن در سازه‌های هوشمند
هدف صفر انتشار کربن در سازه‌ها یکی از بهترین رویکردها برای مبارزه با تغییرات اقلیمی و افزایش پایداری در شهرها به حساب می‌آید که این کار تا حد زیادی از طریق ممنوعیت بهره‌گیری از سوخت‌های فسیلی در آن‌ها محقق می‌شود. در واقع، جایگزینی سوخت‌های فسیلی با انرژی الکتریکی می‌تواند نقش مهمی در به صفر رساندن انتشار کربن در سازه‌ها ایفا کند؛ چراکه الکتریسیته نه‌تنها کارآمدتر از سوخت‌های فسیلی است بلکه حداقل میزان کربن را نیز منتشر می‌کند.
از سوی دیگر، بهره‌گیری از استراتژی‌های انرژی خودکارآمد نظیر نصب پنل‌های خورشیدی یا توربین‌ها در فضاهای باز سازه‌ها می‌تواند به کاهش انتشار کربن منجر شود که این پیامد نیز در نتیجه پیاده‌سازی پروژه‌های تکنولوژی در سازه‌ها محقق می‌شود.
در واقع، معماران می‌توانند از طریق نصب سنسورهای دیجیتالی و سیستم‌های اتوماسیون از میزان گرما، سرما و روشنایی دقیق مورد نیاز سازه‌ها آگاه شوند و با اعمال اقدامات کارآمد، از مصرف بی‌رویه انرژی در این زمینه جلوگیری کنند. از سوی دیگر، بهره‌گیری از تکنولوژی به واسطه سنسورها می‌تواند ساکنان شهری را از میزان مصرف انرژی خود آگاه کند و آن‌ها را به تغییر سبک زندگی خود برای به حداقل رساندن آن سوق دهد.
در نهایت، استفاده از دوقلوهای دیجیتالی در سازه‌ها می‌تواند در افزایش خودکارآمدی آن‌ها سهیم باشد و از این طریق به کاهش مصرف انرژی شهری و در نتیجه، به حداقل رسیدن تغییرات اقلیمی منجر شود.
اعمال اقداماتی برای افزایش خودکارآمدی انرژی فراتر از محدوده سازه‌ها
مدیران و توسعه‌دهندگان شهری نباید تنها بر ایجاد سازه‌های خودکارآمد تکیه کنند، بلکه باید به اعمال اقداماتی بپردازند که کاهش انتشار کربن در محیط‌های شهری را نیز در پی دارد. به عنوان مثال، استفاده از انرژی تجدیدپذیر در حمل‌ونقل یا ایجاد اکوسیستم‌های پایدار و در نهایت ایستگاه‌های شارژ خودکارآمد می‌تواند به کاهش انتشار گازهای آلاینده در سطح شهرها منجر شود و در نهایت، کاهش تغییرات اقلیمی را به ارمغان بیاورد.
نظر شما