به گزارش خبرنگار ایمنا، تیم فوتبال آرسنال نتوانست در این فصل سهمیه لیگ قهرمانان اروپا را کسب کند و در عوض به لیگ اروپا رفت.
«خیلی نزدیک و درعین‌حال خیلی دور»
هواداران آرسنال با این حس بزرگ به فصل ۲۰۲۱-۲۰۲۲ نگاه خواهند کرد: «چه می‌شود اگر!»
برای مدت طولانی به نظر می‌رسید که تیم جوان «میکل آرتتا» قصد دارد تمام انتظارات اوایل فصل را با ادعای صعود به جمع چهار تیم برتر و تضمین بازگشت به لیگ قهرمانان برآورده کند. پس از چنین شروع بدی که باعث شد آن‌ها سه بازی اول خود را بدون گلزنی از دست بدهند، آرسنال با خریدهای تابستانی، آرون رمزدیل، بن وایت، تاکهیرو تومیاسو و مارتین اودگارد، ظاهر جدیدی پیدا کرد.
ستاره‌هایی چون بوکایو ساکا و امیل اسمیت به‌طورمنظم بازی می‌کردند و به نظر می‌رسید که توپچی‌ها را به دوران بزرگ بازگردانند؛ اما کم‌تجربگی تیم و یک پایان ضعیف که موجب شد تیم آرتتا در ۶ بازی از ۱۲ بازی آخر خود در لیگ شکست بخورد، باعث شد تا رقبایی مانند تاتنهام، برای صعود به لیگ قهرمانان در جایگاه بالاتری قرار بگیرند.
این پایانی ناامیدکننده برای یک فصل بسیار دلگرم کننده بود؛ فرصتی که اکنون غیرممکن است به عنوان یک فرصت از دست رفته بزرگ تلقی شود.
انتخاب بهترین بازیکن فصل؟
مطمئناً چند مدعی برای این انتخاب وجود دارد. آرون رمزدیل پس از آمدن از شفیلد یونایتد استثنایی بود و چندین نمایش خیره کننده ارائه داد تا انتقاداتی را که آرسنال پس از انتقال غافلگیرکننده در تابستان برای این دروازه‌بان انجام داد، مورد تمسخر قرار دهد. مدافعان میانی بن وایت و گابریل ماگالس همکاری بسیار خوبی در قلب خط دفاعی داشتند، در حالی که گرانیت ژاکا به طور مداوم در طول فصل در خط میانی عملکردش چشمگیر بود. اما بازیکنان برجسته‌ای مانند مارتین اودگارد و بوکایو ساکا نیز خوب بودند.
اودگارد در مقاطعی به خصوص در نیم فصل دوم استثنایی بود؛ در حال حاضر نیز ثابت کرده که یک معامله باارزش ۳۰ میلیون پوندی (۳۸ میلیون دلاری) از رئال مادرید است، اما ساکا بار دیگر ستاره اول آرسنال شد. بازیکن برتر فصل ۲۰۲۰-۲۰۲۱، در تمام رقابت‌ها ۱۲ گل به ثمر رساند و ۷ پاس گل داد و برای دومین سال متوالی شایسته این جایزه است، حتی اگر در هفته‌های پایانی رقابت‌ها کمی افت کرده باشد.
بهترین گل فصل کدام بود؟
گل الکساندر لاکازت به ساوتهمپتون در دسامبر بسیار زیبا بود. حرکتی که با آرون رمزدیل شروع شد و قبل از اینکه بن وایت را پیدا کند توپ را تحت فشار دریافت کرد. آرون قبل از اینکه ساکا در سمت راست آزاد شود، چند پاس نرم و صاف با یک حرکت تیمی همراه با وایت، پارتی، تومیاسو و اودگارد انجام داد تا اینکه سرانجام روی این باری تیکی تاکا گونه، مهاجم فرانسوی گلی زیبا به ثمر رساند.
بهترین بازی فصل
برای این بخش، باید برد دربی شمال لندن مقابل تاتنهام در سپتامبر را انتخاب کرد. پس از شروع ضعیف فصل، آرسنال تازه شروع به بازسازی فصل خود با برد مقابل نوریچ و برنلی کرده بود، اما برد سه بر یک که در مقابل تاتنهام به دست آمد، لحظه‌ای بود که همه چیز واقعاً شروع به شعله‌ور شدن کرد. شاگردان آرتتا با سه گل در ۲۲ دقیقه نیمه اول، همسایه خود را نابود کردند و به لیگ برتر هشدار دادند که باید جدی گرفته شوند. نمایش‌های قابل توجه دیگری نیز وجود داشت، از جمله برد چهار بر دو در مقابل چلسی که پس از سه شکست متوالی به دست آمد و دیدار روز سال نو با منچسترسیتی که آرسنال بدون شک بهترین ۴۵ دقیقه فصل خود را آنجا و مقابل آن‌ها ارائه داد؛ هرچند در نیمه دوم شکست بدی متحمل شد اما برد مقابل تاتنهام باید برتر از همه آن‌ها باشد.
بدترین بازی فصل
در این بخش، بازی کمی وجود دارد؛ شکست مقابل تاتنهام در پایان فصل یکی از آن‌ها است. تیم آرتتا با دانستن اینکه یک برد می‌تواند جایگاه چهار تیم برتر را تضمین کند، حواس خود را از دست داد، زیرا راب هولدینگ اخراج شد و آن‌ها با نتیجه سه بر صفر شکست خوردند. تصمیم برای تقویت نشدن در پنجره نقل و انتقالات ژانویه و جایگزینی «پیر امریک اوبامیانگ» نیز اتفاق ناامیدکننده بزرگی بود زیرا به وضوح باعث شد که تیم در نیم فصل دوم در خط حمله زهردار نباشد. اما با گفتن همه این‌ها، آرسنال همچنان برای بازی ماقبل آخر فصل درحالی‌که سرنوشت در دستان خودش بود به نیوکاسل رفت. یک برد در سنت جیمز پارک باعث می‌شد که آن‌ها فقط در روز آخر اورتون را شکست دهند تا جایگاه چهارم را کسب کنند. بنابراین رفتن و ارائه عملکرد نامناسبی که انجام دادند، باخت دو بر صفر تأسف‌باری را برایشان به همراه داشت. از بازی آن شب در شمال شرق باید به عنوان ناامیدی بزرگ فصل یاد شود.
بی‌شک نکات مثبت زیادی از فصل آرسنال وجود داشت. در ابتدا به سختی کسی به آن‌ها فرصتی برای حضور در جمع چهار تیم برتر می‌داد، بنابراین نزدیک شدن به رتبه‌های بالایی جدول و لیگ قهرمانان اروپا، با چنین گروه جوانی شایسته تقدیر است. برای اولین بار پس از مدت‌ها، تماشای دوباره آرسنال لذت‌بخش بود و این با جو عالی در بازی‌ها، چه در خانه و چه خارج از خانه، مشهود بود.
با این همه، آن‌ها نتوانستند کار را به خوبی انجام دهند؛ رتبه چهارم برای آنان در دسترس بود اما در زمان حساس تمرکز خود را به هم زدند و یک فصل امیدوارکننده را با احساس ناامیدی بزرگی به پایان رساندند.
نظر شما