به گزارش خبرنگار ایمنا، طفلی به نام شادی، جدیدترین کتابی است که از محمدرضا شفیعی کدکنی روانه بازار شده است. این کتاب شامل پنج دفتر شعری زیرِ همین آسمان و روی همین خاک، هنگامه شکفتن و گُفتن، از همیشه تا جاودان، شیپورِ اطلسی‌ها و در شبِ سردی که سُرودی نداشت است.
این نویسنده، شاعر و پژوهشگر مشهور ادبیات ایران تاکنون هشت مجموعه شهر دیگر از جمله در کوچه‌باغ‌های نِشابور، هزاره دوم آهوی کوهی و بوی جوی مولیان را روانه بازار نشر و ادبیات کرده بود.
آخرین مجموعه شعر او در سال ۱۳۶۷ منتشر شد و بدین ترتیب طفلی به نام شادی به ۳۲ سال سکوت این شاعر پایان داد. این مجموعه با پنج دفتر در یک جلد توسط نشر سخن منتشر شده است.
شفیعی کدکنی در مقدمه جدیدترین اثر خود آورده است:
در تمام مدّتِ شاعریِ من که عمری شصت و چند ساله دارد، من همچنان آدم عقب‌مانده‌ای باقی مانده‌ام که نه وزن را رها کرده‌ام و نه قافیه را و نه معنی را، نه عشق را و نه تأمّلاتِ وجودی را و نه ایران را. برای اثباتِ عقب‌ماندگیِ یک شاعر سندی استوارتر ازین می‌توان یافت؟
آن‌هم در مملکتی که عقل اکثریتِ مردم آن به چشمشان است و چشمشان هم به روی صفحاتِ روزنامه...
به هر حال جای تأسف است که من در طولِ مدّتِ شصت و اند سال شاعری حتی برای نمونه در یک مورد هم نتوانستم وزن و قافیه و معنی و عشق و تأمّلاتِ وجودی و ایران را به کناری نهم و آوانگارد شوم. بدبختی ازین بالاتر؟
زندگیِ شعریِ من از همان دورانِ کودکی که از هفت‌سالگی شعر می‌گفته‌ام با وزن و قافیهٔ درست به گونه‌ای بوده است که گاه در یک روز ده‌تا شعر گفته‌ام و گاه ماه‌ها گذشته است و از شعر خبری نشده است. من هیچ‌وقت به سراغِ شعر نرفته‌ام؛ همیشه او بوده است که به دیدار من شتافته و اختیار از من ربوده است.
نظر شما