به گزارش خبرنگار ایمنا، فائزه حبیبی از اهالی خرم آباد لرستان و ساکن شهر معمولان است و از سال ۹۶ در آموزش و پرورش اصفهان و در شهرستانهای برخوار، خورزوق و دولت آباد به عنوان معلم مقطع ابتدایی فعالیت میکند. ۳۳ ساله است، قبل از شغل معلمی از سال ۹۱ با مدرک اورژانس و فوریتهای پزشکی درجه دو علوم جهاد دانشگاهی در محل زندگی خود پرستار درمانگاه جامع سلامت شهری و روستایی شهر معمولان بود.
محل زندگیاش معمولان است و در طول سال تحصیلی به اصفهان میآید. او در بحران شیوع کرونا رسالت اصلی خود را فراموش نکرد و به کمک کادر درمانی معمولان رفت: "از هفت اسفند که مدارس تعطیل شد به درمانگاه جامع سلامت معمولان رفتم، معمولان ۱۳ هزار نفر جمعیت دارد و کادر درمانی آن نسبت به جمعیت دچار کمبودهایی بود، حدود سه ماه است که شب یا روز ۱۲ ساعت شیفت در درمانگاه هستم."
او ادامه میدهد: "در هفتههای اول شیوع این اپیدمی که استرس زیادی هم وجود داشت و اوضاع بسیار وخیم بود، مرتب در درمانگاه بودم. روزهای اول وضعیت به گونهای بود که باید ابتدا مردم شهر معمولان را از لحاظ روحی آرام میکردیم و اگر مشکل جسمی داشتند به آنها رسیدگی میشد حتی کسانی هم که کرونا نداشتند در صورت تب بالا یا حس هر نوع علائم سرماخوردگی دچار استرس ابتلا به این ویروس بودند و تلاش میکردیم که از نظر روحی بیماران را آرام کنیم و بعد آنها را درمان، در روزهای اول شیوع کرونا با کمبود وسایل بهداشتی رو به رو بودیم، دستکش، ماسک، شیلد و گان نداشتیم، اولویت با پزشکان بود و ما خودمان این لوازم را تهیه میکردیم اما بعد از آن خوشبختانه وضعیت بهتر شد و به این لوازم دسترسی پیدا کردیم. "
اکنون که اپیدمی کرونا کمتر شده این پرستار _ معلم روزانه پنج الی شش ساعت از وقت خود را در درمانگاه میگذراند: "من داوطلبانه و بدون هیچ چشمداشت مالی در مرکز درمانی معمولان خدمت میکنم، بیشتر به بیماران اورژانسی کمک میکنم، هرچند خانوادهام مخالف کار من بودند و میگفتند که دست به کار خطرناکی زده ام اما من همچنان با توکل به خدا همه توانم را گذاشتم تا به همنوعانم که گرفتار این بیماری شدهاند کمک کنم."
خانم حبیبی به آمار مبتلایان به کرونا در شهر معمولان نیز اشاره میکند: "روزهای اول شیوع ویروس کرونا و بالا بودن آمار ابتلا، روزانه ۱۰۰ بیمار به این مرکز میآمدند و ۵۰ بیمار با تشخیص مشکوک ابتلا به این ویروس شناخته میشدند در این ایام من و همکارانم طی ۲۴ ساعت تنها یک یا دو ساعت استراحت داشتیم، کیت تشخیص کرونا نیز در اختیارمان نبود، بیماران مشکوک را با آمبولانس و برگه ارجاع به خرم آباد میفرستادیم. از ۵۰ نفر مشکوک به کرونا ۱۰ یا ۲۰ نفر با کیت تشخیصی مثبت شناخته میشدند و در مرکز درمانی خرم آباد بستری میشدند و بعد از بهبودی دوران قرنطینه را در خانه میگذراندند."
همکاری در مرکز درمانی معمولان خانم حبیبی را از رسالت اصلی اش برای پیگیری آموزش دروس دانش آموزانش دور نکرد: "هفتههای اول تعطیلی مدارس با استفاده از فضای مجازی و گروههای واتساپی با دانش آموزان در ارتباط بودم، فیلمهای آموزشی را به صورت آنلاین پخش میکردم و در گروهها در اختیار دانش آموزان قرار میدادم و تکالیف دانش آموزان و پاسخگویی مسائل درسی را هم در گروههای فضای مجازی به صورت آنلاین پیگیر بودم. در منزل به صورت آنلاین با دانش آموزانم در ارتباط بودم و مسائل درسی را دنبال میکردم. "
او ادامه میدهد: "امروز نیز که خوشبختانه آمار شیوع کرونا نسبت به اسفند ماه کاهش یافته زمان بیشتری برای پیگیری وضعیت درس دانش آموزانم دارم، احساس رضایت میکنم که توانستم تا حدودی و در حد توانم به مردمان شهرم کمک کنم."
همت والای این معلم که تاکنون به کودکان زیادی در شهرستانهای اصفهان و برخوار خواندن و نوشتن یاد داده مثال زدنی است، انسان بودن درسی است که باید از این افراد بیاموزیم.
نظر شما