به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، در بسیاری از شهرهای جهان، زیرساخت‌های دوچرخه‌سواری سازگار با نیاز ثروتمندان و اغلب در اطراف محل سکونت آن‌ها طراحی می‌شود. به عنوان مثال، بخش اعظم دوچرخه‌سواران شهرهای آمریکایی بروکلین و بوستون شامل مردمی با درآمد سالانه کمتر از ۵۰ هزار دلار و حتی در بدترین شرایط، کمتر از ۱۰ هزار دلار است که اغلب از نژاد غیر سفید پوست نیز هستند. گروهی از محققان آمریکایی به بررسی نیازهای گروه‌های مختلف مردمی از زیرساخت‌های دوچرخه‌سواری پرداختند و به این نتیجه رسیدند که خواسته هر فرد با دیگری متفاوت بوده در حالی که قابلیت دسترسی افراد ثروتمند به زیرساخت‌های مطلوب به مراتب بیشتر از دوچرخه‌سوارانی از طبقات کم‌درآمد جامعه است.
زیرساخت‌های دوچرخه‌سواری و نابرابری شهری
بدیهی است که برابری مردم در زمینه بهره‌مندی از زیرساخت‌های دوچرخه‌سواری نه تنها در شهرهای آمریکایی بلکه در سراسر جهان می‌تواند دسترسی همه مردم به حمل‌ونقل را افزایش دهد و به ایجاد برابری میان آن‌ها منجر شود. گزارش‌ها حاکی است که در اغلب شهرهای آمریکایی، زیرساخت‌های دوچرخه‌سواری در مناطق غنی‌نشین به مراتب از کیفیت بالاتری نسبت به محله‌های دیگر شهر برخوردار است و به همین دلیل، نرخ تصادفات و تلفات جانی ناشی از دوچرخه سواری در مناطق فقیرنشین بسیار بیشتر است.
اگرچه امروزه در بسیاری از مناطق محروم آمریکایی وضعیت طراحی شهری بهبود یافته است و به عنوان مثال، دسترسی مردم به مدارس، کتابخانه‌ها، مراکز تجاری و مکان‌های فرهنگی با کیفیت بالا حتی در زاغه‌ها بیشتر شده است با این حال، زیرساخت‌های دوچرخه‌سواری در آن‌ها همچنان چالش‌ها و خطرات بسیاری را پیش روی کاربران قرار داده است. در واقع، در چنین مناطقی، مسیرهای دوچرخه‌سواری بخشی از خیابان‌های شهری به حساب می‌آید که در خوشبینانه‌ترین وضعیت ممکن به وسیله رنگ از محل عبور خودروها جدا شده و همین امر دوچرخه‌سواران را در معرض خطرات جبران‌ناپذیری قرار داده است. این در حالی است که مسیرهای دوچرخه‌سواری در مناطقی با بیشترین جمعیت ثروتمند به وسیله موانع فیزیکی از سایر بخش‌های خیابان‌ها جدا شده و حتی مسیرهای مخصوص بسیاری در اختیار کاربران قرار گرفته است که در نتیجه آن، نرخ لطمه‌های ناشی از دوچرخه‌سواری در این مناطق در پایین‌ترین سطح ممکن قرار دارد.
علاوه بر این، ساکنان مناطق فقیرنشینی به علت طراحی نامناسب شهری ممکن است از پیاده‌روها برای تردد از طریق دوچرخه بهره گیرند که همین امر خود به ایجاد مشکلات عدیده‌ای در سراسر مناطق منجر شده و اختلالات بسیاری را در عبور و مرور روزانه به وجود آورده است.
بهبود زیرساخت‌های دوچرخه‌سواری برای ایمن ماندن از جرایم و تصادفات
گروهی از محققان آمریکایی به منظور بررسی تفاوت‌های موجود در زیرساخت‌های دوچرخه‌سواری شهری به مصاحبه با ۲۱۲ نفر از طبقات مختلف اجتماعی پرداختند. افراد مورد مطالعه را مردمی عادی، اشخاصی با سابقه ارتکاب جرم و گروهی بی‌خانمان تشکیل می‌داد چرا که به اعتقاد محققان، این افراد از اتفاقات مجرمانه در شهرها بیشتر آگاه هستند و ممکن است ایده‌ای بهتری برای بهبود طراحی شهری به ویژه در زمینه ایجاد مسیرهای دوچرخه‌سواری با کیفیت بالاتر ارائه دهند.
محققان تعداد زیادی تصاویر از مسیرهای دوچرخه‌سواری در شهرهای مختلف آمریکا در اختیار شرکت‌کنندگان قرار دادند و از آن‌ها خواستند عکس‌ها را بر اساس نرخ احتمال وقوع جرم ترتیب‌گذاری کنند و به ارائه استدلال در خصوص انتخاب خود بپردازند. نتیجه نشان داد که در مسیرهای دوچرخه‌سواری با بیشترین احتمال وقوع جرم، کاربران کمتری به رفت و آمد می‌پردازند چرا که از مورد آزار قرار گرفتن توسط افراد سودجو هراس دارند. این اتفاق به ویژه در مناطقی با درآمد پایین ساکنان رواج بیشتری دارد که می‌تواند تا حد زیادی به طراحی نامناسب زیرساخت‌های شهری مربوط باشد. در این مناطق، ساکنان که اغلب از نژاد غیر سفیدپوست هستند کمتر به دوچرخه‌سواری مشغول می‌شوند چرا که همواره نگران هستند مبادا مجرمان موانعی برای عبور آن‌ها به وجود آورند و دوچرخه‌هایشان را به سرقت درآورند.
از نظر افراد مورد تحقیق، یک زیرساخت دوچرخه‌سواری مطلوب باید کاملاً از مسیرهای تردد دیگر جدا باشد ضمن اینکه به دو بخش تقسیم شود تا کاربران در مسیرهای رفت و آمد با یکدیگر برخورد نکنند.
اعمال قوانین تردد در مسیرهای دوچرخه‌سواری
محققان آمریکایی به مقایسه نتایج تحقیقات خود با استانداردهای ارائه شده برای طراحی زیرساخت‌های شهری پرداختند و به این نتیجه رسیدند که اگرچه در بسیاری از مسیرهای دوچرخه‌سواری اصول جداسازی محل حرکت کاربران به خوبی رعایت شده است با این حال، طراحان از توجه به خطرات احتمالی برای دوچرخه‌سواران آسیب‌پذیر به ویژه در هنگام تاریکی شب غافل مانده‌اند. در واقع، بسیاری از زیرساخت‌های دوچرخه‌سواری از سیستم روشنایی مناسب برخوردار نیست و همین امر منجر به وقوع جرایم بسیاری نظیر سرقت دوچرخه‌ها در تاریکی شده است. البته در مناطق غنی‌نشین استفاده از سیستم‌های روشنایی مناسب، کاهش ارتکاب جرم در مسیرهای دوچرخه‌سواری به هنگام شب را در پی داشته است با این حال در بعضی از آن‌ها نیز، موانع نامناسب جدا کننده مسیرهای دوچرخه‌سواری از محل حرکت وسایل نقلیه موتوری، فجایعی را در پی داشته است.
نظر شما