به گزارش خبرنگار ایمنا، پس از «عملیات بدر» در سال ۱۳۶۳، جمهوری اسلامی ایران به عملیات گشتی رزمی محدود و نفوذی با استعداد یک گردان اقدام کرد. مهم‌ترین دلیلی که باعث انتخاب این منطقه عملیاتی شد، فراهم آوردن زمینه مناسب برای انجام عملیات بزرگ «والفجر هشت» بود.
رزمندگان اسلام در جهت ایجاد زمینه برای انجام عملیات سرنوشت‌ساز «والفجر هشت» و شناسایی راهکار دشمن، به اجرای چند عملیات تاکتیکی کوچک دست زدند. برای رسیدن به این مهم، سلسله عملیات‌های کوچک «قدس» و «عاشورا» توسط سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و سلسله عملیات‌های «ظفر» توسط ارتش جمهوری اسلامی ایران به اجرا در آمدند.
اهداف این عملیاتها، آزادسازی مناطقی از خاک میهن اسلامی، ایجاد تحرک در جبههها، قرار دادن دشمن در حالت یاس، مختل کردن اطلاعات ماهواره‌های اطلاعاتی، فریب و گمراه کردن نیروهای دشمن و پراکندن یگان‌های آنان، جلوگیری از تمرکز دشمن در نقاط حساس، شناسایی مناطق عملیاتی و نشان دادن عزم راسخ رزمندگان در تعقیب جنگ و مجازات متجاوز بود.
در این راستا بود که عملیات ایذایی «ظفر یک» در شامگاه هفدهم خرداد ۱۳۶۴ در منطقه عملیاتی جزیره مینو، توسط ارتش جمهوری اسلامی ایران و با هدف انهدام بخشی از نیروهای دشمن به اجرا در آمد.
در این عملیات تکاوران نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی که مستقر در جبهه جنوبی بودند با گذشتن از رودخانه اروند رود و با یورش به مناطق اشغالی دشمن در محدود جزیره مینو، ضمن انهدام بخشی از نیروهای دشمن، تعدادی از سنگرهای انفرادی و اجتماعی نیروهای عراقی را از میان بردند و به مواضع قبلی خود بازگشتند.
در پایان عملیات ظفر یک، شماری از نیروهای دشمن کشته و زخمی شدند، عده‌ای از آنها به اسارت رزمندگان اسلام در آمدند و مقادیر زیادی سلاح‌های سنگین و سبک به غنیمت گرفته شد.
نظر شما