به گزارش خبرنگار ایمنا، محتوای تئاتر، اندیشه و بیان و حرکت است که بخش اندیشه و بیان آن ریشه‌ای فرازمینی و معنوی دارد و باعث تعالی روح انسان به سوی کمال می‌شود. تئاتر یک ضرورت است، یک ضرورت اجتماعی که همواره بوده است و خواهد بود و نمی‌توان منکر آن شد. ضرورتی که همگان بر تأثیر شگرفش بر اجتماع در ادوار مختلف اذعان دارند.
تئاتر، دیدن هنر انسان‌های خوش‌نیت است؛ افرادی که در کمال زیبایی و وقار، افکارشان را بر روی صحنه و در حضور مردم می‌پرورانند و برای تحت تأثیر قرار دادن، به‌جای حیله و ترفند، صرفاً از حضورِ کاملاً انسانی خود استفاده می‌کنند.
در این چند مدت که تئاتر جان دوباره گرفته است یا اگر به خیابان‌های شهر رفته باشیم و یا در فضای مجازی، تئاترهای روی صحنه را رصد کرده باشیم، محال است که نام نمایش «لوکوموتیو» را ندیده یا نشنیده باشیم که احتمالاً سوالی هم در ذهنمان پیش می‌آید که مگر لوکوموتیو چه نوع نمایشی است که با وجود اینکه برای اولین بار در تهران به روی صحنه رفته است، مردم اصفهان این‌گونه و مشتاقانه منتظر اجرای آن در اصفهان بوده اند.
لوکوموتیو، نمایشی در سبک رئال جادویی است که بیننده در پایان به بودن نام لوکوموتیو برای این نمایش پی می‌برد.
به همین بهانه خبرنگار ایمنا گفت‌وگویی با «رضا کنگازیان» کارگردان نمایش «لوکوموتیو» داشته است که در ادامه مشروح آن را می‌خوانید:
لطفاً در مورد نمایش اطلاعاتی دهید.
اثر لوکوموتیو در سبک رئال جادویی است که ۷۵ دقیقه است و هفت پرسوناژ دارد. قصه از یک شهر خیالی روایت می‌شود که یک قطار غیرمعمول با خصوصیات جالب در آن حضور دارد. هرکدام از هفت شخصیت درون قصه، داستان‌های متفاوت و جذابی دارند که درون یک قصه واحد، با دیالوگ‌هایی که دراماتورژِ آن نزدیک به شش ماه زمان برد، روایت می‌شود. قصه لوکوموتیو نمونه داخلی یا خارجی ندارد و اقتباس از هیچ اثری نیز نیست.
هزینه‌های بسیاری برای کار شده است و تمام عوامل اثر از اصفهان هستند. همچنین از هیچ ارگان یا سازمانی حمایت نشده‌ایم و به‌طور خودجوش و با مشورت تعدادی از بزرگان، کار را به مرحله اجرا رسانده‌ایم. گروه بازیگری و گروه پشت صحنه از افراد جوان، با انگیزه و با استعدادی هستند که خدا را شکر می‌کنم که با این اثر شرایط دیده شدن استعدادهایشان فراهم شده است.
سبک نمایش و طراحی صحنه و دکور چگونه است؟
لوکوموتیو کاملاً پست‌مدرن نوشته شده و در سبک رئال جادویی اجرا می‌شود. هرچند با دیدگاهی جزئی‌تر می‌توان آن را در سبکی مانند سمبولیسم قرار داد. طراحی صحنه لوکوموتیو با توجه با مفاهیم اصلی داستان و همچنین فضای سورئال "رنه ماگریت" نقاش سورئالیست بلژیکی که ابداع‌کننده جناس تصویری است، انجام‌شده است؛ که متعاقباً این فضای سورئال نزدیک‌ترین فضای ذهنی به داستان لوکوموتیو است.
دلیل انتخاب این عنوان (لوکوموتیو) برای آن چیست؟
جواب این سوال آخرین تکه جورچین قصه است که تماشاگر در انتهای داستان به آن می‌رسد.
همان‌طور که گفتم در داستان ما از نمادگرایی استفاده شده است، اینکه چرا اسم نمایش لوکوموتیو است را باید این اثر را ببینید و نشانه‌ها و نمادها رو کنار هم بگذارید تا به پاسخ این سوال برسید و البته ترجیح می‌دهم بیشتر مفاهیمی که مخاطب از کار دریافت کرده گوش کنم. به نظرم این فرآیند بهتری است تا اینکه لقمه آماده به مخاطب تحویل بدهیم.
چگونگی تمایل شما برای ساخت چنین داستانی چه بود؟
این قصه کاملاً از ناخودآگاه و ادغام آن با دغدغه‌های مهم جامعه و روابط انسانی و روابط اجتماعی موجود در جامعه به وجود آمده است. هر یک از شخصیت‌ها نمادی از یک نوع تفکر و یک قشر جامعه هستند که این باعث می‌شود افراد با تفکرات متفاوت هرکدام حداقل با یکی از این شخصیت‌ها همزادپنداری کنند.
از نمادهای زیادی برای بیان مفهوم‌های موردنظر در قصه و اجرا استفاده‌شده و در اصل هدف بر این بوده که با یک قصه روان و دیالوگ‌های آشنا به گوشمان که در جامعه بسیار می‌شنویم اما به آن دقت نمی‌کنیم در حدود ۷۵ دقیقه ریزقصه‌ها و زیرلایه‌هایی را قرار دهیم که مخاطب بعد از دیدن این اثر نه‌تنها سرگرم شده باشد و لذت ببرد بلکه شاید دقایقی را به فکر فرو رود و اندیشه کند و موضوعات مطرح شده را در زندگی خود و اطرافیانش جست‌وجو کند.
ما در قصه برای مخاطب قضاوت یا نتیجه‌گیری نمی‌کنیم و یکی از مهم‌ترین مفهوم‌های اثر، اختیار و حق انتخاب است.
ساخت نمایش لوکوموتیو، از طراحی و ایده پردازی تا اجرای عموم چقدر زمان برده است؟
لوکوموتیو از اردیبهشت‌ماه سال ۱۴۰۰ ما را درگیر کرده است و تا اوایل بهمن که بر روی صحنه هستیم به‌طور تقریبی حدود ۱۰ ماه زمان برد؛ که شش ماه آن را هر روز تمرین داشته‌ایم و حاصل آن ۲۷ شب اجرا و ۱۲ شب تهران و ۱۵ شب اصفهان بوده است.
عوامل نمایش لوکوموتیو چه کسانی هستند؟
امیرحسین شیربان شاهی مدیر صحنه، پگاه فردی‌پور منشی صحنه، صدرا اولیایی و محمد سجاد محوری و روفا میری دستیاران صحنه، بهار میر طاووسی طراح صحنه و لباس، طراح چهره و گریمور سوگل سوادکوهی، آیلار ربیعی مسئول اتاق فرمان و نور، محمد خلیلی تدوینگر گروه، سحر فولادی گرافیست خوش‌ذوق و خلاق لوکوموتیو، نیما همتی آهنگساز فوق‌العاده و سرپرست گروه موسیقی، محمدرضا پارسا پور نوازنده حرفه‌ای گیتار الکتریک، همچنین محمد نادری مدیر صحنه اجرای تهران و رحمان صمدرضا مدیر صحنه اجرای اصفهان و مدیر روابط عمومی هستند و تهیه‌کنندگی اثر نیز به عهده مجید بدیع‌زاده است.
از دید شما چه راهکاری برای بهتر شدن وضعیت تئاتر اصفهان وجود دارد؟
من در جایگاهی نیستم که بخواهم راهکاری برای بهتر شدن تئاتر اصفهان ارائه کنم، اما می‌توان گفت که باید بیش از پیش به تئاتر بها داده شود و خیلی جدی‌تر به آن پرداخت شود؛ چه از طرف هنرمندان در عرصه تولید و اجرا و همچنین نقد و تحلیل و چه از طرف مسئولان مربوطه در عرصه ارائه امکانات از سالن‌ها و تجهیزات آن‌ها تا محل استاندارد تمرین و پلاتو.
همچنین از طرف مردم که کاملاً انتظار می‌رود همان‌طور که دغدغه اقتصاد و سلامت جسم را دارند؛ همان‌قدر دغدغه سلامت فکر و روح و داشتن جهان‌بینی بهتر نسبت به دیروز و پرورش نسلی متعالی‌تر و انسان‌تر برای فردا داشته باشند. در این صورت کمی به هنر که تئاتر نیز قطره‌ای از این دریای بیکران است اهمیت بیشتری در زندگی خود بدهند.
به گزارش ایمنا، نمایش لوکوموتیو تا سوم بهمن‌ماه ۱۴۰۰ ساعت ۱۹:۱۵ در تماشاخانه اصفهان، واقع در مجتمع فرهنگی هنری استاد فرشچیان بر روی صحنه است.
گفت‌وگو از: علی باقری، خبرنگار سرویس فرهنگ و هنر ایمنا
نظر شما