به گزارش خبرنگار ایمنا، شهرک منظریه از شهرک‌های مسکونی حومه شهرکرد است که آغاز ساخت آن به عنوان طرح مسکن مهر در دولت هشتم پس از انقلاب اسلامی آغاز شد تا افرادی بتوانند صاحب مسکن شده و از منازل اجاره‌ای خلاص شوند اما اکنون پس از تکمیل این آپارتمان‌ها شاهد نارضایتی مردم و انتقاد کارشناسان هستیم زیرا این شهرک با جمعیتی افزون بر ۱۲ هزار نفر کمترین امکانات رفاهی و خدماتی را دارد و علاوه بر آن از نظر ایمنی و تاب آوری نیز با مشکلاتی مواجه است.
«مریم تادی» یکی از ساکنان این منطقه با ابراز گلایه از نبود ایمنی و امکانات در این شهرک می‌گوید: منظریه از بسیاری موارد ایمن نیست و این موارد گاهی از زبان مسئولان نیز گفته می‌شود، اما تا کنون هیچ اقدامی برای ایمن‌سازی نشده است.
«مهرداد خلیلی» دیگر ساکن این منطقه می‌گوید: پیمانکار پروژه و متولیان برایشان راحتی شهروندان مهم نبوده است. ما برای زندگی در این مسکن‌ها هزینه کرده و امید داشتیم تا به خیال آسوده و فارغ از دغدغه در آن زندگی کنیم، دوری از مرکزیت شهر و نبود بسیاری مراکز خرید را نادیده گرفتیم تا صاحبخانه شویم البته شاید با وقوع یک زلزله تاوان سختی بدهیم که ناشی از بی‌تدبیری مسئولان وقت است.
وی ادامه می‌دهد: ایمنی از موارد بسیار مهمی است که در مسکن مهر کمتر به چشم می‌آید یا در مواردی صلاح دیده نمی‌شود آیا باید تنها هنگام حادثه به فکر چاره بود؟
سنگ بنای شهر تاب آور
«فروغ کریمی‌دهکردی» مدرس گروه شهرسازی دانشگاه پیام نور شهرکرد در این باره به خبرنگار ایمنا می‌گوید: شهرها به عنوان یکی از مهم‌ترین دست ساخت‌های بشر است که در طول دوران حیات خود تحولات شگرفی را از سر گذراندند و برای ادامه حیات فراز و فرودهای بسیاری را پشت سر گذاشتند.
وی می‌افزاید: برخی شهرها همچون بغداد، استانبول و تبریز در این سیر تحولات توانستند حوادث طبیعی و غیرطبیعی را تحمل کنند و به زندگی خود ادامه دهند، اما برخی شهرها در برابر حوادث تاب مقاومت نداشته و از ادامه حیات بازماندند.
این کارشناس حوزه شهرسازی با بیان این که ایران در مواجهه با سوانح طبیعی جزء ۱۰ کشور آسیب پذیر جهان است، تصریح می‌کند: امروز اکثر شهرها و سکونتگاه‌ها در محل‌هایی بنا نهاده شده است که خواه‌ناخواه در معرض مخاطرات طبیعی اعم از سیل، زلزله، طوفان، سونامی، آتش سوزی، خشکسالی و … و یا مخاطرات انسانی همچون جنگ قرار دارد.
وی اظهار می‌کند: این شهرها و سکونتگاه‌ها برای این که بتوانند در مقابل این قبیل سوانح مقاومت کنند باید تاب آوری داشته باشند.
کریمی‌دهکردی خاطرنشان می‌کند: تاب آوری شهری اصطلاحی است که برای اندازه گیری توانایی یک شهر برای بهبود از یک بلا به کار می‌رود و در حقیقت شهرهای تاب آور از قبل برای پشت سر گذاشتن و بهبود اثرات مخاطرات طبیعی طراحی شده است.
وی ادامه می‌دهد: واژه تاب آوری به معنای بازگشت به گذشته و برگشت به عقب است و نخستین بار توسط هالینگ در سال ۱۹۷۳ این اصطلاح مطرح شد.
این کارشناس با بیان این که تاب آوری شهری ابعاد و شاخص‌های متفاوتی دارد، می‌گوید: تاب آوری کالبدی شاخص‌هایی چون شکل یا فرم شهر، کاربری زمین، شبکه ارتباطی راه‌ها و فضاهای باز عمومی و … است.
وی تاکید می‌کند: تاب آوری اجتماعی شامل شرایطی است که تحت آن افراد و گروه‌های اجتماعی با تغییرات محیطی انطباق پیدا می‌کنند.
کریمی‌دهکردی می‌افزاید: تاب‌آوری اقتصادی، واکنش و سازگاری افراد و جامعه در برابر مخاطرات به نحوی که قادر به کاهش خسارت ناشی از مخاطرات باشند.
منظریه بر روی گسل
وی تاکید می‌کند: ایران روی کمربند زلزله خیز آلپ - هیمالیا واقع شده و به طور متوسط هر پنج سال در مواجهه با زلزله‌ای به بزرگی هفت ریشتر است. به طور کلی نمی‌توان از تلفات و خسارات ناشی از زلزله جلوگیری کرد، اما با تمهیداتی می‌تواند از میزان این مشکلات کاست.
مدرس گروه شهرسازی دانشگاه پیام نور شهرکرد اظهار می‌کند: شهرکرد دارای دو گسل غیر فعال به نام هفشجان - خوربه در جنوب شهر و سامان فریدن در منطقه میرآباد و منظریه است و با توجه به محدودیت گسترش شهرکرد به ناچار منظریه بر روی این گسل ساخته شده است.
وی ادامه می‌دهد: با توجه به قرارگیری منظریه در نزدیکی این گسل باید برای تاب‌آوری آن تمهیداتی صورت می‌گرفت یا اینکه از این به بعد صورت گیرد.
کریمی‌دهکردی عنوان می‌کند: از لحاظ تاب آوری بُد کالبدی مواردی همچون دسترسی‌های مناسب در سطح شهر، طراحی بافت شهر به گونه‌ای که از نفوذ ناپذیری بالایی برخوردار باشد در زمان بروز سانحه مخصوصاً زمین‌لرزه‌ها که امکان ریزش دیواره‌ها و مسدود شدن مسیرها وجود دارد، وجود فضاهای باز به ویژه میان آپارتمان‌ها که بر اساس ارتفاع مفید ساختمان باید بین آن فاصله باشد، تراکم ساختمانی و… از اهمیت زیادی برخوردار است.
نظر شما