به گزارش خبرنگار ایمنا، ورود فوتبالیست‌ها به عرصه سینما از دهه ۴۰ و ۵۰ در ایران آغاز شد، از آن زمان تاکنون همواره جو منفی علیه این دسته افراد وجود داشته است. البته ورود چهره‌های ورزشی به دنیای تصویر اغلب جنبه تبلیغاتی داشته و کمتر پیش آمده که چهره‌های ورزشی بر اساس توانایی خود وارد عرصه سینما شوند.
در این بین اما پژمان جمشیدی یک استنثا بود، چهره‌ای که با سریال پژمان و از دریچه تلویزیون وارد دنیای تصویر شد و به آرامی جای خود به عنوان یک بازیگر را در بین مخاطبان و سینماگران باز کرد. جمشیدی در ابتدا با فیلم‌های کمدی وارد بازی شد، اما پس از آن در فیلم‌های جدی هم بازی کرد و خوش درخشید. او پله‌های ترقی را یکی یکی بالا آمد و در سی و ششمین جشنواره فیلم فجر برای فیلم سوءتفاهم نامزد سیمرغ بلورین بهترین نقش مکمل مرد شد.
البته در زمان نشست خبری اعلام نامزدهای همان دوره جشنواره، بردن نام جمشیدی توسط داوران، با خنده حضار رو به رو شد. همان خنده‌ها پژمان را هم مصمم‌تر کرد، او سال بعد در «جهان با من برقص» نقش آفرینی قابل قبولی داشت و در جشنواره سال پیش نیز با «دوزیست» حسابی درخشید.
پژمان جمشیدی در جشنواره ۳۹ یکی از پرکارترین بازیگران است، او در دو فیلم از مهم‌ترین آثار جشنواره یعنی «خط فرضی» و «شیشلیک» ایفا نقش کرده و آن قدر خوب عمل کرده است که منتقدان نتوانند نقدهای تندی علیه او داشته باشند؛ منتقدانی که روزی بزرگترین مخالف ورود ورزشکاران به سینما بودند.
با این حال حواشی برای پژمان جمشیدی پایان ندارد، شب گذشته و در جریان نشست خبری فیلم «خط فرضی» سوال یک خبرنگار از او بار دیگر حاشیه ساز شد. سوال خبرنگار که مجری آن را خواند به این شرح بود: "آقای جمشیدی در فوتبال که به جایی نرسیدید فکر نمی‌کنید برای دیده شدن راه‌های دیگری هم وجود دارد و دیده شدن صرفاً با بازیگری نیست؟ "
پیش از اینکه جمشیدی بخواهد پاسخی به این سوال بدهد، آزیتا حاجیان در دفاع از او گفت: "بازی درخشان ایشان را در این فیلم نادیده گرفتید؟ یعنی ایشان نیاز داره برای دیده شدن بیاد در قاب سینما؟ بچه‌ها گاهی اوقات خیلی بی‌انصاف هستید، نمی‌دانم چرا؟ "
پژمان جمشیدی گفت: "نمی‌خواهم بحث را عرفانی کنم، اگر کسی مرا نشناسد فکر می‌کند زندگی آنقدر برایم چیز مهمی است که برای دیده شدن کار مهمی بکنم، نه فوتبال را برای دیده شدن انتخاب کردم نه سینما. در این پنج سالی که در جشنواره فیلم فجر هستم تا حالا نقد شخصی از خودم ندیده بودم. سه روز پیش یکی از دوستان گفت یک صفحه‌ای برایم نقد خوبی نوشته است. این نقد برای بازی من در «شیشلیک» نوشته شده بود، به محض خواندن این نقد، پست بعدی این صفحه منتشر شد و درگذشت علی انصاریان بود. وقتی در این دنیا زندگی می‌کنیم، تمام اینها برای من بی‌ارزش است. این اتفاق سه روز پیش تلنگری به من زد و بدنم لرزید. بنابراین زندگی برایم با ارزش نیست که بخواهم برای دیده شدن فیلم بازی کنم."
پس از این اتفاق بسیاری از سینماگران همچون محمدحسین مهدویان از پژمان جمشیدی و قدرت بازیگری او حمایت کردند. حتی در اظهار نظری جالب، صادق لواسانی، فعال رسانه‌ای نوشت: "اگر علی انصاریان امسال در جشنواره فجر بود، خیلی از این‌هایی که برایش غش و ضعف می‌کنند، گریه‌اش را در می‌آوردند؛ همان کاری که سالها علنی و در خفا با پژمان جمشیدی کردند و می‌کنند."
نظر شما