نشستن کنار پنجره هواپیما ممنوع!

به گزارش ایمنا دستورالعمل جدید انجمن تخصصی سینه امریکا حاکیست نشستن بر روی صندلی کنار پنجره هواپیما، یکی از عواملی است که می‌تواند خطر ابتلا به ترومبوز سیاهرگی عمقی (DVT) را افزایش دهد و تاکید بر آن است پیش از آن که کار به داروهای پیشگیرانه برسد، عوامل فردی خطرزا برای لخته شدن خون می‌بایست مدنظر قرار گیرد و به آن توجه ویژه‌ای شود.
به گفته این انجمن احتمال ابتلا به این عارضه بویژه در افراد مسن، زنان باردار و یا آن دسته از خانم‌هایی که از داروهای ضد بارداری استفاده می‌کنند، شدیدتر است.
ترومبوز سیاهرگی عمقی بیشتر سیاهرگ‌های اندام تحتانی را درگیر می‌کند. ایجاد لخته‌های خونی در مسیر عروق خونی اندام‌ها، باعث اختلال جریان خون شده و درنتیجه منجر به انسداد نسبی یا کامل عروق خونی می‌گردد. اگرچه ترومبوز سیاهرگی (وریدی) عمقی بیشتر در سیاهرگ‌های اندام تحتانی اتفاق می‌افتد، ولی به علت استفاده از کاتترهای ساب کلاوین، وقوع آن در اندام فوقانی نیز در حال افزایش است.
یکی از مهم‌ترین عوارض احتمالی ترومبوز سیاهرگی عمقی، آمبولی ریوی است که به علت انتقال لخته خونی به دستگاه گردش خون ریوی ایجاد می‌گردد و ممکن است منجر به مرگ بیمار گردد.
در این دستورالعمل آمده است که احتمال لخته شدن خون در سفرهای طولانی برای بسیاری از افراد "بسیار اندک" است اما در سفرهایی که از ۸ تا ۱۰ بیشتر به طول بیانجامد، احتمال وقوع این خطر افزایش می‌یابد.
نشستن طولانی مدت بر روی صندلی کنار پنجره هواپیما به این دلیل خطر ترومبوز سیاهرگی عمقی را بالا می‌برد که افراد کمتر بلند می‌شوند و راه می‌روند.
دکتر "مارک کروتر" از دانشگاه مک مستر در این باره می‌گوید: «نشستن در کنار پنجره به خودی خود خطرزا نیست، خطر به این دلیل است که نشستن در این چنین جایی میزان تحرک را کمتر می‌کند و فرد به ندرت بلند می‌شود تا راه برود. در سفرهای طولانی مدت این بلند نشدن و راه نرفتن در هواپیماست که موجب لخته شدن خون در پا می‌شود.»
کشیدن سیگار و چاقی هم از دیگر عوامل ابتلا به DVT عنوان شده اما پزشکان می‌گویند هنوز هیچ "مدرک قطعی" در دست نیست که آیا از دست دادن آب بدن و یا مصرف مشروبات الکلی هم می‌تواند خطر ابتلا به آن را افزایش دهد یا خیر.
کسانی که به تازگی عمل جراحی داشته‌اند، سابقه خانوادگی لخته خون دارند و یا دچار بیماری قلبی هستند، هم بسیار در معرض این عارضه قرار دارند.
این دستورالعمل برای پیشگیری از این امر به مسافران هواپیما توصیه می‌کند هر از چند گاهی از جای خود بلند شوند و چند قدمی راه بروند و در حین نشستن هم گاه گاهی پاهای خود را کمی بالا بگیرند، به نحوی که عضلات ساق پا کشیده شود.
افزون بر این برای افرادی که خطر ابتلا در آن‌ها بالاتر است، توصیه می‌شود در صورت امکان صندلی‌های کنار راهروی هواپیما را برای نشستن انتخاب کنند و جوراب‌های ساق بلند بپوشند.
پزشکان همچنین در سفرهای طولانی مدت استفاده از آسپرین و یا هر داروی ضد انعقاد دیگری را منع می‌کنند و می‌گویند که داروهای ضد انعقاد خون را باید آن افرادی که در معرض خطر بیشتری هستند با تجویز پزشک مصرف کنند، چراکه "عوارض حاصله از مصرف آن‌ها به مراتب خطرناک‌تر است."

برگردان: آتنا بیانی‌پور