۱۱ مرداد ۱۳۹۹ - ۱۲:۰۳
دلنوشته‌ای برای خانه هنرمندان

"خانه هنرمندان گرچه خانه‌ وزینی نبود اما خانه‌ کوچک ما بود…دلمان خوش بود که نام رنجور ما را داشت..."

به گزارش خبرنگار ایمنا، سند خانه هنرمندان اصفهان که از سال ۱۳۷۳ تحت نظر حوزه هنری تبدیل به پاتوقی برای هنرمندان و هنردوستان شده بود، چندی است که به نام بنیاد شهید خورده است. این اتفاق واکنش‌های مختلفی در بین هنرمندان به همراه داشت و بسیاری از آن‌ها گلایه‌های به حقی داشتند.

فریدون خسروی، کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس اصفهانی دل نوشته‌ای برای خانه هنرمندان اصفهان نوشته و در اختیار خبرگزاری ایمنا قرار داده که به شرح زیر است:

ای هنر و ای یاران هنر

دلم شکست، مثل دستم مثل زبانم و مثل پایم…

خانه هنرمندان گرچه خانه وزینی نبود اما خانه کوچک ما بود… دلمان خوش بود که نام رنجور ما را داشت...

"وه که تنها غنچه گلدان من / ‏خار در چشم طبیعت کرده بود"

هیچکس اینقدر پرهنر نبود که به این کومه پیر محتاج باشد و ضرورت پایین کشیدن این نام، ابداً برایم قابل درک نیست!

فقط برای ما یک گورستان مانده است که آن هم بعید نیست خانه تن ما بماند....

آیا هیچ دانای توانای اهل ذوقی نیست که چنین بر ما نشود؟!

کدام میهن خردمدار، بر پیکر هنر خویش نیش می‌زند و چه بهره‌ای از این کردار زشت پدید می‌آید؟!

در حاشیه زنده رود، عمارتی بود که با نگاهش حتی اندک، ما را می‌نواخت… اکنون باید از او عبور کرد و در کنار رودی گاه زنده و گاه مرده، خون گریست!

"هنر برتر از گوهر آمد پدید"…اما پدید می‌آید حدیدی که حریر را شرحه شرحه می‌کند… اکنون بر این افتخار می‌مانیم که بی کاشانه‌ایم و پریشان و سرگردان می‌شویم و آنگاه شاید فریادی بلند از خونین دلان، خزان باشد برای آنکه گلبرگ‌ها را از شاخه‌ها می‌رباید!

فریدون خسروی

کد خبر 436544

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.