به گزارش ایمنا، غلامرضا رحمانی عصر دوشنبه در گفتگویی با اشاره به جزئیات این موضوع، اظهار کرد: از اولین اطلاعیه‌های رسمی در خصوص شرایط ویژه، این پژوهشکده به منظور پاسخگویی به نیازهای تخصصی میراث فرهنگی و گردشگری، وارد عمل شد و با تشکیل تیمی متشکل از تخصص‌های مختلف و مرتبط، اولین پروتکل مقابله با کرونا ویروس در محیط‌های موزه‌ای را منتشر کرد.
وی با بیان اینکه به دلیل ماهیت این ویروس، هنوز ناشناخته‌های زیادی در رابطه با آن وجود دارد و هر روز ابعاد تازه‌ای از رفتار و ویژگی‌های آن شناسایی می‌شود تصریح کرد: به همین دلیل بازنگری مداوم تمامی دستورالعمل‌ها و شیوه نامه‌ها تهیه شده و ابلاغی در این زمینه و به روز نگهداشتن آن‌ها از اهمیت بالایی برخوردار است.
رحمانی خاطرنشان کرد: به همین دلیل پژوهشکده حفاظت و مرمت آثار تاریخی -فرهنگی، علاوه بر آنکه با تهیه ویدئوهای آموزشی مرتبط با راهنمای منتشر شده سعی در فهم بهتر و تشریح ساده‌تر مطالب دارد، به طور مداوم نیز رویکردهای مقابله‌ای را بر اساس آخرین اطلاعات به روز خواهد کرد.
به اعتقاد وی، برخورد علمی در طراحی و ارائه راهبردهای حفاظتی و پیشگیری در این مورد بسیار مهم بوده و پژوهشکده حفاظت و مرمت آثار تاریخی – فرهنگی به عنوان اولین مرجع ارائه کننده راهنما در این زمینه نسبت به انتشار اطلاعات بر اساس منابع موثق و قابل اتکا حاصل از آخرین اطلاعات و دستاوردها حساسیت ویژه‌ای دارد.
نسرین نوحی باباجان عضو هیئت علمی و سرپرست تیم تهیه پروتکل راهنمای مقابله با کرونا در محیط‌های موزه‌ای نیز در ادامه این نشست با ارائه توضیحاتی در خصوص ویژگی‌های ذاتی ویروس کرونا، تصریح کرد که وجود پوسته لیپیدی در این ویروس علیرغم آنکه باعث می‌شود تا ویروس بر روی سطوح ماندگاری بیشتری پیدا کند، موجب شده تا حساسیت ویروس نسبت به حلال‌های چربی افزایش پیدا کرده و راه‌های مبارزه با آن ساده‌تر و کم هزینه تر از سایر انواع ویروس باشد.
او افزود: فراگیری سریع و گسترده این ویروس از دو جهت در حوزه میراث فرهنگی مؤثر و تأثیر گذار است، هم از جهت تأثیرات مستقیم و هم به واسطه تأثیرات غیر مستقیمی که می‌تواند داشته باشد.
نوحی باباجان گفت: تأثیرات مستقیم این فراگیری، به صورت تهدیدی برای سلامت کارکنان، بازدید کنندگان و مخاطبان حوزه میراث فرهنگی و سایر عوامل وابسته به این حوزه خود را نشان می‌دهد اما تهدیدات غیر مستقیمی که در چنین شرایطی به واسطه این فراگیری به میراث فرهنگی تحمیل می‌شوند می‌تواند به صورت رشد روند آسیب دیدگی در اثر فعالیت سایر عوامل بیولوژیک (طغیان حشرات، حمله قارچ‌ها و کپک‌ها و یا هجوم جوندگان در مدت تعطیلی و قرنطینه فضاهای موزه‌ای) و تأثیرات مخرب ناشی از استفاده نادرست از مواد (انتخاب ماده آسیب‌رسان و یا به کار بستن روش نامناسب) بر روی آثار موزه‌ای و سطوح دیده شوند.
به گفته این عضو هیأت علمی در شیوه نامه تهیه شده از سوی پژوهشکده سعی شده است تا به هر دو دسته این تهدیدات پرداخته شود و بر اساس مبنای زمانی، فعالیت‌هایی که در هر مرحله باید انجام گیرد مشخص شده است.
منبع: ایرنا
نظر شما