به گزارش خبرنگار ایمنا؛ نمایش این آب آشامیدنی نیست! از ۲۶ بهمن الی ۱۵ اسفند هر شب ساعت ۱۹ در مجموعه فرشچیان به روی صحنه می‌رود.
تئاتر در اصفهان طی دو سال گذشته جانی دوباره گرفته و مخاطب را با صحنه نمایش آشتی داده است، اصفهان روزی مهد تئاتر ایران بود ولی بیش از یک دهه رکود و افول این روزها باز هم در حال اوج‌گیری است.
نمایشنامه‌های ضعیف، کارگردانان نابلد، شوخی‌های نامحترم و بی محتوا مهم‌ترین عوامل سقوط تئاتر در اصفهان بودند، اما امروز بازهم صدای رومئو، هملت، ریچارد و اکسل مگی در سالن‌های اصفهان به گوش می‌رسد.
این آب آشامیدنی نیست! عضوی از جریان تازه تئاتر اصفهان است، جریانی که می‌توان آن را موج نو تئاتر اصفهان نامید. سیفی در باز نویسی این اثر به تألیف و خلاقیت رسیده و نتیجه آن کاری کم نقص و دوست داشتنی است.
بهزاد سیفی کارگردان نمایش این آب آشامیدنی نیست! که چهارمین اثر خود را کارگردانی کرده است با خبرنگار ایمنا در خصوص نمایش خود گفت و گو کرده که در ادامه می‌خوانید:
در خصوص نمایشنامه نمایش این آب آشامیدنی نیست توضیح دهید.
این نمایشنامه متنی از وودی آلن است که بازنویسی و داراماتروژی شده و با توجه به شرایط زمانی و مکانی اجرا، دست خوش تغییراتی شده است. در واقع در باز نویسی اثر تلاش کردم متن را به جامعه خودمان نزدیک کنم، اگر متن اصیل اجرا می‌شد شاید اصلاً مخاطبی نداشت و یا مخاطب خیلی محدودی می‌داشت.
بازیگران کار میلاد فروتنیان در نقش اکسل مگی، رامین ربیعی در نقش والتر هالندر، سارا ضرغام در نقش ماری هالندر، سارا رفیعی در نقش سوزان، حامد الله بیگی در سه نقش، ستایش اسدی و شکیلا نصری نژاد در نقش خانم کیلدروی به ایفای نقش پرداخته‌اند و در این بین سارا ضرغام، ستایش اسدی اولین کار خود را تجربه می‌کنند.
چرا وودی الن؟ مخصوصاً که جنس شوخی‌های آلن خیلی تحت تأثیر جغرافیا و دانستن برخی اطلاعات است، همچنین بازگردانی این شوخی‌ها برای مخاطب بسیار دشواری است، چقدر علاقه شخصی شما در این انتخاب مؤثر بود؟
علاقه صد درصد مؤثر بود، وودی الن از کمدی نویس های مورد علاقه من و در واقع بعد از چاپلین محبوب‌ترین کمدین برای من است. در پاسخ به چرایی این انتخاب باید بگویم احساس کردم اصفهان به آثار کمدی‌ای که از نظر جهانی مشهورتر هستند نیاز دارد، دوست داشتم مخاطب با این آثار بیشتر آشنا شود و کمدی را صرفاً جریان متعارف جامعه نبیند.
می‌خواستم فضایی که در ذهنم بود را روی صحنه به اجرا در بیاورم، همیشه وقتی بازی می‌کنم تلاش دارم کاراکتری را خلق کنم که خودم نیست و این بحث در کارگردانی به گونه‌ای است که فرد دنیایی خلق می‌کند.
انرژی و هارمونی بین بازیگران به شدت قابل توجه و چشمگیر بود، بازیگران با یکدیگر و شما با ایشان تجربه همکاری داشتید؟
من با هیچکدام از بازیگران همکاری نداشتم، در واقع در همه این چهار کار چنین شرایطی بوده، به فراخور نقش و شرایط پیش نیامده با بازیگری دو بار کار کنم. اما خوشحالم که دوستی و رفاقت و صمیمیت زیادی بین بازیگران جریان دارد و من نیز این انرژی را دریافت می‌کنم.
نمایش شما از ریتم نمی‌افتد، در واقع یک ضرب آهنگ و تمپو استاندارد را حفظ کرده به اوج می‌رود و دوباره به ریتم بازمی‌گردد، این ویژگی را بیش از همه مدیون کارگردانی و بازنویسی خود میدانید یا دیگر عوامل؟
خیلی خوشحالم این صحبت را از شما می‌شنوم، چون در تمرینات ریتم بهتری شاهد بودم. هر چند با توجه به شب سوم اجرا و شرایط سختی که در تمرینات داشتیم از بازیگران به خاطر تعهد دلسوزی و تلاش ایشان بسیار تشکر می‌کنم.
در باز نویسی متن نیز سعی کردم هر آنچه ممکنه به روند نمایش ضربه بزند و مسیر داستان را تحت‌الشعاع قرار بدهد را حذف کنم.
جو حاکم در تیم ما بسیار صمیمانه است، نه فقط تیم ما، کلاً در خانواده تئاتر این مورد صدق می‌کند چرا که ما تئاتری‌ها هیچکس را جز خودمان نداریم و صرفاً کار می‌کنیم تا حالمان خوب باشد. ای کاش همه ما درک کنیم برد ما انفرادی نیست و برد تیمی است.
شما هم مثل اکثر کارگردانان تئاتر دید بلند مدت به سینما دارید؟
بله من از ابتدا عاشق سینما بودم و در خانواده سینمایی نیز به دنیا آمدم، اما وارد تئاتر شدم و تئاتر دنیا و زندگی دیگری است، هر چند پر از سختی و مشقت ولی با تئاتر نفس می‌کشیم و زندگی می‌کنیم.
نظر شما