به گزارش خبرنگار ایمنا، قصه زخم، انسان و درخت نمی‌شناسد. آسیب، آسیب است. زخم‌هایی وجود دارند که ذره ذره خود را بروز می‌دهند، در واقع نیازی نیست که جراحت عمیق یا شدید باشد، زخم‌ها کم کم تسخیر می‌کنند و روزی بی آنکه خبر بدهند سر باز می‌کنند. اما غم آنجاست که گاهی ما خود عامل ایجاد این زخم‌ها هستیم و غم‌انگیزتر آنکه در بسیاری از اوقات هیچ دلیل موجهی برای ایجاد این زخم‌ها نداریم.
زیبا پشنگ هنرمند مجسمه ساز در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، اظهار کرد: هر سال بر اثر اقدامات غیراصولی و عوامل متعدد فیزیولوژیکی شاهد صدمات متعددی بر درختان فضای سبز هستیم و در بسیاری از موارد به راحتی از کنار آنها عبور می‌کنیم. یکی از عوامل ایجاد تنش یا خشکیدگی درختان، پوسیدگی یا زخم‌هایی است که در تنه و طوقه آنها ایجاد می‌شود.
وی افزود: این زخم‌ها که عموماً توسط انسان ایجاد می‌شود، پیامدهای ناگوار و جبران‌ناپذیری داشته و درختان را به عنوان زیستمندان کلیدی اکوسیستم در معرض نابودی قرار داده است. این پروژه به مطالعه آماری درختان حفاظت شده منطقه وسیه در شهرستان کرج پرداخته و سوژه اصلی آن صدمات وارد شده به درختان است که با بی‌مهری و نبود مراقبت درست انسان‌ها اتفاق افتاده است. در این پروژه وضعیت بیش از هزار اصله درخت مورد مطالعه قرار گرفته و از زخم‌هایی که به طوقه، شاخه و تنه درختان این منطقه وارد شده، به وسیله سرامیک قاب گرفته شده است.
این هنرمند مجسمه ساز درباره رویداد دوسالانه مجسمه سازی، گفت: دوسالانه مجسمه سازی امسال مشکلات و سختی‌های زیادی را پشت سر گذاشت، اما با وجود شرایط دشوار برگزار شد و این موضوع جای تقدیر و تشکر دارد. پروژه محور بودن رویداد دوسالانه مجسمه سازی در این دوره نقطه قوتی بود که دائماً هنرمند را به توضیح دادن در مورد مراحل کار خود دعوت می‌کرد و تجربه نو و جالبی را به وجود آورد.
پشنگ خاطر نشان کرد: برگزاری هر نمایشگاه در کنار نقاط قوت، نقاط ضعفی نیز دارد. نقطه ضعف این دوسالانه از نظر من حضور آثاری بود که شاید جای نمایش آنها در چنین فضایی نبود. آثاری که بارها در گالری‌ها دیده شده بود و تکرار آنها در فضای دوسالانه چیزی به آن اضافه نمی‌کرد. شاید بهتر بود هنرمندان برای فضای دوسالانه کاری جدید را ارائه می‌دادند.
نظر شما