به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، برای مدتی طولانی است که ماده تاریک به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین معماهای کیهانی شناخته شده و هم‌چون رازی سر به مهر توجهات بسیاری را به سمت خود جلب کرده است. این ماده ۸۵ درصد از جهان ماده را تشکیل می‌دهد یعنی پنج برابر بیشتر از مواد طبیعی که در زندگی روزمره دیده می‌شود، هیچ نوری ساطع، منعکس و جذب نمی‌کند و در نتیجه برای اخترشناسان نامرئی است.
ساختار متفاوت ماده تاریک باعث شده است که ردیابی آن تنها به واسطه بررسی تأثیرات گرانشی آن روی ستاره‌ها و کهکشان‌ها امکان‌پذیر باشد برای مثال این ماده غالباً به واسطه پدیده‌ای به نام عدسی گرانشی مشاهده می‌شود. این پدیده زمانی رخ می‌دهد که گرانش یک جسم عظیم باعث انحراف نور در پشت آن و شکل‌گیری یک فضای نامرئی می‌شود به عبارت دیگر عدسی گرانشی زمانی اتفاق می‌افتد که اجسامی بسیار سنگین (داری جرم بسیار زیاد)، باعث تغییر مسیر حرکت پرتوهای نور، خم شدن و در عین حال متمرکز شدن آن‌ها می‌شود. این نور در میدان گرانشی یک جسم میانی خمیده می‌شود که هر چه این میدان دارای قدرت بیشتری باشد نور خمیده‌تر خواهد شد. این پدیده برای رصد کهکشان‌های کم‌نور و کهکشان‌هایی که در دوردست‌ها واقع شده است مورد استفاده قرار می‌گیرد.
با توجه به این واقعیت که بیشتر مواد موجود در جهان از ماده تاریک تشکیل شده است به نظر می‌رسد که این ماده می‌تواند به‌طور بالقوه (و نه فقط به واسطه نیروی جاذبه) با سایر قسمت‌های خود تعامل داشته باشد و ارتباط برقرار کند که این امر می‌تواند دلیلی برای برخوردهای کهکشانی باشد. این نظریه با تلاش‌های محققانی شکل گرفت که به بررسی چهار کهکشان در برخورد با هم پرداخته و توده‌ای را کشف کردند که با سرعتی پایین در حال حرکت به سمت کهکشان میزبان خود هستند. در صورتی که ماده تاریک از طریق نیروهایی غیر از جاذبه با توده‌های جداگانه ماده تاریک برهم‌کنش داشته باشد انتظار می‌رود سرعت آن کاهش یابد.
پیش از این تصور می‌شد که ماده تاریک در یک محل ثابت و در حال داد و ستد است ولی در صورتی که سرعت برخورد آن کند شود می‌توان به اولین شواهد موجود مبنی بر وجود فیزیکی غنی در این جهان پنهان دست یافت. در صورت تأیید و اثبات این نظریه جدید، برای نخستین بار ماده تاریکی کشف می‌شود که از طریق نیروهایی غیر از جاذبه با خود در تعامل است.
محققان در هنگام مطالعه خوشه کهکشانی Abell 3827 با ابزاری در تلسکوپ بسیار بزرگ رصدخانه جنوبی اروپا و همچنین تصاویر تلسکوپ فضایی هابل به این کشف رسیدند. این کهکشان شگفت‌انگیز دارای پتانسیل بالا و بسیار هیجان‌انگیزی برای مطالعه حول معماهای کیهانی است و امروزه برای درک بزرگ‌ترین و مجهول‌ترین معما یعنی ماده تاریک مورد مطالعه قرار دارد.
پس از آن ۷۲ برخورد بین خوشه‌های کهکشانی را مورد بررسی قرار دادند که نتایج حاکی از وجود برهم‌کنش‌های بسیار کم میان توده‌های ماده تاریک بوده است. در مطالعات جدید، دانشمندان به جای خوشه‌های کامل، کهکشان‌های منفرد را بررسی کردند که ممکن است این اقدام با ایجاد امکان مشاهده طولانی‌تر برخوردهای خوشه‌ای، شرایط رصد فعل و انفعالات غیرگرانشی ماده تاریک را به دست دهد.
تیم علمی برای تکمیل مشاهدات خود از دوربین پیشرفته نقشه‌برداری هابل (ACS) و دوربین میدان باز آن (WFC3) بهره گرفته است. این دو دوربین امکانات مختلفی دارد و می‌تواند قسمت‌های مختلف طیف الکترومغناطیسی را رصد کند بنابراین استفاده از هر دو امکان جمع‌آوری اطلاعات کامل‌تری را برای اخترشناسان فراهم می‌کند.
Abell 3827 که در گذشته نیز توسط هابل مورد بررسی قرار داشته است، حاوی صدها کهکشان شگفت‌انگیز است حال آنکه تا کم‌تر از یکصد سال پیش بسیاری از اخترشناسان بر این باور بودند که راه‌شیری، تنها کهکشان موجود در جهان است و هر چند بحث‌هایی درباره وجود کهکشان‌های دیگر در میان آن‌ها وجود داشت مدتی طول کشید تا مشاهدات "ادوین هابل" از سحابی بزرگ آندرومدا توانست به اثبات برساند که این سحابی دورتر از آن است که بتواند بخشی از راه شیری باشد. پس از آن سحابی بزرگ آندرومدا به کهکشان آندرومدا تبدیل شد و اخترشناسان تشخیص دادند که جهان ما بسیار بزرگ‌تر از آن چیزی است که بشریت تصور می‌کرد.
نظر شما