حامد اخگر در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: یکی از مهمترین معیارهایی که در طراحی فضاهای شهری باید مدنظر قرار بگیرد، توجه به تمامی ساکنان شهر و دخیل کردن آنها در امور شهری است، به نحوی که شهروندان در فرآیندهای برنامه‌ریزی و طراحی شهری به طور مستقیم و غیرمستقیم مشارکت داشته باشند.
وی افزود: به منظور تحقق این هدف، ایجاد زیرساخت‌های فرهنگی و اجتماعی و توجه به مسائل آموزشی و فرهنگی اهمیت زیادی دارد تا جامعه شهری آماده پذیرش چنین بستری شود.
این دکترای شهرسازی خاطرنشان کرد: فضاهای شهری که بر اساس دیدگاه‌ها، نظرات و معیارهای همه گروه‌های ساکن در شهر طراحی می‌شود، فضاهایی با کارکرد بالا هستند و می‌توانند تاب‌آوری و زیست‌پذیری شهر را بالا ببرند، برعکس فضاهایی از شهر که بدون نظرخواهی شهروندان و صرفاً بر اساس دیدگاه مدیران طراحی شده، مورد استقبال شهروندان نیست و نمی‌تواند نیازهای آنها را برطرف کند.
وی تاکید کرد: امروزه صحبت از شهرهای دوستدار کودک، شهرهای دوستدار زنان و شهرهای دوستدار سالمندان می‌شود، در حالی که شهر دوستدار انسان است که باید مورد توجه باشد و در شهر دوستدار انسان همه اقشار به راحتی و بدون دغدغه فعالیت‌های خود را انجام می‌دهند.
اخگر ادامه داد: ایجاد زیرساخت‌های متناسب برای هر قشر جامعه شهری، از یک طرف و آموزش و فرهنگ‌سازی برای پذیرش تفاوت‌ها از طرف دیگر، بستر مناسب را فراهم کرده تا همه ساکنان از حضور در شهر منتفع شوند.
این دکترای شهرسازی تصریح کرد: شاید در وهله اول طراحی فضایی که به صورت همه شمول بتواند رضایت تمامی ساکنان را فراهم کند، ممکن نباشد، اما این اصل مهم در طراحی فضاهای شهری در کشورهای توسعه یافته مورد توجه است و از این دست فضاهای موفق در شهرهای کشور نیز دیده می‌شود، اما این اصل همه شمولی متأسفانه امروزه در طراحی محیط شهری مورد بی توجهی قرار می‌گیرد.
وی گفت: دیدگاه مدیران و برنامه‌ریزان باید در این خصوص تغییر کند و در غیر این صورت بهبود کارکرد فضاهای شهری و افزایش زیست‌پذیری و تاب‌آوری شهر ممکن نخواهد بود.
نظر شما