به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، شواهد حاکی است که مهار شیوع ویروس کرونا در بسیاری از ایالت‌های آمریکا مستلزم اقداماتی فراتر از رعایت فاصله اجتماعی در مکان‌های عمومی است و به‌منظور مهار گسترش کووید -۱۹ تا حداقل ممکن، فضاهای عمومی باید از نو طراحی شوند. در این زمینه مقامات و مسئولین بسیاری از شهرهای جهان در روزهای ابتدایی شیوع کرونا تردد اتومبیل در بسیاری از خیابان‌های شهر را ممنوع کرده و محیطی ایمن برای تردد عابران پیاده فراهم کردند. این اقدام همچنین فضای بیشتری در اختیار رستوران‌دارها قرار داد تا به‌منظور حفظ فاصله اجتماعی بین مشتریان، از آن‌ها در فضاهای روبازی پذیرایی کنند که در مقابل یا نزدیک رستوران‌شان قرار دارد. با لغو محدودیت‌های تعیین شده به‌منظور مهار شیوع کرونا و از سر گرفته شدن فعالیت‌های محدود به محوطه‌های بسته هم‌چون بازگشایی باشگاه‌های سرپوشیده، گسترش ویروس کرونا مجدداً سیر صعودی یافت و ضرورت نیاز به گسترش فضاهای بیرونی برای انجام فعالیت‌های مختلف مانند اجرای موسیقی زنده، فروش محصولات و سایر خدمات عمومی بیش از پیش آشکار شد.
در این راستا، گروهی از معماران در همکاری با متخصصان سلامت ایده‌هایی برای حفظ فاصله اجتماعی ارائه دادند که یکی از این گروه‌ها، تیم همکاری بالتیمور است. این تیم در ابتدا این موضوع را مورد بررسی قرار داد که چگونه می‌توان از گسترش ویروس کرونا به عنوان فرصتی مناسب برای بازنگری در طراحی فضاهای شهری بهره برد و به بهترین شکل ممکن از خیابان‌ها و سایر معابر شهری استفاده کرد. این تیم دریافت که فضاهای شهری باید به‌گونه‌ای طراحی شود که مردم ضمن رعایت فاصله اجتماعی، به طور ایمن گرد هم جمع شوند و به تعامل اجتماعی بپردازند.
طراحی‌های تیم بالتیمور از فضاهای عمومی متفاوت تا این لحظه شامل ایده‌هایی برای ممنوعیت تردد خودرو در خیابان‌ها و گسترش پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری بوده است ولی این افراد قصد دارند دامنه فعالیت‌های خیابانی را گسترش داده و برای افزایش فعالیت‌هایی نظیر خرده‌فروشی، ایستگاه‌های پاکسازی عمومی، برگزاری کلاس‌های آموزش هنر، آرایشگری و کتابخانه‌های سیار، اجرای برنامه‌هایی مدولار(افزایش بهره‌وری و کیفیت) را در فضاهای باز شهری مورد توجه قرار دهند. برای پیاده‌سازی این ایده‌ها، تنها بستن خیابان‌ها روی تردد خودروها کافی نیست، بلکه باید دیگر فضاهای شهری هم‌چون پارکینگ‌ها، فضاهای سبز، پیاده‌روها و پارک‌ها نیز به فعالیت‌های ذکرشده اختصاص یابد. در واقع محققان اهل بالتیمور در نظر دارند فضاهای شهری را با کاربری واقعی در اختیار شهروندان قرار دهند و به مردم اجازه دهند آزادانه و با حفظ فاصله استاندارد از یکدیگر به صرف غذا و انجام فعالیت‌های کاری مانند خرده‌فروشی و آرایشگری و استراحت در زیر سایه درختان بپردازند و به طور برابر به فضاهای اطراف خود دسترسی داشته باشند.
ایده جالب دیگری که تیم همکاری بالتیمور ارائه داد، طراحی فضاهای سبز شهری برای صرف غذاست؛ به این صورت که در فاصله معین بین درختان و چمن‌های فضاهای سبز میزهایی تعبیه خواهد شد که در آن، مردم ضمن ملاقات یکدیگر به صرف وعده‌های غذایی خود می‌پردازند. در این راستا قرار است در بسیاری از زمین‌های خالی و بدون استفاده بالتیمور نیز نهال‌هایی جدید کاشته شده و بین آن‌ها میزهای ناهارخوری قرار داده شود. در زمان پیاده‌سازی این طرح، ایستگاه‌هایی نیز برای ضدعفونی کردن کامل کاربران، چترهایی برای حفاظت آن‌ها در مقابل تابش نور خورشید و چراغ‌هایی برای روشن نگه داشتن فضا در شب‌هنگام نیز تعبیه خواهد شد.
محققان اهل بالتیمور برابری دسترسی به فضاها و امکانات عمومی را در اولویت برنامه‌های خود قرار داده و تعداد ۱۷ منطقه از شهر را برای پیاده‌سازی طرح پیشنهادی خود در نظر گرفته‌اند. تمامی این مناطق در بخش‌هایی از شرق و غرب بالتیمور قرار دارد که مردم آن نسبت به سایر مناطق از درآمد پایین‌تر و فضاهایی عمومی با کمترین امکانات برخوردار هستند. به عنوان مثال محله اولدتاون یکی از مناطق فقیرنشین بالتیمور با بیشترین زمین خالی است که ظرفیت بالایی برای پیاده‌سازی طرح‌های مذکور دارد. در حال حاضر این محققان در حال جمع‌آوری بازخورد از سوی ساکنان مناطق تعیین شده برای پیاده‌سازی طرح‌های پیشنهادی خود هستند که در صورت مثبت بودن واکنش آن‌ها به زودی نسبت به اجرای طرح‌ها اقدام خواهد شد. تیم همکاری بالتیمور در نظر دارد با سهیم کردن ساکنان هر منطقه در پیاده‌سازی طرح‌های خود، بین نژادهای مختلف پیوندی عمیق برقرار کند و باور دارد که اقدامات مورد نظر فرصت بسیار مناسبی برای گسترش برابری، دسترسی یکسان همه مردم به منابع شهری و سرمایه‌گذاری برای ارتقای منابع طبیعی در مناطق مختلف محسوب می‌شود.
نظر شما