به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، با مروری بر تاریخ شهرنشینی خواهیم دید که طراحی شهرها همیشه متأثر از شیوع پاندمی‌ها تغییرات مثبت چشمگیری داشته‌اند. به عنوان مثال، سیستم‌های آب و فاضلاب، حمل و نقل عمومی و مقررات خانه‌سازی همگی وجود خود را مدیون بیماری‌هایی هستند که در طول تاریخ شیوع یافته است. به نظر می‌رسد که بیماری کووید -۱۹ بیش‌ترین اثر را از خود در زندگی شهری بر جای گذاشته و تمام جوانب را تحت تأثیر قرار داده است. به عنوان مثال خانه‌های شخصی، دفاتر اداری، پارک‌ها و فضاهای سبز، فروشگاه‌ها و وسایل حمل و نقل عمومی همگی متأثر از گسترش این ویروس خطرناک تغییرات قابل توجهی را تجربه کرده اند. تا قبل از ظهور کووید -۱۹ محققان پیش‌بینی کرده بودند که تا سال ۲۰۵۰ بیش از ۷۰ درصد مردم در شهرها سکونت پیدا کنند، اما آیا با وجود گرایش امروز مردم به روستانشینی برای در امان ماندن از ابتلا به کرونا، رشد جمعیت شهرها همچون گذشته ادامه پیدا خواهد کرد؟
مسکن‌سازی و ترویج دورکاری
گسترش ویروس کرونا باعث شده است مقامات ارشد در سراسر جهان برای سکونت دادن به بیش از یک میلیارد و ۸۰۰ میلیون فرد بی خانمان یا کسانی که از مسکن مناسب برای در امان ماندن از ویروس کرونا برخوردار نبوده‌اند، به رقابت با یکدیگر بپردازند. از سوی دیگر در اغلب شهرهای دنیا، اخراج افراد از محل کارشان ممنوع شده است اجاره‌بهای خانه‌ها افزایش نیافته و حتی بسیاری از موجران با مستأجران خود کنار آمده و پرداخت اجاره‌ها را تا بهبود وضعیت اقتصادی به تأخیر انداخته‌اند.
در بسیاری از نقاط جهان، برنامه‌ریزان فضاهای خالی و سازه‌های بدون استفاده را به پناهگاه‌هایی برای افراد بی‌خانمان تبدیل کرده‌اند و در بعضی از شهرها نظیر بمبئی هند نیز زمین‌های ورزشی به مراکزی با تجهیزات کامل برای مراقبت ویژه از افراد بیمار تبدیل شده است. معماران در بعضی از شهرها تلاش کرده‌اند با تغییراتی اساسی همه امکانات را در نزدیکی محل زندگی مردم در اختیارشان قرار دهند تا از تردد آن‌ها به مسیرهای دور جلوگیری کنند. روتردامی‌ها بازاری شبکه‌ای متشکل از ۱۶ فروشگاه مربعی با فاصله معین از یکدیگر ایجاد کرده‌اند تا مردم با حفظ فاصله اجتماعی از یکدیگر با امنیت خاطر خرید کنند.
از سوی دیگر، دورکاری به روندی عادی و محبوب در بسیاری از شهرهای جهان تبدیل شده است. کارفرمایان در بسیاری از نقاط دنیا تلاش کرده‌اند با استفاده از تکنولوژی، کارکنان خود را به کار در منزل تشویق کنند. بسیاری از مردم فضاهای مشخصی از خانه‌های خود را به دفتر کاری خود تبدیل کرده‌اند و همین امر معماران را به تأمل برای طراحی خانه‌هایی با دو کاربرد، یعنی برای سکونت و کار ترغیب کرده است.
افزایش فضاهای عمومی
پس از کاهش محدودیت‌های اعمال شده برای مهار شیوع ویروس کرونا، گرایش مردم به فضاهای عمومی بیشتر از قبل شد و این در حالی بود که رعایت فاصله اجتماعی یک اصل ضروری برای تردد در فضاهای خارج از خانه‌ها بشمار می‌رفت. البته این رویداد پیامدهای مثبت زیادی برای شهرها داشت، چرا که مقامات محلی برای گسترش فضاهای عمومی تصمیم گرفتند مبلمان شهری را نو کنند، پیاده‌روهای ناخوشایند و باریک را روحی تازه ببخشند، پارکینگ‌های بدون استفاده را به مکان‌هایی عمومی تبدیل کنند و مهم‌تر از همه اینکه خیابان‌های کاملی ایجاد کنند که تردد وسایل حمل و نقل عمومی در آن‌ها ممنوع است. در واقع، گسترش ویروس کرونا بهانه‌ای شد تا شهرها بیشتر در مالکیت مردم قرار گیرند و شهرنشینان از زندگی در محل سکونت خود بیش از پیش رضایت داشته باشند.
در شهر براگا، واقع در کشور پرتغال، بسیاری از خیابان‌ها، میادین، پیاده‌روها و پارک‌ها در اختیار صاحبان رستوران‌ها و کافه‌ها قرار گرفته است تا این افراد با حفظ فاصله اجتماعی به مشتریان خود خدمت کنند. برنامه‌ریزان بانکوک، پایتخت تایلند، در یکی از خطوط راه‌آهن شهر که به مدت چند دهه بدون استفاده باقی مانده بود پارک جدیدی احداث کردند و مردم را با رعایت قانون خود جداسازی از دیگران، به این فضای سبز جدید دعوت کرده‌اند.
بسیاری از محققان بر این باورند ممکن است تغییرات شهری متأثر از گسترش ویروس کرونا دائمی باشد چرا که پیامدهای مثبت بسیاری داشته است.
نظر شما