به گزارش خبرنگار ایمنا، علی قوچانی، یکی از مرواریدهای گمنام در صدف اقیانوس بیکران ایثار بود که در برنامه «۲۳ هزار جان» به معرفی آن پرداخته شد، شهیدی که در بیشتر عملیات‌های دفاع مقدس، نقش حیاتی و حساس داشت، اما خود را خدمتگزار کوچک رزمندگان می‌دانست.
در دوران دفاع مقدس، هر زمان که مرخصی می‌آمد تمام کارهایش را با دو چرخه انجام می‌داد و می‌گفت: «وقتی آقای خرازی به عنوان فرمانده لشکر ۱۴ امام حسین (ع) از ماشین بیت‌المال استفاده نمی‌کند چطور انتظار دارید من این کار را بکنم.»
قوچانی اصفهانی نبود، در سال ۱۳۴۲ در اراک متولد شد، اما زمانی که شش سال بیشتر نداشت به همراه خانواده به دیار نصف‌جهان نقل مکان کرد تا بعدها یکی از نیروهای زبده لشگر ۱۴ امام حسین (ع)، لشگر متعلق به رزمندگان اصفهانی شود.
در مدت شش سال حضور در جنگ تحمیلی در عملیات‌های ثامن الائمه، طریق‌القدس، علی بن ابی‌طالب (ع)، فتح‌المبین و بیت‌المقدس، فرماندهی گروهان را بر عهده داشت. در عملیات رمضان به عنوان فرمانده محور عملیاتی و فرمانده تیپ انتخاب شد و همچنان در عملیات محرم، والفجر ۱، والفجر۲ و والفجر۴ بر این مسئولیت بود. در عملیات خیبر در مرحله دوم در طلاییه به علت حساسیت منطقه و نقش کلیدی که این محور در کل عملیات داشت، به دستور سردار خرازی، قوچانی ۲۰ ساله به فرماندهی یک گردان خط‌شکن پیشتاز منصوب شد.
سال‌ها شرکت فعالانه و مستمر او در جبهه و درگیری با گروه‌های محارب و منافق در جنوب و غرب، از او فرمانده‌ای ساخته بود: شجاع، صبور و رازدار، زاهد شب و شیر روز بود. بارها تا مرز شهادت پیش رفت، اما طومار زندگی ۲۲ ساله‌اش در چهارمین روز از عملیات والفجر هشت پیچیده شد و با گلوله مستقیم تانک به شهادت رسید.
پیکرش بعد از ۱۰ سال پیدا شد و در کنار شهید خرازی به خاک سپرده شد تا مزارش در کنار فرمانده بی‌بدیل جبهه‌ها به زیارتگاه عاشقان تبدیل شود.
نظر شما