امان‌الله قرایی‌مقدم در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، درباره حادثه دلخراش قتل زن جوان اهوازی به دست همسرش، اظهار کرد: متأسفانه چنین شیوه قتلی در میان برخی قبایل خوزستان رواج دارد و به آن «نهوه» گفته می‌شود؛ از لحاظ ریشه‌شناسی لغوی نیز این لغت به «نهی» یا «جلوگیری کردن» از کاری که گمان می‌کنند نادرست است، اشاره دارد.
وی ادامه داد: «نهوه کردن» اصطلاح رایجی برای کیفردهی به رابطه اشتباه یک زن با مردی نامحرم است. این رسم باستانی، حق کشتنِ زن را به آن‌ها داده است؛ زیرا تصور می‌کنند با این کار، لکه ننگ یا ناپاکی از خانواده و عشیره پاک می‌شود و این گونه آن‌ها غیرت خود را نشان داده‌اند.
این جامعه‌شناس تصریح کرد: این رسم از لحاظ جامعه‌شناسی نوعی کجروی حاصل از فرهنگ رایج و آداب و رسوم چند هزار ساله است و اغلب، حتی نیاز به مدرک و اثبات اتهام ندارد.
وی گفت: وقوع این قتل می‌تواند از یک سوءتفاهم یا گمان نادرست یا تحریک دیگری آغاز و به کشتن و پایمال کردن خون زن منجر شود. چنانچه ولی دم (پدر) به دختر و پسر دست پیدا کند هر دو را می‌کشد وگرنه، برادر و پسرعموی دختر او را می‌کشند زیرا همه آن‌ها خود را ذی‌حق می‌دانند.
قرایی‌مقدم ادامه داد: قاتل یا قاتلان از سوی ولی دم و طایفه یا عشیره به هیچ عنوان بازخواست نمی‌شوند. معمولاً هیچ شاکی در این گونه پرونده‌ها وجود ندارد چون پدر، برادر و پسر عمو در این زمینه ولی دم محسوب می‌شوند و چه بسا که خودشان دستور قتل را داده یا به آن مبادرت ورزیده باشند.
وی تصریح کرد: افراد قبیله برای پرداخت دیه یا خون‌بها در این گونه موارد «عونه» یعنی یاوری می‌کنند، به این معنا که هر کدام از آن‌ها قسمتی از پول دیه را تقبل می‌کنند.
این جامعه‌شناس ادامه داد: اینجا باز با رسم دیگری به نام «فصل» مواجه می‌شویم. یعنی زن شوهرداری که با مردی دوست شود اما ولی دم از خون زن و مرد بگذرند؛ اگر او را نکشند، باید آن مردی که چنین عملی را مرتکب شده، یک زن و یک دختر جوان را به شوهر اول آن زن هبه کند!
نظر شما