به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، شرکت مشاوره محیط‌زیست «آروپ» با بررسی هفت شهر بزرگ جهان در زمینه داشتن بیشترین و کمترین قابلیت جذب آب حاصل از بارندگی‌های سنگین، شهر اوکلند در نیوزیلند را به عنوان اسفنجی‌ترین شهر جهان معرفی کرد. در این رتبه‌بندی، لندن در پایین‌ترین جایگاه یعنی رتبه هفتم قرار گرفت. «آروپ» از مسئولان شهری خواست که در ساخت شهرها به دنبال راهکارهایی هم‌چون مدیریت بارش‌های شدید برای پاسخگویی به چالش‌های آب‌وهوایی باشند و در این زمینه از طبیعت الگو بگیرند.
شهر اسفنجی چیست؟
اصطلاح شهر اسفنجی در سال ۲۰۱۳ ابداع شد و شهرهایی را توصیف می‌کند که به جای استفاده از بتن، با الگوبرداری از طبیعت یا استفاده از آن به جذب آب باران کمک می‌کنند. زیرساخت‌های طبیعی نه تنها در مدیریت سیلاب بسیار مؤثر است بلکه به‌طور متوسط ۵۰ درصد مقرون‌به‌صرفه‌تر از جایگزین‌های ساخته دست بشر است و ۲۸ درصد ارزش افزوده بیشتری ارائه می‌دهد.
شهرها باید برای شکوفایی به سرعت یاد بگیرند که چگونه راه‌حل‌های مبتنی بر طبیعت را به کار گیرند که مزایای بسیار گسترده‌تری نسبت به زیرساخت‌های مهندسی سنتی «خاکستری» دارد و به کاهش کربن کمک می‌کند. استفاده از ابزارهای دیجیتال قدرتمند جدید می‌تواند به مسئولان شهرها کمک کند تا این انتقال را با سرعت بالا و تأثیرگذاری بیشتر انجام دهند. همه شهرهای جهان، حتی شهرهایی که دارای قابلیت اسفنجی طبیعی هستند، می‌توانند با بهره‌گیری از این ابزارها بهبود یابند و از آن‌ها برای هدایت روان‌آب‌ها، کند کردن جریان آب باران یا پیشگیری از ورود آن به شبکه فاضلاب بهره ببرند.
«آروپ» و شناسایی اسفنجی‌ترین شهر جهان
«آروپ» که هدف خود را به‌دست‌آوردن درک کلی از شهرهای اسفنجی جهان معرفی کرد، نمونه‌هایی به مساحت ۱۵۰ کیلومتر از هفت شهر بزرگ اوکلند، لندن، بمبئی، نایروبی، نیویورک، شانگهای و سنگاپور را مورد ارزیابی قرار داد تا دریابد زیرساخت‌های طبیعی موجود در هر یک تا چه میزان در جذب آب بارندگی به آن‌ها کمک می‌کند.
این تحلیل در حالی انجام گرفت که هیئت بین دولتی تغییرات آب‌وهوایی (IPCC) پیش‌بینی کرده است خطرات مربوط به آب با هر درجه گرم شدن زمین افزایش خواهد یافت. در حال حاضر حدود ۷۰۰ میلیون نفر در مناطقی زندگی می‌کنند که با افزایش حداکثر میزان بارندگی روزانه مواجه بوده است، برای مثال لندن در سال ۲۰۲۱ شاهد بارندگی‌هایی بسیار بیشتر از حد معمول بوده است؛ تقریباً ۴۸ میلی‌متر باران در یک دوره ۲۴ ساعته که بخش عمده آن تنها در یک ساعت باریده است.
«آروپ» در بررسی اسنفنجی‌ترین شهرهای جهان از ابزارهای دیجیتالی پیشرفته‌ای به نام تریان (Terrain) استفاده کرد که از تکنیک‌های یادگیری ماشین و هوش مصنوعی برای تعیین کمیت دقیق زیرساخت‌های سبز (از جمله چمن و درختان) و آبی (به‌عنوان مثال برکه‌ها و دریاچه‌ها) در مقابل زیرساخت‌های خاکستری (هم‌چون ساختمان‌ها و سطوح سخت) استفاده می‌کند. این بررسی بر اساس تصاویر ماهواره‌ای دقیقی انجام گرفته است که تصویری از تقریباً ۱۵۰ کیلومتر مربع از مرکز اصلی هر شهر را پوشش می‌دهد.
محققان تجزیه‌وتحلیل‌های به‌دست‌آمده را با بینش‌هایی در مورد انواع خاک و پوشش گیاهی در هر منطقه تکمیل کردند که آن‌ها را قادر ساخت تخمین بزنند در هر شهر چه مقدار از آب باران در یک رویداد بارندگی شدید جذب می‌شود. بر اساس این عوامل، شهرها به این ترتیب بر مبنای اسفنجی بودن رتبه‌بندی شدند:
- اوکلند- ۳۵ درصد
- نایروبی- ۳۴ درصد
- سنگاپور- ۳۰ درصد
- بمبئی- ۳۰ درصد
- نیویورک -۳۰ درصد
- شانگهای- ۲۸ درصد
- لندن -۲۲ درصد
مقایسه اسفنجی‌ترین شهرهای جهان
نیمی از منطقه مورد مطالعه در اوکلند، از فضاهای سبز و آبی تشکیل شده بود که نقش بسزایی در به‌دست آوردن عنوان اسفنجی‌ترین شهر جهان برای آن ایفا کرد. تنها شهری که نسبت به اوکلند فضاهای سبز و آبی بیشتری دارد، نایروبی (۵۲ درصد) است که البته خاک نفوذپذیرتر اوکلند باعث شد این شهر در ارزیابی‌های «آروپ» از نایروبی پیشی بگیرد. در مقابل شهرهای لندن و شانگهای با وجود درصدهای بالایی از سطوح سخت بتنی (به ترتیب ۶۹ و ۶۷ درصد) به‌عنوان کم‌نفوذترین شهرها برای جذب آب بارندگی شناخته شدند. علاوه بر این، در مقایسه با شانگهای، مرکز شهر لندن دارای پوشش درختی کمتری بود که بر رتبه‌بندی اسفنجی تأثیر بیشتری گذاشت. با این حال پایتخت انگلستان هم‌چون سنگاپور، شانگهای و اوکلند دارای نوعی خاک متوسط و نفوذپذیرتر با پتانسیل روان‌آب کمتری نسبت به نایروبی و بمبئی است.
علی‌رغم شهرتی که به‌عنوان جنگل بتنی دارد، تنها ۶۱ درصد از نیویورک با سطوح غیرقابل‌نفوذی مانند بتن پوشانده شده است و شهرهای لندن و شانگهای به ترتیب با ارقام ۶۹ و ۶۷ درصد، سطح سخت بیشتری نسبت به نیویورک دارند. این شهر نیز رتبه خوبی در زمینه اسفنجی بودن از آن خود کرد چراکه دارای نفوذپذیرترین نوع خاک در بین شهرهای مورد مطالعه است و همچنین دارای فضای سبزی با درختان بسیار است که در مقایسه با سایر سطوح سبز تأثیر قابل توجهی در مهار بارندگی دارد. علاوه بر این، نیویورک میزبان یکی از مترقی‌ترین برنامه‌های زیرساختی سبز است که در آن فضای سبز به‌صورت سیستم‌های مهندسی شده مانند باغ‌های بارانی، کانال‌های آب، بام‌های سبز و تالاب‌ها برای مدیریت فعال آب طوفان طراحی شده است.
«آروپ» اعلام کرد که با توجه به چالش‌های سازگاری با تغییرات آب‌وهوایی، نمی‌توان بیش از این شهرها را جنگل‌های بتنی دانست که در تضاد با طبیعت قرار دارند بلکه هر شهر دارایی‌های منحصربه‌فردی هم‌چون مراتع، جنگل‌ها، پارکلت‌ها، دریاچه‌ها و برکه‌هایی دارد که باید به‌شیوه‌ای مشابه با سایر منابع حیاتی ارزش‌گذاری شود و مورد استفاده قرار گیرد.
بررسی‌های «آروپ» به‌عنوان کارت امتیاز در نظر گرفته نشده است، بلکه نشان می‌دهد که شهرها چگونه می‌توانند از ابزارهای دیجیتال برای ایجاد درک بسیار بهتر از دارایی‌های طبیعی خود استفاده کنند زیرا حتی اسفنجی‌ترین شهرها نیز برای ایجاد حداکثر انعطاف‌پذیری نیاز به توسعه و همکاری با طبیعت دارند.
نظر شما