به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، آمار نشان می‌دهد که در قرن بیستم، حدود چهار متر از کلانشهر توکیو، پایتخت ژاپن در آب فرو رفت که این مقدار در همین بازه زمانی در شانگهای چین، بانکوک پایتخت تایلند و نیواورلئان در ایالت لوئیزیانای آمریکا به دو متر می‌رسید. این وضعیت در زمین شناسی، فرونشست زمین نامیده شده است که به طور معمول در دلتاهای رودخانه‌ها اتفاق می‌افتد و می‌تواند به سهم خود، بالا رفتن نسبی آب دریاها را در پی داشته باشد. علاوه بر این، پدیده فرونشست به تخریب محصولات کشاورزی، لطمه‌های جدی به ساختمان‌ها و وقوع سیل منجر می‌شود و می‌تواند در نهایت به نابودی کامل مناطق ساحلی منجر شود.
اگرچه امروزه بسیاری از شهرهای جهان در مقابل بالا رفتن سطح آب دریاها آسیب‌پذیر است و بیشترین لطمه را از پدیده فرونشست متحمل می‌شود با این حال گزارش‌ها نشان می‌دهد که جاکارتا در اندونزی، شانگهای در چین و نیواورلئان در ایالات متحده تاکنون بیشترین زیان را از این رویداد دیده ضمن اینکه اخیراً اصفهان نیز پدیده فرونشست را به طور روزافزون تجربه کرده است.
استخراج آب زیرزمینی، مهم‌ترین عامل در فرونشست جاکارتا
جاکارتا، پایتخت اندونزی میزبان بیش از ۱۰ میلیون نفر جمعیت بوده ضمن اینکه روی زمین کم‌ارتفاع در نزدیکی دریا واقع شده است. مردم این شهر هر ساله بیشترین لطمه‌ها را از بالا رفتن آب دریاها تجربه می‌کنند که البته محققان علت این امر را تا حد زیادی به استخراج آب زیرزمینی نسبت داده‌اند که به فرونشست سه متری زمین از سال ۱۹۴۷ تا ۲۰۱۰ منجر شد و در حال حاضر نیز، هر ساله به افزایش حدود ۱۰ سانتیمتری این پدیده مواجه است.
فرونشست در پایتخت اندونزی رویدادی یکنواخت نیست و به همین دلیل خطرات ناهموار آن، طراحی شهری را با مشکلات بسیاری مواجه کرده است. با این حال در بسیاری از روزهای سال، بخش اعظمی از ساختمان‌های شهر با آب ناشی از سیل پوشیده می‌شود ضمن اینکه دیوارها و سقف خانه‌ها را نیز ترک‌های عمیق و سطحی فرا می‌گیرد که در نهایت، این پدیده تخلیه منازل مسکونی را در پی دارد.
مدیران جاکارتا اخیراً سازه‌هایی با دیواره‌های بسیار بلند احداث کرده‌اند تا احتمال فرونشست را در شهر به حداقل برسانند با این حال، تخلیه آب زیرزمینی همچنان ادامه دارد و در نتیجه، شهر با بهبود قابل توجهی در زمینه مقابل با سیل یا فرونشست مواجه نمی‌شود. اگرچه آب مایه حیات بشر به شمار می‌رود اما چنین به نظر می‌رسد که جمع‌آوری آن از زیرزمین برای آشامیدن، زندگی مردم پایتخت اندونزی را با تهدید جدی مواجه کرده است. البته اخیراً مدیران شهر مبارزه با پدیده فرونشست را به تدریج کاهش داده و مقامات ارشد کشور پیشنهاد داده‌اند پایتخت اندونزی به منطقه دیگری در حدود هزار کیلومتری اندونزی منتقل شود که فرونشست زمین یکی از هزاران علت برای اتخاذ این تصمیم خواهد بود.
پایین رفتن سطح زمین بر اثر توسعه شهری در شانگهای
شانگهای یکی از کلانشهرهای چین با سریع‌ترین توسعه شهری طی چند دهه اخیر به شمار می‌رود که با میزبانی بیش از ۲۶ میلیون نفر جمعیت در لیست آسیب‌پذیرترین نقاط دنیا در مقابل بالا رفتن سطح آب دریا قرار گرفته است. میزان فرونشست شهر در هر سال به دو سانتیمتر و پنج میلیمتر می‌رسد که پایین رفتن سطح زمین مهم‌ترین علت در وقوع این رویداد به حساب آمده که این اتفاق خود ناشی از احداث آسمان‌خراش‌های بی‌شمار برای جای دادن هر چه بیشتر جوامع روز افزون شهر است. جالب است بدانید که بر اساس ادعای بسیاری از منتقدان، احداث خط یک متروی شهر در دهه ۱۹۹۰، نقش مهمی در فرونشست سریع شهر ایفا کرد. بر اساس پیش‌بینی‌های انجام شده توسط محققان مختلف، چنانچه اقدام قابل توجهی برای مقابله با فرونشست در شانگهای انجام نشود تا سال ۲۱۰۰ بیش از ۱۵ درصد آن در آب فرو خواهد رفت.
وجود خاک ریزها و گودال‌ها، عامل اصلی فرونشست در نیواورلئان
وجود خاک‌ریزها و گودال‌های متعدد در سراسر نیواورلئان برای قرن‌های متمادی، حدود نیمی از شهر را در زیر سطح آب قرار داده و فرونشست‌هایی مدام در حال افزایش را برای آن در پی داشته است. در زمان وقوع توفند کاترینا به عنوان یکی از فاجعه‌بارترین حوادث طبیعی ایالات متحده آمریکا در سال ۲۰۰۵ هیچ فرصتی برای نجات نیواورلئان باقی نماند به طوری که ۴۰ میلیارد دلار در آن زمان به شهر خسارت وارد شد که در این میان، جوامع آفریقایی-آمریکایی بیشترین لطمه را متحمل شدند. تنها در ایالت لوئیزیانا هزار و ۵۷۰ نفر جان خود را از دست دادند و جمعیت بسیار بزرگی نیز بی‌خانمان شدند.
بدون شک، چنانچه در مورد شهرهای مذکور، طراحی‌های شهری از قرن‌ها قبل یا دست کم یک قرن پیش‌تر بهتر انجام می‌شد، امروزه مردم ساکن در این مناطق رنج‌های کمتری را متحمل می‌شدند ضمن اینکه هزینه‌های بسیار پایین‌تری برای جبران خسارات ناشی از رویدادهای به ظاهر طبیعی، اما ساخته دست بشر نظیر تغییرات اقلیمی و فرونشست حاصل از توسعه شهری صرف می‌شد.
ترجمه از: زهرا عباسپور، خبرنگار ایمنا
نظر شما