بهنام یوسفیان در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا با بیان اینکه انبه میوه‌ای با طبع گرم و خشک و نارس آن سرد و خشک است، اظهار کرد: به خاطر وجود تانن در پوست این میوه می‌توان از آن برای معالجه اسهال استفاده کرد.
وی ادامه داد: انبه مقوی جسم، روح و دستگاه گوارش است، کلیه و مثانه را تقویت می‌کند، بوی بد دهان را از بین می‌برد و برای تقویت معده مفید است.
این مشاور طب سنتی با توضیح اینکه افرادی که مزاج گرم دارند، نباید در خوردن این میوه افراط کنند، تصریح کرد: افراد سوداوی و بلغمی کمتر انبه بخورند، چرا که این میوه تولید بلغم و سودا می‌کند. میوه تازه و ترش انبه اشتها آور بوده و برای بلغمی‌ها و سودایی‌ها مضر است.
وی با اشاره به اینکه گوشت میوه انبه جریان خون را بهبود می‌بخشد و گَرد برگ‌های سوخته انبه ضد خونریزی است، افزود: برای کاهش تب و سرماخوردگی می‌توان از کمپرس و پاشوره برگ درخت انبه استفاده کرد.
یوسفیان خاطرنشان کرد: برای درمان دردهای رماتیسمی می‌توان از دم کرده ریشه انبه به صورت محلول در آب وان یا ضماد بهره گرفت، همچنین مغز هسته این میوه برای درمان سرماخوردگی، سرفه‌های سخت، بواسیر خونی و قطع خونریزی رحم (خارج از موقع قاعدگی) مفید است.
وی گفت: روغن انبه برای رشد، سیاهی مو و ریزش مو مفید است و رنگ چهره را روشن‌تر می‌کند. انبه چاق کننده است، عطش را کاهش می‌دهد و برای درمان انواع سر درد مفید است.
این مشاور طب سنتی با تاکید بر اینکه افراط در خوردن انبه مشکلاتی مانند سوء هاضمه و فاسد شدن خون را همراه دارد، افزود: کودکان در صورت افراط در خوردن انبه به امراض پوستی دچار می‌شوند.
وی گفت: پوست انبه قابض است و شست‌وشو با پوست ان خارش را تسکین می‌دهد. میوه نارس انبه برای بیماری‌های خونی مفید است، اما تمام موارد ذکر شده باید زیر نظر متخصص طب سنتی استفاده شود.
نظر شما