به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، اگرچه پاندمی کووید-۱۹ زندگی تمام انسان‌های سراسر کره خاکی را تحت تاثیر قرار داده است، اما در این میان، افرادی هستند که در مواجهه با این بحران همه‌گیر، آسیب‌پذیرتر رفتار کرده‌اند. به عنوان مثال مردم در بسیاری از نقاط دنیا کار خود را از دست داده‌اند و منبع درآمدی دیگری برای تامین مایحتاج خود ندارند. این در حالی است که بسیاری از مردم نیز به خاطر ترس از سوار شدن بر وسایل حمل و نقل عمومی و محرومیت از داشتن خودروی شخصی، امکان رفتن به محل کار خود را ندارند و بیشتر اوقات خود را بیکار در کنار سایر اعضا خانواده طی می‌کنند. در این میان کارکنان ناوگان‌های حمل و نقل عمومی نیز با رکود اقتصادی جبران‌ناپذیری مواجه شده‌اند چرا که تقاضای خدمات این وسایل به طور چشمگیری کاهش یافته است.
در گزارشی که در کلانشهر دیترویت آمریکا تهیه شد، بسیاری از مردم شاکی بودند که ساعت‌ها منتظر رسیدن اتوبوس‌ها می‌مانند تا بتوانند خود را به محل کارشان برسانند. این در حالی است که هر بار در پی شدت گرفتن مقررات اعمال شده برای مهار شیوع ویروس کرونا، این وضعیت بدتر شده و مانع از حضور بموقع افراد بسیاری در محل کار خود می‌شود. رانندگان وسایل حمل و نقل عمومی نیز که اغلب سیاه‌پوستان و بومیان آمریکای لاتین هستند، از کاهش تقاضای خدمات این وسایل بیشترین آسیب را متحمل می‌شوند چرا که اغلب منبع درآمد دیگری ندارند. به همین دلیل شهردار دیترویت تلاش می‌کند برای دوران پساکرونا، حمل و نقلی پایدار و مقرون به صرفه ایجاد کند تا از یک سو نیازهای مردم و از سوی دیگر درآمد کارکنان و رانندگان تضمین شود.
تغییر نگرش مدیران سیستم‌های حمل و نقل عمومی
آژانس‌های حمل و نقل عمومی باید در عملکرد خود دسترسی برابر شهروندان، به خصوص افراد آسیب‌پذیر و امینت آنان را در راس برنامه‌های خود قرار دهند و استراتژی‌هایی برای افزایش مقرون‌به‌صرفه بودن این وسایل بکار گیرند. از سوی دیگر روسای این آژانس‌ها باید رویکردهای سنتی خود مبنی بر استفاده از اتوبوس و قطار شهری را کنار بگذارند و با توجه به نیاز ساکنان در هر نقطه از شهر، وسایل حمل و نقل عمومی متنوعی را استفاده کنند. به عنوان مثال گزارشی که از مردم دیترویت طی پاندمی کرونا ارائه شد نشان داد که اغلب ساکنان این شهر هنگام سوار شدن بر اتوبوس‌ها، از ایمنی کافی برخوردار نیستند و این در حالی بود که برخی نیز مدعی شده بودند هزینه رفت و آمد با اتوبوس برای آن‌ها سنگین است.
پیش از این بسیاری از شهرهای جهان با چنین چالش‌هایی روبرو شده و برای رفع آن‌ها اقداماتی کرده بودند. به عنوان مثال برنامه‌ریزان کلانشهر پکن مسیرهای جدیدی برای اتوبوس‌های کم‌ظرفیت طراحی کرده‌اند و به طور مرتب بر حداقل بودن تعداد مسافرانی که از طریق این وسایل حمل و نقل جدید به مقصد می‌رسند نظارت می‌کنند. در بسیاری از شهرهای آمریکایی نظیر دیترویت نیز برنامه‌های دوچرخه اشتراکی رایگان است و به همین دلیل مردم می‌توانند در بحران‌هایی نظیر کرونا که استفاده از وسایل نقلیه عمومی خطرناک محسوب می‌شود از دوچرخه برای تردد داخل شهری بهره بگیرند.
آزمایش و ارائه راه حل‌های جدید
درست هم‌اکنون، یعنی در دوران کرونا، بی‌تفاوت بودن نسبت به مشکلات ناشی از این پاندمی برای حمل و نقل بسیار خطرناک‌تر از تلاش برای یافتن راه حل است. در واقع استارتاپ‌ها باید وارد عمل شوند و از وقوع هر گونه بحران بیشتر خودداری کنند و با اتخاذ رویکردهای جدید، باعث سازگاری بیشتری بین پاندمی امروز و مشکلات به وجود آمده برای حمل و نقل عمومی شوند. اگرچه آزمایش الگوها و خدمات جدید اغلب خطرات و چالش‌های زیادی در پی دارد، با این حال آژانس‌های حمل و نقل می‌توانند با پروژه‌های کوچک آزمایشی کار خود را آغاز کنند و در صورت موفقیت آن‌ها را گسترش دهند.
برنامه‌ریزان دیترویت با استفاده ازاین رویکرد در تلاشند راه حل‌های جدیدی را برای حمل و نقل شهری مورد آزمایش قرار دهند تا شاید مشکلات کارمندان و سایر افراد شاغل را در این زمینه به حداقل برسانند. طراحان شهر در ابتدای کار از این افراد خواستند نیازهای خود از وسایل حمل و نقل عمومی را بیان کنند و سپس با توجه به ایده‌های ارائه شده، راهکارهای جدیدی را آزمایش کردند. از مهم‌ترین اقداماتی که در این زمینه شد، اشتراک دوچرخه‌های معمولی، الکتریکی، اسکوتر و سایر وسایل حمل و نقل غیر موتوری بین مردم بود که البته بازخوردهای مثبت زیادی از سوی شهروندان دیترویتی در پی داشت.
تغییر معیارهای اساسی موفقیت
تا قبل از انتشار ویروس کرونا، عملکرد سیستم‌های حمل و نقل بر نیازهای شخصی افراد و رانندگان مقدم بود، اما پاندمی کووید-۱۹ نشان داد که این نگرش کاملا اشتباه است. به طور کلی، هدف سیستم‌های حمل و نقل عمومی، ارائه خدمات معتبر به حداکثر شهروندان است اما با برداشته شدن قرنطینه‌های کرونایی، هنجار جدیدی در این زمینه شکل گرفته است. در واقع، پاندمی کرونا نشان داد که تامین ایمنی و راحتی مردم بر استفاده بهینه از وسایل حمل و نقل عمومی مقدم است و پیامدهای اجتماعی و اقتصادی خاصی نیز در پی دارد.
ایجاد تغییر در معیارهای اساسی موفقیت به راحتی امکان‌پذیر نیست و می‌تواند منجر به شکل گرفتن چالش‌هایی درتغییر فرهنگ، قدرت ریسک، اتخاذ معیارهای جدید موفقیت شود. این تغییرات به مرور زمان می‌تواند بهبود چشمگیر پویایی شهری، به خصوص برای جوامع محروم را در پی داشته باشد و مشکل تردد اغلب شهروندان بدون خودرو را حل کند.
نظر شما