به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، امروزه مینیاپولیس به عنوان یکی از لیبرال‌ترین شهرهای ایالات متحده آمریکا شناخته شده و این در حالی است که با نگاهی به طراحی شهری آن می‌توان به وضوح برتری سفیدپوستان بر سایر نژادها را متوجه شد. در واقع، طراحی پارک‌ها و فضاهای سبز شهر و حتی موقعیت قرار گرفتن آن‌ها در نزدیکی محل سکونت جوامعی با نژادهای مختلف، همه و همه اولویت سفیدپوستان را بر نژادهای دیگر به تصویر می‌کشد و به ادعای برخی از منتقدان، این وضعیت اگرچه ممکن است از سوی بسیاری از مقامات ارشد کشور و شهر انکار شود با این حال، واقعیت حاکم بر مینیاپولیس به حساب می‌آید. در این راستا، گروهی از محققان دانشگاه مینه‌سوتا پس از مطالعات متعدد به این نتیجه رسیدند که نژادپرستی در مینیاپولیس منجر به تفاوت مالکیت خانه‌های مسکونی شده؛ به طوری که اغلب خانه‌های شهر از آن افراد سفید پوست است.
تشکیل حصار نژادی در سراسر مینیاپولیس
سیاست جداسازی و تبعیض در مینیاپولیس همچون سایر شهرهای آمریکا ریشه در اقدامات تاریخی نظیر تصویب قوانین دولتی برای ممنوعیت خرید یا اشغال املاک توسط افراد غیر سفیدپوست دارد. این قانون در اوایل دهه ۱۹۰۰، توسط مقامات ارشد شهر به تصویب رسید و این در حالی بود که در آن زمان، تنها جمعیت کمی از شهر را افراد سیاه‌پوست آفریقایی-آمریکایی تشکیل می‌دادند. در هر حال، تصویب آن به ایجاد تحولات بسیاری در طراحی و به ویژه چشم‌اندازهای شهری منجر شد به طوری که حاکمیت سفیدپوستان بر فضاهای عمومی به خوبی قابل مشاهده بود. در قانون جدید ذکر شده بود که املاک شهر هیچ گاه به ساکنان شهر اهل چین، ژاپن، ترکیه، آفریقا و سیاه‌پوستان واگذار نخواهد شد و این افراد باید در مناطقی دورتر از سفیدپوستان در شهر سکونت گزینند.
در نتیجه این اتفاق، همه افراد غیر سفیدپوست و به ویژه سیاه‌پوستان آفریقایی-آمریکایی به مناطقی دور افتاده رانده شدند و مالکیت مرکز شهر را برای همیشه به سفیدپوستان واگذار کردند. در چنین وضعیتی، نوعی حصار محکم بین نژادهای مختلف به وجود آمد و سفیدپوستان را به مالکیت پارک‌ها و فضاهای سبز شهر در آورد.
طراحی شهری نژادپرستانه در مینیاپولیس، رویدادی غیر تصادفی
شواهد به خوبی نشان می‌دهد که مقامات آمریکایی به ویژه در کلانشهر مینیاپولیس نه تنها برای تفکیک نژادی در برنامه‌ریزی‌های شهری از هیچ تلاشی دریغ نمی‌کنند، بلکه آن را امری بسیار عادی و منطقی نیز می‌دانند. در واقع، معماران شهر به تبعیت از فرمان‌های مدیران، طراحی شهری را ابزاری برای برتری بخشیدن به سفیدپوستان و جداسازی آنان از سایر نژادها تصور می‌کنند و این در حالی است که معماران غیر سفیدپوست برای طراحی جامع شهرها می‌کوشند. در واقع، طراحی شهری در سراسر ایالات متحده آمریکا به ویژه در مینیاپولیس که از زمان‌های دور به تفکیک نژادی منجر شده، فرایندی کاملاً برنامه‌ریزی شده و غیر تصادفی بوده است.
تفکیک نژادی محصول طراحی شهری نبود بلکه یکی از اهداف مهم آن به شمار می‌رفت که به طور اتفاقی نیز حاصل نشده بود.
شکاف درآمد و ثروت در آمریکا
بر اساس گزارش‌های ارائه شده از سوی اداره آمار آمریکا، میانگین درآمد خانواده‌های سیاه‌پوست اهل مینیاپولیس در سال ۲۰۱۸ به حدود ۳۶ هزار دلار در سال رسید که این مقدار برای سفیدپوستان از ۸۳ هزار دلار نیز تجاوز کرد. اگرچه شکاف درآمد و ثروت بین سفیدپوستان و سایر نژادها در سراسر شهرهای آمریکایی به وضوح قابل مشاهده است با این حال، مینیاپولیس پس از میلواکی، بزرگترین شهر ایالت ویسکانسین و سی‌امین شهر پرجمعیت در ایالات متحده آمریکا بالاترین تفاوت درآمدی نژادی را به خود اختصاص داده است. در نتیجه این رویداد امروزه سیاه‌پوستان ساکن در مینیاپولیس پایین‌ترین نرخ مالکیت دارایی‌های شهر را از آن خود کرده و اغلب به صورت اجاره‌نشین در مناطق دور افتاده سکونت گزیده‌اند.
با وجود تصویب لایحه مسکن عادلانه در سال ۱۹۶۸ و با گذشت بیش از ۵۰ سال از تلاش مدیران برای پیاده‌سازی این قانون، چنین به نظر می‌رسد که نه تنها در مینیاپولیس، بلکه در سایر شهرهای سراسر ایالات متحده آمریکا همچنان بخش اعظم دارایی‌های شهری از آن سفیدپوستان است.
طراحی شهری ضد نژادپرستی
مدیران کلانشهر مینیاپولیس اخیراً تلاش کرده‌اند مالکیت منازل و زمین‌های شهر را به تعادل برسانند و افراد غیر سفیدپوست را نیز از داشتن آن‌ها بهره‌مند کنند. در سال ۲۰۱۸، مینیاپولیس اولین شهر آمریکایی بود که مقامات خواهان پایان دادن به مالکیت دارایی‌ها تنها توسط یک خانواده بودند و تلاش کردند خانه‌های ویلایی را به ساختمان‌هایی دو یا سه طبقه تبدیل کنند و آن‌ها را با قیمت مقرون به صرفه در اختیار خانواده‌هایی از تمام نژادها قرار دهند.
از سوی دیگر، برنامه‌ریزان شهر قانونی را به تصویب رسانده‌اند که بر اساس آن قرار شده است تا سال ۲۰۴۰، دست کم ۱۰ درصد واحدهای مسکونی جدید در اختیار افرادی با درآمد پایین از هر نژاد و فرهنگی قرار گیرد. مدیران مینیاپولیس در نظر دارند از طریق پیاده‌سازی این قوانین، تفاوت میان ساکنان شهر با هر نژاد، قومیت، جنسیت، فرهنگ، ملیت یا مذهبی را از میان بردارند و جامعه‌ای برابر به وجود آورند که همگان با صلح برای بهبود مشکلات شهری دوش به دوش هم تلاش می‌کنند.
نظر شما