به گزارش خبرنگار ایمنا، صبح روز ۱۱ سپتامبر سال ۲۰۰۱، یک روز عادی مثل سایر روزها به نظر می‌رسید. ساعت ۶ صبح، محمد عطا و عبدالعزیز العمری، دو عضو عربستانی القاعده با پرواز شماره ۵۹۳۰ از فرودگاه پورتلند به فرودگان لوگان بوستون سفر کردند که در اینجا به روایت سرانجام این پرواز پرداخته‌ایم.
۶:۵۲- عطا و العمری به بوستون رسیده‌اند و قصد انجام یک حمله تروریستی را دارند. مروان الشهنی از فرودگاه دیگری با آنها تماس گرفته و اطلاعات حمله احتمالی را به آنها می‌دهد.
۷:۳۵- عطا و العمری وارد پرواز شماره ۱۱ می‌شوند و بقیه افراد گروه آنها نیز وارد فرودگاه می‌شوند.
۷:۵۹- پرواز شماره ۱۱ پس از ۱۴ دقیقه تأخیر، فرودگاه لوگان بوستون را ترک می‌کند و قرار است به لس‌آنجلس برود.
۸:۱۴- مناسبات عادی پرواز شماره ۱۱ بین خلبان و برج مراقبت بوستن انجام می‌شوند. ولید و ویل الشهری، از صندلی‌های ۲A و ۲B بلند شده و با چاقو به دو نفر از مسافران حمله کرده و عملیات دزدیدن هواپیما آغاز را آغاز می‌کنند. عطا از صندلی ۸D بلند شده و به سمت کابین خلبان می‌رود و تنها چند دقیقه بعد کنترل هواپیما را به دست می‌گیرد. در طرف دیگر، پرواز شماره ۱۷۵ با محفظه بنزین پر، ۵۶ مسافر و ۹ خدمه را حمل می‌کند و از فرودگاه بوستون خارج می‌شود؛ این هواپیما نیز به سمت لس‌آنجلس است. ۵ هواپیما ربا در هواپیما هستند که یکی از آنها دقایقی پیش از بلند شدن با محمد عطا در ارتباط بوده است.
۸:۱۹: بتی اونگ، یکی از مسافران هواپیمای شماره ۱۱ با شرکت هواپیمایی آمریکا تماس می‌گیرد و می‌گوید که دو نفر در قسمت بیزینس کلاس چاقو خورده‌اند. شرکت هواپیمایی از عدم پاسخ خلبان در می‌یاید که هواپیما ربوده شده است.
۸:۲۴- هواپیمای ۱۱ از رادارهای حذف شده، اما با رادارهای اولیه هنوز هم قابل رهگیری است. محمد عطا به اشتباه دکمه پخش صدای خود از رادیو را به جای هواپیما می‌زند و می‌گوید که "ما این هواپیما را گرفتیم، فقط آرام باشید؛ قول می‌دهم سالم می‌مانید، فقط هیچ کس نباید تکان بخورد. اگر تلاش به حرکت کنید، برای خودتان و هواپیما مشکل ساز می‌شوید؛ پس آرام باشید. "
۸:۲۶- پرواز شماره ۱۱ با صد درجه تغییر در حرکت، به سمت رودخانه هادسون نیویورک حرکت می‌کند.
۸:۳۴- دن بوئنو از برج مراقبت فرودگاه بوستون، دزدیده شدن هواپیمای شماره ۱۱ را به گارد امنیت هوایی اطلاع می‌دهد. قرار می‌شود که با تماس به دزدها، تقاضای آنها مشخص شود.
۸:۳۷- افت ارتفاع شدید هواپیمای شماره ۱۱ به ۳۲۰۰ فوت بر دقیقه می‌رسد؛ این افت ارتفاع از ۲۹۰۰۰ پایی آغاز شده بود و تا زمان برخورد به برج شمالی ادامه داشت.
۸:۴۲- هواپیمای شماره ۹۳، از سن‌نفرانسیسکو پس از ۴۰ دقیقه تأخیر پرواز می‌کند؛ در این هواپیما ۴ هواپیما ربا وجود دارد و تقریباً در نزدیکی برج تجارت جهانی پرواز خواهد کرد.
۸:۴۳- در حالی که ارتفاع هواپیمای شماره ۱۱ به ۱۰ هزار فوت رسیده است، آخرین تغییر جهت را می‌دهد و حالا به قصد برج‌های تجارت جهانی برخورد می‌کند.
۸:۴۴- یکی از مسافران هواپیمای شماره ۱۱، امی سوینی، با مرکز هوایی تماس می‌گیرد و می‌گوید که "اتفاقات خوبی نمی‌افتند؛ ما به شدت در حال کم کردن ارتفاع هستیم؛ همه ترسیده‌اند." وقتی از او می‌خواهند چیزهایی که می‌بیند را توصیف کند، می‌گوید که ارتفاع پرواز ما خیلی پایین است، خیلی خیلی پایین. ما نزدیک به زمین پرواز می‌کنیم.
۸:۴۶- هواپیمای شماره ۱۷۵، دزدیده می‌شود و در همین لحظه هواپیمای ۱۱ با سرعت ۷۹۰ کیلومتر بر ساعت، به وجه شمالی ساختمان تجارت جهانی، جایی بین طبقه ۹۳ تا ۹۹ برخورد کرده و شروع به اشتعال می‌کند. مردم در حال فرار هستند، اما افراد طبقات بالایی هیچ کاری نمی‌توانند بکنند.
۸:۴۷- بوستون به نیویورک اطلاع می‌دهد که هواپیمای شماره ۱۱ را گم کرده‌اند و فرودگاه کندی به بوستون اطلاعات برخورد هواپیما به ساختمان تجارت جهانی را می‌دهد.
۸:۴۸ تا ۱۰:۲۸- بین ۱۰۰ تا ۲۰۰ نفر به دلیل آتش گرفتن، خفگی با دود یا پریدن از برج جان خود را از دست داده‌اند و یک نفر در خیابان با برخورد به یک سقوط کننده از برج تلف شده است.
۸:۴۹- اولین رسانه‌هایی که این موضوع را اطلاع می‌دهند، آسوشیتدپرس و سی ان ان هستند. خبرنگار سی ان ان با بیان فاجعه برج‌های دوقلو، می‌گوید که "شما به تصویری زنده نگاه می‌کنید. این برج تجارت جهانی است و ما اطلاعات تأیید نشده‌ای مبنی بر برخورد یک هواپیما با آن داریم. سی ان ان به دنبال یافتن حقیقت است. یک بار دیگر تاکید می‌کنم، این تصویر برج تجارت جهانی است. "
۸:۵۰- هواپیمای شماره ۷۷ دزدیده می‌شود.
۸:۵۵- رئیس جمهور وقت آمریکا، جرج دابلیو بوش مشغول بازدید از مدرسه‌ای در ایالات فلوریدا است. اخبار اولیه به وی می‌رسد و با کاخ سفید تماس می‌گیرد و اطلاعات را از کاندولیزا رایس می‌گیرد.
۸:۵۶- ده دقیقه پس از برخورد هواپیمای شماره ۱۱، هواپیمای ۷۷ از رادارهای خارج می‌شود و ۳۶ دقیقه بدون ردیابی به سمت غرب پرواز کرده و حالا در مسیر واشنگتون است.
۹:۰۲- پرواز شماره ۱۷۵، با سرعت ۹۵۰ کیلومتر بر ساعت، به ضلع جنوبی ساختمان تجارت جهانی برخورد می‌کند. جایی بین طبقات ۷۷ تا ۸۵؛ همه ۶۵ ساکن هواپیما به همراه هزاران ساکن ساختمان جان خود را از دست می‌دهند. بسیاری از افرادی که پس از برخورد قبلی در مکان حاضر بودند، این اتفاق را به صورت زنده تماشا می‌کنند.
۹:۰۵: رئیس جمهور بوش در حال خواندن داستان برای کودکان مدرسه‌ای است که به وی اطلاع می‌دهند دومین هواپیما با ساختمان تجارت جهانی برخورد کرده است؛ آمریکا تحت حمله است، اما رئیس جمهور ترجیح می‌دهد به داستان خواندنش ادامه دهد!
۹:۱۷- رسانه‌ها از اسامه بن لادن، رهبر القاعده به عنوان مضنون احتمالی این اتفاق نام می‌برند.
۹:۲۱- تمامی راه‌ها به منهتن نیویورک بسته می‌شود.
۹:۲۸- هواپیمای شماره ۹۳ نیز دزدیده می‌شود. کابین به دست هواپیما رباها می‌افتد و آنها به سمت کلیولند حرکت می‌کنند.
۹:۲۹- رئیس جمهور بوش در مقابل معلمان و دانش آموزان مدرسه ابتدایی اولین سخنرانی خود را انجام می‌دهد در حالی که از بازگشت به واشنگتون سخن می‌گوید ادامه می‌دهد که "امروز یک تراژدی ملی رخ داده است. دو هواپیما به ساختمان تجارت جهانی برخورد کرده‌اند؛ حرکتی که به نظر تروریستی می‌آید. " و سپس از همه می‌خواهد که به احترام کشته شدگان، یک دقیقه سکوت کنند. هیچکس در اطراف رئیس جمهور نمی‌داند که هواپیمای ۹۳ هم دزدیده شده است.
۹:۳۳- شخصی از فرودگاه ریگان با کاخ سفید تماس گرفته و می‌گوید که هواپیمای ۷۷ به سمت آنها پرواز می‌کند.
۹:۳۷- هواپیمای شماره ۷۷ به قسمت شرقی پنتاگون برخورد می‌کند. سرعت این هواپیما ۸۵۳ کیلومتر بر ساعت است و به سرعت آتش می‌گیرد. قسمتی از پنتاگون که هواپیما با آن برخورد می‌کند، به تازگی مرمت شده و خالی از سکنه است. ۶۴ شخص داخل هواپیما به همراه ۱۲۵ کارمند پنتاگون جان خود را از دست می‌دهند.
۹:۴۵- فاجعه ادامه دارد؛ تمامی پروازهای آمریکا لغو می‌شود و از پروازهای دیگر هم تقاضای فرود سریع می‌شود. همه هواپیماهایی که به سمت آمریکا در پرواز است، به کانادا یا مکزیک راهنمایی می‌شود.
۹:۵۷- شورش مسافران در هواپیمای شماره ۹۳، آغاز می‌شود.
۹:۵۹- ساختمان جنوبی برج تجارت جهانی تخریب شده است. ۵۶ دقیقه پس از برخورد هواپیمای ۱۷۵، فونداسیون این ساختمان دچار مشکل شده و در مقابل همگان می‌ریزد و ابری خاکستری در هوا تشکیل می‌شود.
۱۰:۰۳- هواپیمای ۹۳ به دلیل دعوا در کابین خلبان سقوط می‌کند. این هواپیما با سرعت ۹۲۶ کیلومتر در پیتزبورو ایالت پنسیلوانیا سقوط می‌کند. مسافران که اخبار پنتاگون و برج‌های تجارت جهانی را شنیده‌اند، برای نجات خود تلاش می‌کنند اما موفق نمی‌شوند.
۱۰:۱۰- قسمتی از ضلع غربی پنتاگون تخریب می‌شود.
۱۰:۲۸- ساختمان شمالی نیز تخریب می‌شود. آتش سوزی در پنتاگون ادامه دارد.
۱۱:۵۳- آمریکا از دست دادن هواپیماها و اتفاقات به وجود آمده را رسماً تأیید می‌کند.
۱۲:۰۴- فرودگاه لس‌آنجلس و سن فرانسیسکو تعطیل می‌شود.
۱۳:۰۴- رئیس جمهور بوش، ارتش آمریکا را در حال اضطرار در سراسر نقاط جهان قرار می‌دهد. وی اظهار می‌کند که به آزادی حمله شده و آزادی از خود دفاع خواهد کرد و تمامی عوامل این اتفاق را تهدید می‌کند.
۱۴:۳۹- شهردار نیویورک در مورد تعداد قربانیان حوادث اخیر می‌گوید که تعداد کشته شدگان بسیار بیشتر از چیزی است که کسی بتواند حدس بزند.
۱۷:۲۰:۳۳- ساختمان تجارت جهانی حالا کاملاً نابود شده است.
۱۸:۵۴- بوش به کاخ سفید برمی گردد.
۱۹:۰۰- عملیات نجات افراد نجات یافته ادامه دارد. آتش نشانی و آمبولانس‌ها به شدت مشغول تلاش هستند.
۲۰:۳۰- بیانیه رسمی جرج بوش خوانده می‌شود که در بخشی از آن می‌گوید "امروز به چندین نفر از شهروندان آمریکا، طریقه زندگی ما در این کشور و آزادی ما حمله شد؛ این حمله در پی چندین اقدام تروریستی بود. تروریست‌ها به بزرگترین ساختمان‌های ما حمله کردند اما نمی‌توانند به آمریکا حمله کنند. این حمله به آهن‌ها آسیب رساند، اما نمی‌تواند آمریکا را تضعیف کند. از همین حالا به دنبال بانیان این اقدام خواهیم بود. ما هیچ تفاوتی بین کسانی که این کار را انجام دادند با کسانی که از آنها حمایت کردند نمی‌بینیم. این اتفاق، پیرل هاربر قرن ۲۱ بود؛ فکر می‌کنم که اسامه بن لادن این کار را انجام داده است. "
در طی تمامی این اتفاقات ۲۹۷۴ تن در حمله‌های ۱۱ سپتامبر جان خود را از دست دادند.
هواپیماربایان در مجموع ۱۹ نفر بودند، که شامل ۵ نفر در پرواز شماره ۱۱ آمریکن ایرلاینز، ۵ نفر در پرواز شماره ۱۷۵ یونایتد ایرلاینز، ۵ نفر در پرواز شماره ۷۷ آمریکن ایرلاینز و ۴ نفر در پرواز شماره ۹۳ یونایتد ایرلاینز می‌شدند. محمد محمد الأمیر عوض السید عطا معروف به «محمد عطا» یکی از پنج رباینده پرواز شماره ۱۱ آمریکن ایرلاینز بود که پس از ربودن هواپیما به عنوان خلبان کنترل هواپیما را به دست گرفته و آن را به برج شمالی کوبید. تنها تبعه مصری حاضر در حملات محمد عطا بود. ملیت هواپیماربایان را ۱۵ تبعه عربستان سعودی، ۲ تبعه امارات متحده عربی، یک تبعه مصر و یک تبعه لبنان تشکیل می‌داد. تیم عملیاتی حادثه ۱۱ سپتامبر تماماً عرب و عضو سازمان القاعده بودند.
ایران از نخستین کشورهایی بود که پس از این حادثه پیام همدردی با مردم آمریکا ارسال کرد و عده‌ای از مردم نیز با حضور در محل سفارت سوئیس در تهران که حافظ منافع آمریکا در کشور است، با روشن کردن شمع با مردم آمریکا ابراز همدردی کردند.
در پیام رئیس‌جمهور وقت ایران در روز یازده سپتامبر ۲۰۰۱ آمده‌بود: "به نام ملت و دولت جمهوری اسلامی ایران، اقدام تروریستی هواپیماربایی و حمله به مراکز عمومی در شهرهای آمریکا را که شمار زیادی از مردم بی‌دفاع را به کام مرگ کشید محکوم می‌کنم و تأسف عمیق و همدردی خود را با ملت آمریکا به‌ویژه آسیب‌دیدگان و خانواده قربانیان حادثه اعلام می‌دارم. تروریسم محکوم است و جامعه جهانی باید ریشه‌ها و ابعاد آن را بشناسد و برای خشکاندن آن گام‌های اساسی بردارد. اراده اصولی دولت جمهوری اسلامی ایران قطعاً در این مسیر قرار دارد و برای تحقق این باور اسلامی و انسانی از هیچ اقدامی دریغ نخواهد داشت. "
وزارت خارجه آمریکا در تاریخ ۱۱ سپتامبر ۲۰۱۱ با انتشار بیانیه‌ای در دهمین سالگرد حملات ۱۱ سپتامبر از همدردی مردم ایران در سال ۲۰۰۱ تشکر کرد.
این تنها روایتی کوتاه از یک روز هولناک در آمریکا بود که جهان را تکان داد؛ حادثه‌ای که ایالات متحده به بهانه آن دست به اشغال کشورهای نفت خیز سراسر دنیا زد.
به دنبال همین اتفاقات بود که در سال ۲۰۰۹، ۷۵ نفر از اساتید دانشگاه‌های مختلف آمریکا با اشاره به شواهدی که در تحقیقات خود جمع‌آوری کرده بودند، اعلام کردند حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ به نیویورک و واشنگتن، توطئه کاخ سفید برای توجیه اشغال دیگر کشورهای نفت‌خیز بوده است.
به اعتقاد آنها حملات به نیویورک و واشنگتن "اقدامی داخلی" بود که برای توجیه حمله و اشغال کشورهای نفت‌خیز انجام شد.
بر این تردیدها پانصد محقق آمریکایی از دانشگاه‌های استنفورد و پرینستن در نشست خود در شیکاگو نیز صحه گذاشتند.
به اعتقاد آنها برج‌های دوقلو را خود آمریکا منفجر کرد. این اساتید دانشگاهای آمریکا معتقدند تعدادی از نو محافظه‌کاران آمریکا در گروهی با نام پروژه قرن جدید آمریکا، که قرار بوو سیطره این کشور را بر جهان تضمین کند، حملات به مرکز تجارت جهانی و پنتاگون را به عنوان بهانه‌ای برای حمله به افغانستان، عراق و بعدها ایران مطرح کردند.
نظر شما