به گزارش خبرنگار ایمنا، جهان خسته از فرازها و فرودها، ناراستی‌ها و ستم‌ها و بدی‌ها و گژی‌ها، چشم انتظار فرجی بود که پایان تیرگی و طلیعه روشنایی باشد. انتظار به سر آمد، کودک یتیمی که در محیط آکنده از جهل و تعصب عربستان به دنیا آمده بود، ناجی جهانیان شد.
یتیمی که ناکرده قرآن درست
کتب خانه چند ملت بشست
خورشید از غار حرا طلوع کرد و بر گیتی تابید؛ محمد (ص) به مأموریتی سترگ انتخاب شد و در مدتی بیش از دو دهه، پیغام رب‌العالمین را بر گیتی گسترد.
چو صیتش در افواه دنیا فتاد
تنزل در ایوان کسری فتاد
اما جدال نور و تاریکی پایان نیافت، پیکار خیر و شر در آوردگاهی تازه آغاز شد و به همین دلیل، پیامبر اسلام (ص) پیروانش را به پایمردی در جبهه حق فراخواند و وعده داد که روزی رستاخیز اهل خیر خواهد رسید و قفل گنجینه نور به دست دوازدهمین امام گشوده می‌شود.
انقلاب جهانی اسلام، زمینه‌ساز تحول
انقلاب جهانی اسلام با تحول در همه عرصه‌های فکری، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی جهان همراه بود و توانست ادبیات جدیدی عرضه کند که یکی از آنها، مسئله انتظار و فرج منجی موعود است.
در فرهنگ تشیع منتظر کسی است که در دوران غیبت آخرین امام به احکام و اوامر و نواهی مذهب پایبند بوده و دامن خود را از کفر و شرک و ناراستی حفظ کند و بداند که ظهور، حتمی است و جهان سرانجام آکنده از عدالت و نور خواهد شد.
انتظار، فرهنگ جامع بشری
انتظار در واقع یک فرهنگ جامع‌الاطراف با ادبیات و ابزار و لوازم خاص است که سعادت فردی و اجتماعی افراد را تضمین می‌کند. نکته حائز اهمیت آنکه تمسک به فرهنگ انتظار تنها مختص شیعیان یا مسلمان نیست و برای هر کسی که در سراسر جهان، دل در گروه حق و حقیقت داشته و منتظر رهایی مظلومان از چنگال ستمگران باشد، راهگشا است، لذا آنچه در فرهنگ انتظار وجود دارد، در واقع دایره‌المعارف انسانیت و معیار تربیتی برای همه حق‌طلبان است.
ظلم‌ستیزی، باور منتظران
یکی از مهمترین باورهای فرهنگ انتظار، ظلم‌ستیزی و پیکار با ستمگران است که با الگوگیری از شهدای کربلا و سخنان الهی سومین امام شیعیان همراه است؛ منتظران عقیده دارند باید جهان را برای ظهور منجی آماده کنند و یکی از لوازم آن، دفاع از مظلومان و جدال با ظالمان است و در این راه عقیده دارند، اگر قرار بر قتال و نبرد مسلحانه باشد، کشتن و کشته‌شدن برابر و سبب رستگاری می‌شود؛ این باور سبب ایجاد فرهنگ دیگری در ادبیات انتظار شده که از آن به "مقاومت" و "ایثار" یاد می‌کنند و در طول حدود ۱۳ قرن گذشته سبب قیام‌های عدالت‌طلبانه زیادی از سوی شیعیان شده که در بسیاری موارد به اصلاح امور و کوتاهی ست ستمگران از جان و مال مردم منجر شده است.
فحوای روایات نشان می‌دهد منتظران ظهور، طلایه‌داران خیر و اصلاح امور هستند و تلاش می‌کنند جامعه اسلامی را به مکانی امن و آرام برای زیست و مراودات انسانی تبدیل کنند، لذا روزهایی مانند نیمه شعبان در میان شیعیان و منتظران ظهور، رمز و نمادی برای وحدت و همبستگی بیشتر است.
فرهنگ اسلامی در طول ۱۴ قرن گذشته همواره درگیر مخاصمات و توطئه‌هایی بوده که غایت آمال بانیان آنها، براندازی این تفکر از صفحه روزگار و محو آثار تمدنی آن بوده است، اما آنچه تاکنون از این فرهنگ در برابر ناملایمات چونان سدی صیانت کرده و سبب بالندگی و غنای فرهنگ اسلامی و شیعه شده، وجود محورهایی همچون "انتظار" بوده است.
منجی جهانیان می‌آید و رهایی از بند ستم حتمی است، هر چند نمی‌توان زمان دقیقی برای آن معین کرد، اما قدر مسلم آن است که منتظران، زمینه‌سازان نجات بشریت و صالحان حامیان منجی هستند و هر کس جویای سعادت است باید در سلک آنان درآید.
یادداشت از: عباس صادقی، خبرگزاری ایمنا
نظر شما