به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، کافه‌ها، رستوران‌ها، سالن‌های تئاتر و دیگر مکان‌های عمومی همه تعطیل شده است و شهرنشینان محبوس در خانه‌های خود به دور از دوستان و آشنایان روزها را پشت سر می‌گذارند. اگرچه تجمع مردم در فضاهای عمومی بسته در روزهای کرونایی در اغلب کشورهای جهان ممنوع شده است با این حال مردم رفتن به فضاهای باز را ایمن فرض می‌کنند. البته رفت و آمد در فضاهای عمومی زمانی مفید واقع می‌شود که تمام بازدیدکنندگان به مفهوم خود جداسازی اجتماعی در مکان‌هایی نظیر پیاده‌روها، پارک‌ها و سواحل دریایی پایبند باشند تا از این طریق به مهار شیوع کرونا کمک کنند.
برنامه‌ریزان در بسیاری از شهرهای جهان به منظور جلوگیری از تجمع زیاد مردم در پارک‌ها، مکان‌های تفریحی و فضاهای عمومی استراتژی‌های جدیدی را در پیش گرفته‌اند که بر اساس آن مردم با اطمینان خاطر و با فاصله مشخص از سایرین می‌توانند اوقات خوشی را در این فضاهای عمومی بگذرانند. به عنوان مثال، مقامات رسمی فیلادلفیا تردد وسایل حمل و نقل موتوری در یکی از خیابان‌های معروف شهر را که در امتداد رودخانه قرار گرفته است ممنوع کرده‌اند و ترویج پیاده‌روی را وسیله‌ای برای ایجاد فاصله اجتماعی بین کاربران در حین لذت بردن از فضاهای عمومی و پارک‌ها دانسته‌اند.
در سان فرانسیسکو طرفداران پیاده‌روی از مقامات شهری خواسته‌اند بعضی از خیابان‌های شهر را به پیاده‌روی اختصاص دهند تا مردم بتوانند آزادانه و به دور از هرگونه نگرانی در این خیابان‌ها فعالیت جسمی کنند. اگرچه این ایده با حمایت‌های فراوانی از سوی مقامات محلی برخوردار شده است اما تا کنون هیچ اقدامی در این زمینه نشده است.
شهردار نیویورک در یک پروژه آزمایشی خیابان‌های متعددی را در چهار محله کوینز، منهتن، برونکس و بروکلین به مدت چهار روز روی وسایل حمل و نقل موتوری بست. در این مدت زمان شهروندان نیویورکی توانسته‌اند با حفظ فاصله استاندارد از یکدیگر به پیاده‌روی، انجام فعالیت‌های جسمی، تنفس هوای تازه و سایر فعالیت‌های مورد علاقه خود در فضای باز بپردازند.
برخی طرفداران پیاده‌روی طرح فوق را به شدت مورد انتقاد قرار داده‌اند و گفته‌اند بسته شدن خیابان‌ها تنها به مدت ۹ ساعت، یعنی از ساعت ۱۰ صبح تا هفت عصر برای آن‌ها کافی نیست و این مدت زمان باید افزایش یابد. از سوی دیگر این افراد تعداد خیابان‌هایی را که در طرح آزمایشی قرار است روی خودروها بسته شود بسیار کم تلقی کرده و استدلال کرده‌اند که در کلانشهر نیویورک خیابان‌های بیشتری را می‌توان به پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری اختصاص داد. از نظر طرفداران پیاده‌روی در قرنطینه و اعمال محدودیت‌های زیاد از سوی دولت باعث می‌شود اغلب مردم به سمت همین چند مسیر اندک پیاده‌روی جدید روی آورند که تراکم جمعیتی در این راه‌ها و رعایت نشدن فاصله اجتماعی خطرات زیادی را برای مردم همراه دارد.
مغازه‌داران و مالکان خیابان‌هایی که خارج از محدوده طرح آزمایشی نیویورک قرار دارند نیز خود را برای پذیرش افرادی که مایل به گذراندن اوقات خود خارج از خانه‌هایشان در مدت زمان قرنطینه هستند، آماده می‌کنند. به عنوان مثال، مسئولان گورستان معروف و زیبای "جنگل سبز" واقع در بروکلین، ساعات مجاز برای بازدید از آنجا را افزایش داده‌اند تا در نتیجه جمعیت زیادی از مردم بتوانند به بازدید از چشم‌اندازهای اعجاب‌انگیز آن بپردازند. ممنوعیت بعضی فعالیت‌ها نظیر دوچرخه‌سواری، دویدن و آوردن حیوانات اهلی با خود باعث جذابیت بیشتر فضای این آرامستان برای افرادی شده است که تنها مایل به پیاده‌روی در مکانی آرام و زیبا هستند. در واقع پیاده‌روی در گورستان جنگل سبز بروکلین تجربه متفاوتی برای طرفداران پیاده‌روی ایجاد می‌کند؛ این افراد می‌توانند آزادانه و به دور از هر گونه سر و صدا در محیطی با امکانات تفریحی کمتر پیاده‌رویکنند و با طبیعت ارتباط برقرار کنند و عمیق‌تر تفکر کنند.
بسیاری از پارک‌ها، فضاهای عمومی و حتی گورستان‌های ایالات متحده آمریکا در قرن‌های نوزدهم و بیستم به عنوان مکان‌هایی برای رهایی ساکنان شهری از ساختمان‌های شلوغ و پرجمعیت، به خصوص در دوران شیوع بیماری‌های واگیر نظیر سل و وبا ساخته شد. این روزها نیز محققان بر این باورند که فضاهای عمومی می‌تواند برای حفظ جان مردم از ویروس کرونا بسیار مفید عمل کند مشروط بر اینکه تمام اصول بهداشتی و جداسازی اجتماعی در این مکان‌ها رعایت شود.
نظر شما