به گزارش خبرنگار ایمنا، مطبوعات و رسانه‌های آزاد و شفاف در هر جامعه‌ای از ارکان توسعه و دموکراسی محسوب می‌شود؛ بنابراین خبرگزاری ایمنا مرور بر بخشی از عناوین مطبوعات کشور را به صورت روزانه در دستور کار خود دارد.
روزنامه ایران در صفحه نخست امروز خود با تیتر «آمد بهار جان‌ها» نوشت: از فردا زمستان می‌رود نزد دیروز، بهار با همه گل‌ها، نسیم‌ها و باران‌ها می‌آید تا که تأسیس اصل کند، زیبایی‌های به غارت رفته در زمستان را، به یاری کوه‌ها، برفاب‌ها، شقایق‌های کوهی و علف‌های خودروی زیبا، دوباره تأسیس کند که ما همه، دستیاران بهاریم. بهار پاداش درختان ایستاده در گوشه‌های سرد زمستان است. پاداش گل‌هایی است که انتظارش را کشیده‌اند، حتی اعدادی که دیگر تحمل سرمای زبر زمستان را ندارند. همچون نه و هفت:
از بهار دیگرها خبری ندارم. اما بهار ما از راه آینه وارد می‌شود؛ همین که رسید دست دراز می‌کند با ما دست می‌دهد. دست‌های ما هم مانند شکوفه‌های بهار نارنج می‌شکفند؛ چنانکه هر که با دریا دست داده، دستش خیس شده. دیگرها تعجب می‌کنند که چرا بهار ما به موقع اتفاق می‌افتد. در حالی که اتفاق ساعت مچی ندارد. اتفاق هر وقت خودش بخواهد می‌افتد. چرا که بهار ما اتفاقی بهنگام است و ما همه از هنگام آمدنش با خبریم. زیرا بهار ما تنها بهاری است که از رواق نوروز می‌گذرد، مثل مسافری که همپای جاده به مقصد رسیده است.
مانند گل داوودی که در شکفتنش تأخیر نیست. به‌هنگام می‌آید تا ما را شبیه خود کند. هم ما و هم اعدادی مانند نُه گردن فراز و هفت یقه باز، که بهار حصه‌ای عادلانه و بی‌واسطه برای همه است. هیچکس نمی‌تواند بهار ما را تا بزند و در جیب خود بگذارد، بعدتر آن را با پیک موتوری برای کسانی که خود می‌پسندد، ارسال کند، زیرا بالعکس زمستان، پنجره‌های بهار، رو به بیرون باز می‌شوند. مهم‌تر اینکه هرگز کسی از بهار بدی ندیده است، پس این نوروز که دست در گردن قرنی تازه می‌آید بر هر که در کنار بهار است خنشان باد.
روزنامه جوان در صفحه نخست امروز خود با تیتر «آغاز قرن تمدن‌سازی ما» به بررسی پرداخت و نوشت: نمی‌توان از پایان قرن چهاردهم سخن گفت و از دو چهره تأثیرگذار این قرن نگفت؛ حضرت روح‌الله که علم قیام را برافراشت و حضرت آیت‌الله خامنه‌ای که اینک مظلوم‌ترین انقلاب تاریخ را از دالان مصاف با خون‌خواران جهان به سلامت وارد قرن جدید می‌کند
روزها، ساعات، دقایق و ثانیه‌ها شتابان در حال گذرند و همگی این نکته را به یادمان می‌آورند که به لحظات پایان قرن نزدیک می‌شویم. قرن چهاردهم هجری شمسی، قرنی پرحادثه بود که با تحولات مهمی در ایران و جهان مقارن شد و نقاط عطفی در تاریخ بشر در آن به وقوع پیوست.
این قرن در زمانه‌ای آغاز شد که ایران و منطقه اسلامی در چنگال استعمار گرفتار شده بود. معاهده سایکس پیکو، سرزمین‌های اسلامی به‌جای مانده از عثمانی را بسان گوشت قربانی میان انگلیس و فرانسه تقسیم کرد و با کودتای حوت ۱۲۹۹، مقدمات برکشیده‌شدن رضاخان در ایران از سوی انگلیسی‌ها فراهم آمد. در سپیده‌دم این قرن ستاره بخت استعمارگران درخشان بود و تا میانه آن همچنان بخت با آنان یار و شومی گام‌های‌شان بر ملت‌ها سایه افکنده بود. همان‌گونه که مبارزات مردم عراق در ثوره‌العشرین در ابتدای این قرن بی‌سرانجام ماند، نهضت ضداستعماری ملی شدن نفت در ایران نیز با ناکامی مواجه شد و بعد از کودتای ۲۸ مرداد، ربع قرن سلطه بلامنازع آمریکا بر ایران رقم خورد.
البته بخت با سلطه‌گران یار نماند و در میانه این قرن ندای حق‌طلبی خمینی‌کبیر (ره) ملت ایران را بیدار کرد و در ابتدای نیمه دوم آن بساط ستم را چه از نوع استعمار و چه از نوع استبداد در ایران درهم پیچید. جالب اینجاست که پیروزی انقلاب اسلامی با آغاز قرن پانزدهم هجری قمری مقارن شد و حضرت امام (ره) در خصوص قرن پانزدهم قمری چنین پیش‌بینی نمود که «این قرن به خواست خداوند قادر، قرن غلبه مستضعفان بر مستکبران و حق بر باطل است». طبیعی است مستکبرانی که وقوع انقلاب اسلامی را خطری بزرگ برای منافع خود می‌دیدند از هیچ تلاشی برای خاموشی شعله‌های فروزان انقلاب دریغ نکردند، اما آن شعله‌ها نه تنها خاموش نشد، بلکه زبانه کشید، دل‌ها را بیدار کرد، بیداری و بیدارگری را از فلات ایران فراتر برد و امروز پرچم مقاومت در برابر سلطه‌گران را از سواحل نیلی مدیترانه و باب‌المندب تا کوه‌های سربه‌فلک‌کشیده کشمیر به اهتزاز درآورده است.
روزنامه کیهان در صفحه نخست امروز خود با تیتر «دستاوردهای بزرگ سال ۱۴۰۰ چگونه امید به مردم بازگشت» نوشت: برگزاری انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ و روی کار آمدن دولت مردمی سید ابراهیم رئیسی با کارویژه تغییر در ریل مدیریت اجرایی کشور نقطه شروع این تحول پس از یک دوره ۸ ساله مدیریت ناکارآمد و ضعیف و در حقیقت تکمیل‌کننده تغییرات ایجاد شده در دو قوه قانونگذاری و قضائی کشور بود. دولت سید ابراهیم رئیسی از ابتدای آغاز به کار که با انبوهی از مصائب و مشکلات بجا مانده از دولت قبل از جمله کشتار کرونا، تنگی معیشت مردم، بی سرو سامانی و رهاشدگی بازار ارز، مواد غذایی، مسکن، خودرو و…
و همچنین گسترش نرخ بیکاری، افزایش نرخ فرار سرمایه از کشور و گسترش فاجعه‌آمیز حجم نقدینگی مواجه بود، بدون لحظه‌ای درنگ و تأمل آستین همت را بالا زد و وارد میدان شد و با تلاش مجدانه، مجاهدانه و شبانه‌روزی، یک به یک در پی باز کردن گره‌های کور مدیریتی فاجعه‌بار گذشته و سامان دادن به اوضاع آشفته کشور برآمد و در چند بخش به دستاوردهای ملموس و قابل ملاحظه‌ای هم رسید.
در مجلس شورای اسلامی و قوه قضائیه نیز که روند تحول از کمی پیش‌تر آغاز شده بود با اقدامات مؤثر در قانونگذاری و همچنین برخورد قاطع با مفسدان اقتصادی و مقابله جدی با رانت و ویژه‌خواری در مجموع اتفاقات خوب و مؤثری را رقم زده که نوید روزهایی روشن برای مردم و کشور است. به‌بهانه پایان سال ۱۴۰۰ و آغاز قرنی جدید مروری داریم بر مهم‌ترین دستاوردهای دولت مردمی، مجلس انقلابی و عدلیه تحول‌خواه در سالی که گذشت. دستاوردهای بزرگ دولت مردمی در سال ۱۴۰۰ روحانی در حالی مدیریت بحران کرونا را با هفتصد کشته در روز تحویل دولت رئیسی داد که درمان کرونا را هم گروگان سیاست خارجه خود و برجام کرده بود.
بسیاری از مسئولان دولت حسن روحانی در حالی تلاش داشتند وارد نشدن واکسن کرونا به کشور را به‌دلیل نپیوستن ایران به FATF گره بزنند که با روی کار آمدن دولت رئیسی میلیون‌ها دُز واکسن کرونا وارد کشور شد. دولت رئیسی تنها در سه ماه اول ۱۰۰۰ درصد بیش‌تر از دولت روحانی واکسن وارد کرد و در همین مدت ۷۰۰ درصد هم مرگ‌ومیر حاصل از کرونا در ایران را کاهش داد. این سرعت واردات واکسن و افزایش قابل توجه واکسیناسیون جامعه در صد روز، سبب کسب رکوردهای جهانی برای ایران در مبارزه با کرونا شد و به‌عنوان یک اتفاق راهبردی مورد تحسین کارشناسان قرار گرفت.
به یاد داریم روزهای دلهره‌آور و سختی که با این عناوین تلخ روح و ذهنمان را آزرده ساخته بود. عناوینی همچون؛ روزانه بیش از ۷۰۰ جان‌باخته، اعمال قرنطینه‌های خانگی، وضع اسفناک بیمارستان‌ها و سردخانه‌ها، صف‌های طولانی چندروزه برای بستری و کمبود تخت‌های بیمارستانی، خستگی و فشار شدید روانی و مطالبات معوق کادر درمان بالاخص‌پرستاران، کمبود دارو اعم از سرم و سرنگ تزریق و داروی ضدکرونا در داروخانه‌ها.
محدودیت در ارائه خدمات به مردم در مشاغل خدماتی، کمبود واکسن کرونا و صف‌های طولانی چندصد متری در مراکز تزریق واکسن، محدودیت‌های تردد شبانه و تعطیلی رفت‌وآمدهای خانوادگی، ممنوعیت مسافرت‌های بین شهری، تعطیلی برخی از کسب‌وکارها مانند مشاغل گردشگری، تعطیلی‌های مکرر بازار، اخبار ناخوشایندی بود که هر روز از رسانه‌های مختلف به سمع و نظر مردم می‌رسید.
نظر شما