الهام غضنفری در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، در خصوص ابتلای خود به بیماری کرونا، اظهار کرد: در ابتدا بثورات جلدی بر روی پوست، مخصوصاً دست‌ها ظاهر شد که تصور می‌کردم حساسیت به ماده ضدعفونی کننده است اما با تعویض مواد شوینده، رعایت کامل نکات بهداشتی و عدم شست‌وشوی دست با مواد الکلی نه تنها علائم بهبود نیافتند بلکه روزبه‌روز شدیدتر نیز شدند و از روز دوم با وجود طبیعی بودن درجه حرارت بدن و نبود تب احساس گرمای شدید، گرگرفتگی، ضعف و بی حالی نیز به علائم فوق اضافه شدند همچنین درد پا که آن را به‌علت شیفت‌های فشرده خود می‌دانستم.
وی افزود: از روز سوم سرگیجه و علائم سرماخوردگی از جمله گلودرد، آبریزش بینی، سرفه و تب نیز اضافه شدند که پس از مراجعه به اورژانس بیمارستان و تکمیل آزمایش‌های اولیه و بررسی میزان اکسیژن اشباع در خون، نتایج حاکی از آن بود که علت علائم کووید ۱۹ نبوده است و به احتمال زیاد سرماخوردگی معمولی است اما در درون خود احساس می‌کردم که علائم شبیه سرماخوردگی‌های پیشین نیست به همین علت به‌جز شیفت‌های موظف بیمارستان، در طبقه‌ای مجزا در خانه، خود را قرنطینه کردم.
این کارشناس پرستاری در بخش بیماران کرونایی، تصریح کرد: در شیفت شب همان روز به علت سرفه‌های شدید سی‌تی اسکن ریه انجام دادم که نتیجه آن حاکی از سلامت کامل ریه‌هایم بود به همین علت احتمال کووید ۱۹ بار دیگر نیز رد شد و پس از شروع مصرف آزیترومایسین، سفتریاکسون و استامینوفن که توسط پزشک تجویز شده بودند، علائم کاهش یافت و روز چهارم حال بهتری داشتم اما در روز پنجم با حالت تهوع، سردرد و سرگیجه بسیار شدید از خواب بیدار شدم و پس از گذراندن نیمی از شیفت بیمارستان به علت علائم شدید و آزاردهنده تست PCR انجام شد و جواب تست مثبت بود پس از آن فقدان حس بویایی و چشایی نیز به علائم فوق اضافه شد و علائم مرتب کم و زیاد می‌شد.
لزوم رعایت درست دستورات قرنطینه
این کارشناس پرستاری تصریح کرد: بدیهی است که روش درمان برای افراد مختلف متفاوت است اما همه درمان‌ها باید زیر نظر پزشک باشد، به طور کلی کنترل تب روزانه، استراحت کافی، مصرف مایعات فراوان، قرص جوشان، ویتامین C و شربت ضد سرفه در کنار داروهای تجویزی پزشک بسیار کمک کننده هستند همچنین توصیه می‌شود اگر بیمار درگیر، بیماری‌های زمینه‌ای از جمله دیابت و مشکلات کلیوی ندارد آب‌میوه زیاد مصرف کند.
وی در خصوص قرنطینه در منزل، اظهار کرد: اگر طبقه جداگانه‌ای برای بیمار وجود ندارد تا در طول مدت قرنطینه آنجا بماند، می‌توان با کشیدن کاور و ایجاد فاصله در یک قسمت از منزل، خود را قرنطینه کرد، همچنین بیمار و اعضای خانواده حتماً باید ماسک داشته باشند و تنها یک نفر از اعضای خانواده که ایمنی بدنی قوی‌تری نسبت به سایرین دارد با رعایت اصول بهداشتی مانند ماسک و دستکش با بیمار در تماس باشد و انجام کارهای او را به عهده بگیرد.
غضنفری ادامه داد: لزومی بر جدا بودن حمام و سرویس بهداشتی برای بیمار و سایر اعضا خانواده نیست، کافی است بیمار با استفاده از تجهیزات ایمنی از محیط استفاده کرده و پس از آن سطوح مورد استفاده از جمله شیر آب، دستگیره درب، پریز و … را با آب وایتکس یا هر محلول ضدعفونی کننده دیگر ضدعفونی کند و ترجیحاً سایر اعضای خانواده بلافاصله از آن محیط استفاده نکنند، همچنین قاشق، بشقاب، لیوان و سایر وسایل بیمار کاملاً به‌طور مجزا نگهداری و با وایتکس شسته شود.
لزوم توجه و کاهش سطح استرس افراد مبتلا به کرونا
وی در خصوص آسیب‌های روحی بیماران مبتلا به کووید ۱۹، اظهار کرد: از آن جایی که آمار مرگ این بیماری بالاست و افراد بسیاری بدون علائم شدید به‌صورت ناگهانی وارد فاز حاد بیماری شده و متأسفانه در بسیاری موارد شاهد مرگ آنان هستیم چه خود افراد مبتلا و چه خانواده آن‌ها دچار درگیری ذهنی بالایی می‌شوند که نکند چنین اتفاقی برای ما یا خانواده ما اتفاق بیفتد، حتی بیماری که در خانه قرنطینه است، استرس آن را دارد که نکند اعضای خانواده دچار علائم مشابه بشوند و من عامل ابتلای شخص دیگری به این بیماری باشم.
این پرستار بخش درمان بیماران کرونا با تاکید بر لزوم برقراری ارتباط صمیمانه با بیمار در طول مدت بیماری، ادامه داد: در زمان کسالت، عیادت سایرین از بیمار و احوالپرسی عامیانه، خود باعث تقویت روحیه و آرامش بیمار می‌شود اما بیماران درگیر این بیماری نه تنها از این فاکتور محروم شده‌اند حتی دیگران نیز از آنان دوری می‌کنند و به همین علت تماس گرفتن و یا ارسال پیام برای بیمار و برقراری ارتباط تصویری مجازی می‌تواند بسیار کمک کننده باشد.
وی خاطرنشان کرد: جدا بودن از زندگی روزمره، عدم امکان انجام بسیاری از فعالیت‌های پیشین، از دست دادن استقلال در بسیاری از فعالیت‌ها و ماندن طولانی مدت در یک چهار دیواری در کنار روحیه گرفته بیمار، بسیار آزاردهنده است و همچنین استرس بیماری، درگیری‌های ذهنی فرد در رابطه با مشکلات جسمی خود مانند اینکه آیا درگیری ریه سبب اختلال در زندگی آینده می‌شود یا خیر؟ آیا کاملاً بهبودی حاصل می‌شود؟ فرد بیمار چه زمانی به زندگی عادی خود برمی‌گردد؟ و سوالات اینچنینی خود نیز مزید بر دلایل فوق هستند.
کرونا اضطراب و ناامیدی پرستاران را افزایش داده است
غضنفری در مورد پرستارانی که از ابتدای پاندمی بیماری در مراکز سانتر درگیر بوده‌اند، گفت: استرس و کمبود تجهیزات مانند ماسک، شیلد و گان در کنار نگرانی ابتلاء اعضای خانواده کادر درمان بر فشار زیاد کاری آنان افزوده است و موج شدیدی از اضطراب و ناامیدی را در پرستاران رقم زده در صورتی که بالاترین حق کرونا در فیش حقوقی برای سه ماه یک پرستار مشغول در سانتر کرونا تنها چهارصد هزار تومان بوده است.
وی در خصوص هزینه درمان خود افزود: با کمترین درمان، بدون بستری در بیمارستان و نیاز به اکسیژن درمانی در این مدت بیش از یک میلیون تومان برای درمان هزینه کرده‌ام در صورتی که تنها ۹ روز از ۱۴ روز استعلاجی من تأئید شده است و در مدتی که درگیر کرونا بودم کمتر از نصف حقوقم را دریافت کردم و همچنان با گذشت دو ماه از بیمه هیچ حق استعلاجی دریافت نکرده‌ام در صورتی که تست PCR برای کارمندان دیگر دستگاه‌ها به‌صورت رایگان انجام شد و بدون کسری حقوق دو هفته کامل استعلاجی داشته‌اند.
نظر شما