به گزارش خبرنگار ایمنا، این بخشی از سخنان "بون گوریون"، اولین نخست وزیر رژیم اسرائیل در چهاردهم ماه مه سال ۱۹۴۸ است که در موزه تل‌آویو بیان شد تا فصل جدید معادلات دیپلماتیک در خاورمیانه را شکل دهد. از آن زمان تاکنون چالش سیاسی نشأت گرفته از تأسیس رژیم صهیونیستی، گریبانگیر همه کشورهای منطقه است.
سخنان "بن گوریون"، در حالی یهودیان را به وجد آورده بود که بخشی از ساکنان حقیقی فلسطین که به ناچار در حال ترک سرزمین‌هایشان بودند در غم و اندوه با مادر خود یعنی وطنشان وداع می‌کردند. در اولین ساعات تشکیل رژیم صهیونیستی در سرزمین‌های فلسطینی، آمریکا و دیگر شرکای او، این رژیم اشغالگر را به رسمیت شناختند.
ساعت ۲۴ بامداد ۱۴ ماه مه سال ۱۹۴۸، دوران قیمومیت بریتانیا بر فلسطین به پایان رسید و تنها ۱۱ دقیقه بعد، دولت آمریکا به ریاست هری ترومن، اسرائیل را به صورت حکومتی "دفاکتو"* به رسمیت شناخت و اعلام کرد: "دولت ایالت متحده آمریکا مطلع شده که دولتی یهودی در فلسطین اعلام موجودیت کرده است. این دولت یهودی خواستار به رسمیت شناختن موقت خود در آن سرزمین شده و ایالات متحده آمریکا دولت اسرائیل را به صورت "دفاکتو" به رسمیت می‌شناسد."
دقایقی بعد از انتشار این بیانیه، "وارن اوستین"، نماینده آمریکا در سازمان ملل متحد، به نشانه اعتراض دفتر کار خود را ترک کرد. در پی این اقدام، جرج مارشال، وزیر امور خارجه آمریکا یک مقام رسمی را برای جلوگیری از استعفای اعضای گروه نمایندگی آمریکا در سازمان ملل به نیویورک اعزام کرد.
پس از آمریکا، اتحاد جماهیر شوروی؛ در فاصله تنها پنج روز، به همراه هفت کشور دیگر، از جمله گواتمالا، بلاروس، اوکراین، لهستان، چکسلاواکی، اروگوئه و یوگسلاوی، به صورت "دفاکتو" رژیم صهیونیستی را به رسمیت شناختند تا ساعاتی بعد این رژیم اعلام موجودیت کند. به دنبال آن، آخرین نیروهای ارتش بریتانیا، ساحل مدیترانه را به سمت کشورشان ترک کردند. بی‌تردید تشکیل رژیم اسرائیل میراث بریتانیایی‌هایی بود که طراح اصلی تأسیس دولت یهود در سرزمین‌های تحت حکمرانی‌شان بودند. در آن زمان و پس از تشکیل رژیم صهیونیستی، قدرت‌های جهانی هر کدام به بهانه‌ای از اسرائیل حمایت کرده و در راه تقویت این رژیم گام برداشتند.
بریتانیا سردمدار حمایت از تشکیل دولت یهود بود و برای حل مشکلات تاریخی‌اش در این سرزمین، ایده تشکیل این دولت را به سازمان ملل متحد برد و قدم در راه تشکیل آن گذاشت. آمریکا که متحد سنتی بریتانیا به شمار می‌رفت برای حفظ منافع غرب و حمایت از جنبش صهیونیسم، اسرائیل را به رسمیت شناخت. شوروی نیز با این تصور که تأسیس دولتی یهودی که در آن زمان گرایش‌های چپ‌گرایانه داشت، می‌تواند به گسترش مکتب کمونیسم در خاورمیانه کمک کند، از تشکیل این کشور حمایت کرد.
امروز ۷۲ سال از تأسیس این رژیم در قلب خاورمیانه می‌گذرد و تنها میراث برجای مانده آن، جنگ، خشونت، ناامنی در منطقه، نقض حقوق بشر و معضلی دیپلماتیک در منطقه است و هرچه بیشتر پیش می‌رویم گره آن کورتر از گذشته می‌شود. شاید اگر غربی‌ها ۷۲ سال پیش می‌دانستند تشکیل دولت یهود و حمایت آن تا این اندازه آنها را در میان جهان اسلام منفور می‌کند و باعث رشد جنبش‌های تکفیری در جهان اسلام می‌شود، هیچگاه در راه تأسیس رژیم صهیونیستی گام برنمی‌داشتند.
*در صورت تغییر رژیم یک کشور یا تغییر یک حکومت از طرق غیرعادی، مانند کودتا، اعلام شناسایی مجدد آن کشور یا به‌رسمیت‌شناختن نظام جدید از طرف کشورهای دیگر ضروری است. شناسایی "دفاکتو" به‌معنی شناسایی موقتی و به منظور برقراری مناسبات سیاسی در سطح پایین با یک کشور است. در این نوع رابطه دو کشور نمی‌توانند سفیر مبادله کرده یا قراردادهای دوجانبه امضا کنند.
نظر شما