سیاره‌ الماس کشف شد

به گزارش ایمنا، اگرچه برآورد شده است این سیاره ضخامتی کمتر از ۶۰ هزار کیلومتر یعنی تقریبا پنج برابر ضخامت زمین دارد، با این وجود اندکی انبوه‌تر از مشتری است. غلظت بالای سیاره‌ای که احتمالاً از حجم زیاد اکسیژن و کربن ساخته شده، بطور حتم نشان‌دهنده بلورین بودن آن است که این امر حکایت از این دارد که احتمالا قسمت بزرگی از این سیاره شبیه الماس است.
تیمی تحقیقاتی از استرالیا، آلمان، ایتالیا، انگلستان و آمریکا به رهبری پروفسور "متیو بیلز" از دانشگاه تکنولوژی "سویین برن" موفق به چنین کشفی شدند. آن‌ها با استفاده از تلسکوپ رادیویی "CSIRO Parkes" در استرالیا، تلسکوپ رادیویی "Lovell" در انگلیس و یکی از تلسکوپ‌های " Keck" در هاوایی ستاره‌ای غیر معمول به نام "پالسار" (تب اختر) را مشاهده کردند که به عنوان PSR J۱۷۱۹-۱۴۳۸ واقع در فاصله ۴ هزار سال نوری صورت فلکی مار در کهکشان راه شیری شناخته می‌شود.
پالسارها ستاره‌های چرخان کوچکی در ضخامت ۲۰ کیلومتری (۱۲ مایلی) هستند که پرتویی از امواج رادیویی از خود ساتع می‌کنند. در زمان چرخش ستاره امواج ساتع شده از رادیو مکرراً به دور زمین؛ جایی که تلسکوپ‌های رادیویی قادر به تشخیص الگوی منظم پالس‌های رادیویی هستند، می‌چرخند.
منجم‌ها اظهار داشتند زمان رسیدن این پالس‌ها از PSR J۱۷۱۹-۱۴۳۸ به طور معین تعدیل شده و برآورد شده که دلیل اصلی کشش جاذبه، سیاره مجاوری است که به دور پالسار در یک سیستم دوتایی می‌چرخد. این تعدیل به منجمان ثابت می‌کند سیاره‌ای به دور پالسار در ۲ ساعت و ۱۰ دقیقه می‌چرخد و فاصله بین این دو ۶۰۰ هزار کیلومتر؛ کمی کمتر از خورشید، است.
اگر این فاصله کمی بیشتر بود به وسیله جاذبه پالسار از هم جدا می‌شد، همچنین ضخامت سیاره مجاور حداقل باید کوچکتر از ۶۰ هزار کیلومتر باشد. به گفته پروفسور "بینز"، با تراکمی بیشتر از سیاره مشتری که ضخامتی در حدود ۱۴۳ هزار کیلومتر دارد، غلظت بالای سیاره نشانی بر اصل آن است.
محققان اعتقاد دارند "سیاره الماس" باقی مانده یک ستاره حجیم است که بیشتر ماده‌هایش به سمت پالسار رفته‌اند. PSR J۱۷۱۹-۱۴۳۸ چیزی است که به عنوان یک پالسار یک هزارم ثانیه‌ای شناخته می‌شود؛ زیرا بسیار تند می‌‌چرخد (دورانی بیشتر از ده هزار برابر یک دقیقه)، همپنین حجمی تقریباً ۱.۴ برابر خورشید با تنها ۲۰ کیلومتر قطر دارد.
منجمان گمان می‌کنند با حدود ۷۰ درصد پالسارهای یک هزارم ثانیه‌ای که ستاره‌های ندیمی دارند، ستاره ندیمی در قالب این ستاره وجود دارد که با انتقال ماده، یک پالسار مرده قدیمی را به یک پالسار یک هزارم ثانیه‌ای تبدیل می‌کند و با سرعت بسیار زیادی به دور آن می‌چرخد. برآمد آن یک پالسار یک هزارم ثانیه‌ای تندگرد به همراه یک ستاره ندیمی منقبض است که اغلب یک کوتوله سفید است. با این وجود به دلیل این که PSR J۱۷۱۹-۱۴۳۸ و ستاره‌های ندیمی‌اش به یکدیگر بسیار نزدیک هستند، محققان عقیده دارند که ستاره ندیمی احتمالا ستاره‌ای است که لایه‌های خارجی و ۹۹.۹ درصد حجم اصلی‌اش را از دست داده است.
به گفته دکتر "مایکل کیث" ؛(CSIRO) یکی از اعضای تیم تحقیقاتی، از آن‌جایی که یک ستاره ساخته شده از عنصرهای سبک‌تر شبیه هیدروژن و هلیم برای تناسب با زمان‌های چرخش بسیار بزرگ است، این باقی مانده (سیاره الماس) تا حد زیادی اکسیژن و کربن دارد.
اگرچه تعداد زیادی "ستاره ی چشمک زن شبیه الماس در آسمان" وجود دارد، نباید انتظار داشت "سیاره‌های الماسی" هم به همچون آن‌ها معمولی باشند.
دکتر "بنجامین استپر" از دانشگاه منچستر اظهار می‌دارد که نادر بودن پالسارهای یک هزارم ثانیه‌ای با سیاره‌های مجاور متراکم، نشان می‌دهد تولید چنین سیاره‌های عجیب وغریب یک استثناست و نیاز به شرایط خاص دارد.