علی رستمیان در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا درباره ارتباط خود با محمدرضا شجریان، گفت: در سال ۱۳۶۱ پس از درگذشت استاد تاج با ایشان در محفل خصوصی آشنا شدم و قطعه آوازی را در بیات اصفهان در حضور ایشان خواندم. پس از آن استاد شجریان از من سوال کردند که آواز را نزد چه کسی آموخته‌ای و من هم که آواز را از استاد محمود کریمی فراگرفته بودم ایشان را در جریان گذاشتم. ایشان بعد از شنیدن حرف من گفتند که شیوه طاهرزاده را در آواز تدریس می‌کنند و این شیوه برای من می‌تواند بهتر باشد و از آن به بعد درست در اردیبهشت ماه سال ۱۳۶۲ به مدت پنج سال نزد استاد، شیوه طاهرزاده و هم چنین مرکب خوانی را در آواز فراگرفتم.
رستمیان در ادامه اظهار کرد: در کنسرت چهلستون میزبان شجریان بودیم، همچنین سال ۱۳۷۰ و در مدتی که برای تحصیل فرزندان خود در هنرستان موسیقی به اتفاق خانواده عازم تهران شدیم باعث شد تا بیشتر از محضر استاد شجریان بهره ببرم و رابطه ما عمیق‌تر شود.
وی افزود: نکته قابل توجه درباره استاد شجریان این بود که وقتی به کلاس ایشان می‌رفتیم همواره تاکید داشتند که "از سال ۵۹ به بعد خودم را در آواز پیدا کردم و خواننده شدم و حاضرم سیصد اثری که در برنامه گل‌های رادیو داشته‌ام پاک شود." بنده سوال کردم که علت آن چیست و شجریان پاسخ داد "به دلیل اینکه من دوره طاهرزاده را نزد استاد برومند آموخته‌ام و یکی از بهترین شیوه‌ها برای کسی که صدایی خوب داشته باشد و قصد خواننده شدن دارد همین شیوه است. پس از این آموزش‌ها بود که من خود را در آواز پیدا کردم." در واقع ردیف طاهرزاده همان مکتب اصفهان است و همین موضوع من را به خود جذب کرد برای من جالب بود تا این سبک را نزد استاد شجریان یاد بگیرم.
وی در ادامه با اشاره به آوازی که اخیراً در سوگ استاد شجریان منتشر کرده است؛ توضیح داد: وظیفه هر شاگردی است که یاد استاد خود را زنده نگهه دارد و من هم با انتخاب این شعر از خیام و نوازندگی سنتور پسرم محمدرضا رستمیان یادی از استاد کردیم. امیدوارم که بواسطه استاد شجریان هنرمندان دیگر هم بتوانند کاری انجام دهند.
نظر شما