به گزارش خبرنگار ایمنا، مدیریت یکپارچه شهری نظریه نوینی است که در یکی دو دهه اخیر در ایران به صورت رسمی برای کاهش هزینه شهرها به خصوص کلانشهرها مطرح شده است، زیرا ناهماهنگی‌های موجود بین سازمان‌های مدیریتی باعث سردرگمی اداره شهر و اتلاف سرمایه‌های مادی و معنوی شده به گونه‌ای که تصمیم‌گیری سازمان‌ها و دستگاه‌های خدمات شهری در برخی موارد در تضاد با یکدیگرند. امروزه عدم مدیریت یکپارچه شهرها هزینه‌های چندین برابر را بر پیکر اقتصاد شهری تحمیل کرده و در نهایت فرهنگ شهرنشینی را با چالش‌هایی مواجه کرده است.
موانع تحقق مدیریت یکپارچه شهری
محمد جعفرپور، کارشناس برنامه‌ریزی شهری در این باره به خبرنگار ایمنا می‌گوید: مدیریت یکپارچه شهری اولین بار در سال ۱۹۷۱ میلادی در سازمان ملل مطرح شد و هم اکنون در سراسر دنیا در حال انجام است. در ماده ۱۳۶ برنامه سوم قانون توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور نیز این موضوع صراحتاً اعلام شده و به تصویب رسیده است و با آنکه در برنامه چهارم و پنجم توسعه نیز به آن اشاره شده، اما تاکنون این نوع از مدیریت در شهرهای ایران اجرایی نشده است.
وی ادامه می‌دهد: با وجود اینکه در این قانون به واگذاری آن گروه از تصدی‌های مربوط به دستگاه‌های اجرایی که در ارتباط با مدیریت شهری است، اشاره شده اما در عمل چنین چیزی را مشاهده نمی‌کنیم و می‌توان گفت در حال حاضر یکی از مهم‌ترین علل تأخیر در اجرای پروژه‌ها نبود هماهنگی بین دستگاه‌های خدمات‌رسان و حتی پلیس با شهرداری است.
این کارشناس برنامه‌ریزی شهری خاطرنشان می‌کند: تمامی جلساتی که در شهرداری برای ایجاد هماهنگی و تعامل با دیگر دستگاه‌های خدمات‌رسان برگزار می‌شود، هزینه‌بر است در حالی که با اجرای مدیریت یکپارچه می‌توان در هزینه و وقت صرفه‌جویی کرده و توان مجموعه شهرداری را بر برنامه‌های اصلی متمرکز کرد.
جعفرپور ادامه می‌دهد: یکی از موانع ایجاد مدیریت یکپارچه شهری این است که تمامی امورات شهری به مردم محول نمی‌شود، لازمه این کار اقتدار شوراهای شهری است که با افزایش اختیاراتشان رقم خواهد خورد، در حال حاضر مصوبات شورای اسلامی شهر مشروط به تطبیق فرماندار به عنوان نماینده حکومت مرکزی است و این یعنی شورای اسلامی شهر از اقتدار بایسته‌ای برخوردار نیست.
وی تصریح می‌کند: ما می‌توانیم در این زمینه از تجربه موفق شهرهای دنیا بهره‌مند شویم و با شناسایی و مطالعه آسیب‌ها، ضعف‌ها و فواید این طرح به اجرای آن بپردازیم؛ شهر یک سیستم است و باید تمامی کارهای آن به یک نهاد و دستگاه سپرده شود، شهرداری بیش از ۴۰۰ وظیفه دارد در حالی که در قبال این وظایف اختیارات چندانی ندارد.
این کارشناس برنامه‌ریزی شهری تاکید می‌کند: در این زمینه رسانه‌ها هم با آگاهی رسانی به مردم و ایجاد فرهنگ مطالبه‌گری می‌توانند در شکل‌گیری مدیریت یکپارچه تأثیری گذار باشند، زیرا اولین اتفاقی که با اجرای مدیریت یکپارچه رخ خواهد داد کاهش هزینه‌های شهرداری است که از مالیات‌های پرداختی مردم تأمین می‌شود و مردم باید به این مسئله آگاه باشند.
کاهش هزینه‌ها و صرفه‌جویی در وقت از مزایای مدیریت یکپارچه شهری
علیرضا کریمی، شهردار اراک نیز در این باره به خبرنگار ایمنا می‌گوید: برای یکپارچگی مدیریت شهری به مصوبه مجلس نیاز داریم چرا که در این نوع از مدیریت همه ارگان‌های خدمات‌رسان باید ذیل مجموعه شهرداری وظایف خود را انجام دهند؛ بنابراین این قانون باید در سطح ملی اجرایی شود و نمی‌توان تنها در شهری چون اراک مدیریت یکپارچه داشت.
وی ادامه می‌دهد: از مزایای مدیریت یکپارچه می‌توان به کاهش هزینه‌ها و صرفه‌جویی در وقت و تسریع اجرای پروژه‌های شهری اشاره کرد که اجرا کردن آن منافعی را برای مردم و دولت به دنبال خواهد داشت.
قانون شوراها باید اصلاح شود
سیدوحید میرنظامی، رئیس شورای اسلامی شهر اراک نیز در این باره به خبرنگار ایمنا می‌گوید: طبق قانون فعلی شوراها و شهرداری‌های کل کشور، نمی‌توان مدیریت یکپارچه شهری را اجرایی کرد چرا که این قانون باید ابتدا در مجلس تصویب شود. در کشورهای پیشرفته انجمن شهر که معادل شوراهای اسلامی شهر در ایران است مدیریت جامع شهر را بر عهده دارد به طوری که دستگاه‌های خدمات‌رسان و حتی پلیس هم تحت فرمان مدیریت شهری است، اما در ایران این اتفاق رخ نداده است.
وی ادامه می‌دهد: برای نمونه شورای اسلامی شهر در قبال آلایندگی حاصل از تأسیسات نفتی و حرارتی جز مطالبه‌گری کار دیگری نمی‌تواند انجام دهد چرا که شورای اسلامی شهر در این زمینه تصمیم‌گیر نیست و ما تنها می‌توانیم در راستای استیفای حقوق مردم این موضوع را به استاندار، نمایندگان، وزیر کشور، وزیر نیرو و وزیر نفت اعلام کنیم، از همین رو اگر دستگاه‌های مختلف چون نهادهای زیست محیطی تحت امر شورای اسلامی شهر بودند شهر به شکل بهتری اداره می‌شد.
رئیس شورای اسلامی شهر اراک خاطرنشان می‌کند: تنها کاری که در حال حاضر می‌توان انجام داد ایجاد تعامل بین دستگاه‌ها است که این نیز بر اساس فرهنگ ایرانی مردم انجام می‌شود این در حالی است که ضمانت اجرایی آن در قانون دیده نشده، بنابراین لازم است قانون اصلاح شود، چند سالی است که این موضوع در مجلس در حال پیگیری است و امیدواریم با تصویب و اجرای این قانون نحوه اداره شهرها بهبود یابد.
نظر شما