به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، شیوع آنفلوآنزای فصلی هر سال باعث مرگ صدها انسان در سراسر دنیا می‌شود. به عنوان مثال همه گیری آنفلوآنزای اسپانیایی در سال ۱۹۱۸ جان میلیون‌ها نفر را گرفت. به منظور کاهش شیوع بیماری لازم است محققان شیوه‌های کنترل انتقال بیماری از فردی به فرد دیگر را بررسی کنند. متخصصان باور دارند که قطرات تنفسی ناشی از نفس کشیدن، صحبت کردن، سرفه یا عطسه فرد مبتلا تنها راه انتقال بیماری از طریق ذرات معلق در هواست.
محققان با انجام مطالعات جدید به این نتیجه رسیدند که گرد و غبار، الیاف و دیگر ذرات میکروسکوپی موجود در هوا می‌توانند باعث انتقال ویروس آنفلوآنزا شوند. در این صورت کنترل بیماری و جلوگیری از شیوع آن بسیار دشوارتر می‌شود. همچنین ممکن است افراد با لمس کردن اشیای آلوده مانند دستگیره در، اسباب‌بازی‌ها، حوله و پارچه‌های استفاده شده به ویروس‌ها آلوده شوند. محققان به این وسایل "فومیت" (fomites) می‌گویند؛ فومیت یک شیء بی جان است که قادر به انتقال عامل بیماری از یک فرد به فرد دیگر است. نتایج آزمایشات نشان می‌دهد که ویروس آنفلوآنزا روی دستمال کاغذی و بدن خوکچه‌های هندی زنده می‌ماند؛ بنابراین این ویروس می‌تواند همراه با ذرات گرد و غبار در هوا پخش شده و باعث بیمار کردن افراد شود.
گروهی از محققان به منظور بررسی اثر ویروس‌های موجود در ذرات معلق خارج شده از بدن حیوانات، آزمایشات جدیدی انجام دادند. آن‌ها ابتدا از وسیله‌ای به نام "شمارنده آئرودینامیکی ذرات" (aerodynamic particle sizer) برای نمونه‌گیری هوای بلند شده از قفس خوکچه‌های هندی استفاده کردند. نتایج این آزمایش نشان داد که در هر ثانیه تقریباً هزار ذره معلق در هوا از قفس این حیوانات وارد هوا شده که اندازه‌ای بین ۰.۳ تا ۲۰ میکرومتر داشتند. حیوانات بیهوش سالم در هر ثانیه ۰.۱۰ تا ۰.۱۸ ذره وارد هوا می‌کردند، در حالی که حیوانات بیهوش مبتلا به آنفلوآنزا در هر ثانیه ۰.۵ ذره در هوا منتشر می‌کردند. این موضوع نشان می‌دهد زمانی که حیوانات فعال هستند، گرد و غبار بیش از قطرات تنفسی باعث انتقال ذرات در هوا می‌شود.
محققان به منظور بررسی این موضوع که آیا این ذرات وارد شده در هوا به ویروس آلوده هستند یا خیر، خوکچه‌های هندی را به ویروس آنفلوآنزا آلوده کردند و دو روز بعد از قسمت‌هایی مانند پوست، گوش، پنجه‌های حیوانات و قفس آن‌ها نمونه برداری کرده و متوجه شدند که به ویروس آلوده هستند. سپس محققان با استفاده از یک قلم مو محلولی از ذرات ویروس آنفلوآنزا را به بدن خوکچه‌های هندی زدند تا متوجه شوند آیا فومیت‌های معلق در هوا و برخاسته از بدن یک حیوان می‌تواند حیوانات دیگر را آلوده کند؛ البته این حیوانات پیش از این به نوعی از آنفلوآنزا آلوده بودند. بنابراین بدن آن‌ها در برابر عفونت مجدد ایمن بود؛ این موضوع بدان معنی است که قطرات تنفس آن‌ها حاوی ویروس نبود.
زمانی که محققان قفس این حیوانات را در کنار قفس دیگر خوکچه‌های هندی که مستعد ابتلا به ویروس بودند، قرار دادند متوجه شدند که سه مورد از ۱۲ حیوان به آنفلوآنزا مبتلا شدند. بنابراین پژوهشگران به این نتیجه رسیدند که ذرات معلق در هوا که منبع آن‌ها قطرات تنفسی نیست می‌توانند ویروس را به میزبان جدید مستعد بیماری منتقل کند. محققان در آزمایش نهایی خود به منظور بررسی اینکه آیا گرد و غبار حاصل از یک منبع بی جان مانند یک دستمال کاغذی آلوده می‌تواند حاوی ویروس زنده باشد یا خیر، محلولی از ویروس را روی دستمال‌ها ریختند و اجازه دادند به مدت ۳۰ تا ۴۵ دقیقه خشک شود. در نهایت مشخص شد که این دستمال‌های کاغذی در هر ثانیه تقریباً ۹۰۰ ذره وارد هوا می‌کنند. نتایج نشان می‌دهد این ذرات کوچک معلق در هوا حاوی ویروس بودند.
به گفته محققان، ویروس آنفلوآنزای خشک شده در محیط زیست روی موادی مانند دستمال کاغذی و بدن حیوانات زندهباقی می‌ماند، ممکن است وارد ذرات گرد و غبار معلق در هوا شود و دیگران را آلوده کند. البته به منظور تأیید نتایج به دست آمده، لازم است روی دیگر حیوانات و انسان‌ها مطالعات بیشتری بشود. در صورتی که نتایج مورد تأیید قرار گرفت، محققان می‌توانند این آزمایش را روی ویروس‌های تنفسی دیگر مانند ویروس کووید -۱۹ اعمال کنند. نتایج یک مطالعه که در بیمارستانی در چین انجام شد نشان می‌دهد اتاق‌هایی که کادر درمان در آنجا تجهیزات محافظ شخصی خود را در می‌آوردند حاوی بیشترین میزان RNA ویروس کروناست. بنابراین محققان اعلام کردند که درآوردن لباس‌های آلوده به ویروس کرونا ممکن است باعث شود این ویروس در هوا پخش شود.
نتایج این مطالعه در مجله Nature Communications منتشر شده است.
نظر شما